Καθόμουνα στον εξωτερικό χώρο ενός μπαρ αργά το βράδυ και ανάμεσα σε δύο βότκες και μια house υπόκρουση που ερχόταν από μέσα, μιλούσα με μια γυναίκα που τη θεωρώ ωραία και κουλαριστή. Εδώ που τα λέμε, καλοκαίρι, ζέστη, νησί, αργά το βράδυ, μάλλον για φλερτ μιλάμε παρά για σκέτη κουβέντα περί ανέμων και υδάτων.
Μια χαρά ήταν όλα, ήρεμη και χαριτωμένη κουβέντα, μια χαρά και η κοπέλα, μέχρι που ήρθε η κουβέντα στον γαμοϊό, που να μην πήγαινε. Μεγάλη ζημιά έχει κάνει σε πολλούς τελικά ο κορωνοϊός.
«Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κορωνοϊός. Κάτι περίεργο, στημένο πράγμα είναι για να μας φοβίσει. Κάποιοι είναι από πίσω. Συμφέροντα», μου λέει και με αφήνει ξερό. Είχα ηρεμήσει, είχα αφεθεί και την έφαγα κατευθείαν λίγο κάτω από το στομάχι.
Αισθάνθηκα ότι μου έκαναν ένεση ντόπας για άλογο στον ιππόδρομο. Χλιμίντριζα από μέσα μου. Θόλωσα με τη μία. Λες και μου είχε βρίσει κάποιος τα ιερά και τα όσια. Πρέπει να κοκκίνισα όπως τα emoji για τα νεύρα. Με δυσκολία, με χαλινάρια κρατήθηκα μην πω κανένα μπινελίκι στο κορίτσι.
Ήταν η εκατοστή φορά που άκουγα άλλον έναν ανόητο συνωμοσιολόγο να λέει τέτοιες παπαριές. Τελευταία έχουν ξεσαλώσει. Η επιμονή του ιού να ζει δίπλα μας και μέσα μας έχει κάνει διάφορους να λαλήσουν. Κινέζοι, Αμερικανοί, εχθροί του Τραμπ (αυτή είναι η ακροδεξιά συνωμοσιολογία), εξωγήινοι (όπως είπε η Αμερικάνα γιατρίνα που την επικαλέστηκε ο Τραμπ για τη θεραπεία με υδροχλωροκίνη), σχέδιο για εξόντωση των ηλικιωμένων (άσχετα αν πεθαίνουν και νέοι) ή για μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού, είναι στην πρώτη γραμμή των όπλων των βαρεμένων όλου του κόσμου.
Και βέβαια υπάρχει και η ολική άρνηση του κορωνοϊού. Δεν υπάρχει, λένε τα πνευματικά ζόμπι. Πεθαίνουν άνθρωποι από διάφορες αιτίες και το χρεώνουν στον κορωνοϊό.
Στην αρχή απαντούσα με κάποιο επιχείρημα σε όλα αυτά. Μετά κουράστηκα, γιατί όπως λέει το ρητό η βλακεία είναι ανίκητη. Εγκατέλειψα και απλά το πήρα απόφαση ότι μόλις ακούω κάτι τέτοιο να φεύγω τρέχοντας, μη γίνουν τα νεύρα μου σπαγγέτι.
Δεν είχα σκεφτεί ότι αυτή η ασθένεια μπορούσε να πάρει τη μορφή μιας όμορφης γυναίκας. Η ομορφιά πολλές φορές εξιλεώνει. Όλο με κάτι περίεργους τσακωνόμουν. Και να που μου ήρθε 3 η ώρα τη νύχτα η κεραμίδα την ώρα είχα αρχίσει να χαίρομαι ότι θα ήταν μια όμορφη νύχτα. Τι πιο αντισέξι από τη βλακεία τέτοιου τύπου; Σε πιο light περιπτώσεις το τρως, κάνεις τον κουφό και προχωράς στον στόχο. Δεν ψάχνεις τη διασταύρωση Αρβελέρ με Ραταϊκόφσκι ξημερώματα σε μπαρ των Κυκλάδων. Αυτή όμως η περίπτωση δεν καταπίνεται ούτε με ένα μπουκάλι βότκα.
Σηκώθηκα σαν να με τσίμπησε σφήκα, κάτι ψέλλισα σαν δικαιολογία (ούτε θυμάμαι τι…) και έφυγα σαν να με κυνηγούσαν. Φαντάζομαι ότι αυτή μάλλον πίστεψε ότι σίγουρα χάνω λάδια. Που ίσως χάνω. Πράγμα που θα πιστεύει και ο κάθε συνωμοσιολόγος που με διαβάζει. Γιατί σίγουρα κάποιος τέτοιος τώρα με διαβάζει. Είναι παντού. Ζουν ανάμεσά μας. Παίρνουν όλες τις μορφές. Και κακομούτσουνοι και κούκλες τελικά.
Εντάξει. Τι να κάνουμε; Σκέψου να ήμασταν και στην Αμερική όπου αρνούνται να φορέσουν μάσκα και γιατί δεν υπάρχει κορωνοϊός και γιατί πλήττει τα συνταγματικά δικαιώματα (!!) αλλά και γιατί είναι ενάντια στη θέληση του Θεού, μιας και γεννιόμαστε χωρίς μάσκα. Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί η πιο ισχυρή χώρα του πλανήτη έχει για Πρόεδρο έναν μοχθηρό, πιστοποιημένο ηλίθιο.
Αυτό βλέπω σαν μοναδικό πρόβλημα τελικά. Ότι με αυτούς τους ανθρώπους ψηφίζουμε μαζί. Με ίση ψήφο. Πάλι καλά που συνήθως διασπούν τις ψήφους τους σε διάφορους γραφικούς και δεν βγάζουν πάντα την κυβέρνηση που τους αξίζει, εις βάρος των υπολοίπων. Την τελευταία φορά τη γλιτώσαμε.
Ήμουν στην Τήνο όταν διάβασα ότι ο Χρυσοχοΐδης (που τυχαίνει και να τον ξέρω και να εκτιμάω τη δουλειά του πολύ) έκανε ντου στη Μύκονο. Λέει ότι ήταν προγραμματισμένο από καιρό, μάλλον έτσι θα είναι αλλά άντε να πιστέψεις στη σύμπτωση.
Σύμπτωση ή μη, καλά έκανε. Όχι για συμβαίνει κάτι χειρότερο εκεί από αλλού, αλλά γιατί απλά αν ξεσπάσει στη Μύκονο ο κορωνοϊός θα είναι η μεγαλύτερη δυσφήμιση για την Ελλάδα, λόγω της αναγνωρισιμότητας και της διασημότητας του νησιού. Τα 5 κρούσματα θα ακούγονται σαν εκατό. Αυτό είναι ίσως η παράπλευρη ωφέλεια. Για άλλο πήγε ο Χρυσοχοΐδης βέβαια και σε άλλο ίσως βγει καλό.
Εκείνο το βράδυ μάθαμε και για τα πάρτι που οργανώνονται στις βίλες από promoters της Ίμπιζα. Τα οποία βέβαια δεν οργανώνονται φέτος για πρώτη φορά, γίνονται εδώ και πολλά χρόνια και εκεί γίνονται… Σόδομα και Γόμορρα, που έλεγε και η Σαπφώ Νοταρά.
Το ίδιο βράδυ -εγώ πάλι ξέγνοιαστος και απροετοίμαστος- καθόμουνα με μια παρέα σε ένα μπαράκι στην Τήνο. Σαν καφέ ήταν εδώ που τα λέμε και έπαιζε μια μουσική που την ακούς ή νταουνιασμένος και μόνος στο σπίτι καμιά φορά (εγώ όχι) ή αν είσαι οπαδός της φούντας και του τρίφυλλου. Μπλουζ έπαιζε ο άνθρωπος, το ένα πιο βαρετό μπλουζ από το άλλο. Καλοκαιριάτικα. Σε νησί. Σαν να ήμασταν σε υπόγειο, μαύρο κουτούκι στο Μέμφις στα 70s μέσα στην καρδιά του χειμώνα.
Ένας από την παρέα έπιασε κουβέντα με την ομορφούλα σερβιτόρα. Αφού μίλαγαν ώρα, της είπε αφού τελείωνε τη δουλειά να ερχόταν στο μπαροκλάμπ που θα πήγαινε.
Τι απάντησε το κορίτσι στη… σεμνή και ταπεινή Τήνο και μας άφησε ξερούς;; «Δεν μπορώ γιατί είμαι αργά καλεσμένη σε πριβέ πάρτι σε βίλα!». Τη ρωτήσαμε με μεγάλο ενδιαφέρον πού είναι η βίλα. «Δεν ξέρω πού ακριβώς, θα μου στείλουν αργότερα μήνυμα», λέει και μας αποτελειώνει.
Μείναμε όλοι λίγο παγωτό. Κοιταζόμασταν. Άσε που δεν μας είχαν καλέσει κιόλας!
Παντού Μύκονος τελικά; Παντού, από ό,τι βλέπω στο Instagram, τα μπαρ και τα κλαμπ και τα beach bar είναι τίγκα. Και μιλάω κυρίως για εσωτερικούς χώρους. Από τη Χαλκιδική που γίνεται κόλαση (είμαι μάρτυρας που λένε, εκεί είναι οι Βόρειοι πάντα στη μια ρόδα στη διασκέδαση) μέχρι την Κρήτη. Και την Αθήνα.
Μάλλον θα πρέπει ο Χρυσοχοΐδης να κάνει περιοδεία σε όλη την Ελλάδα για να μην κοροϊδευόμαστε. Καλή η διαφήμιση μέσω Μυκόνου (αλλά βαρετά προβλεπόμενη), μια χαρά το διασκεδάζουν και το κανιβαλίζουν κάποιοι, αλλά πιστέψτε με υπάρχουν και χειρότερα που τα έχω δει.
Με αυτά και τα άλλα, μπήκαμε στον τελευταίο μήνα του καλοκαιριού. Άλλες 20-30 μέρες έμειναν. Και παρά τη σωστή αντιμετώπιση του κορωνοϊού, ο τουρισμός τσούλησε χειρότερα και από το αναμενόμενο. 250.000 άνθρωποι θα βρεθούν στη χειρότερη οικονομική κατάσταση. Και τα ζόρια θα αρχίσουν. Για όλους. Ίσως και οι περιβόητες και σωστές οικονομικές προτάσεις της ομάδας Πισσαρίδη να ξανακοιταχτούν στον καθρέφτη της νέας πραγματικότητας.
Καλά μπάνια προς το παρόν και καλή ηλιοθεραπεία. Μαζέψτε βιταμίνη D. Θα τη χρειαστούμε πολλαπλά σε λίγο, γιατί σκληρός… winter is coming, που λένε και στο Game of Thrones.
Y.Γ.: Το έχουν πει πάρα πολλοί άνθρωποι οπότε δεν κομίζω γλαύκα εις Αθήνας. Η Τήνος έχει υπέροχα, ανέπαφα χωριά (σε αντίθεση με τη Χώρα) και πάρα πολύ καλές και πανέμορφες ταβέρνες.
