Ελλάδα. Η χώρα του οξύμωρου, της υπερβολής, της έλλειψης μέτρου. Η χώρα ή μάλλον για να είμαστε ακριβείς, οι κάτοικοί της που είναι ικανοί για όλα. Για το καλύτερο και το χειρότερο.
Και ενώ όλοι ανεξαιρέτως εξυμνούσαμε και δικαίως, τον Κυριάκο και τους χειρισμούς της κυβέρνησης στον κορωνοϊό, ύστερα… ήρθαν οι μέλισσες. Ήρθε η ώρα της επιστροφής στην περιβόητη κανονικότητα. Ήρθε η ώρα του να ανοίξουμε και πάλι τον διακόπτη. Και εκεί είναι που ο διακόπτης έπεσε και μια και δυο και τρεις φορές και αναδείχθηκε ότι δυστυχώς τον διακόπτη τον χειρίζονται Έλληνες.
Το πιο σοβαρό, κυρία μου, που διάβασα τις τελευταίες μέρες, είναι ότι η προηγμένη δύση την πάτησε έναντι άλλων υποδεέστερων χωρών, μεταξύ των οποίων και η δική μας, διότι υπερεκτίμησε τις δυνάμεις της. Ισχυρά συστήματα υγείας, με δομές, εντατικές και ό,τι χρειάζεται. Άρα, σιγά μην κλείσουμε την οικονομία. Και γι’ αυτό εκεί τα θύματα ήταν ποσοστιαία περισσότερα.
Σε αντίθεση με άλλες χώρες, βλέπε Ελλάδα, που γνωρίζοντας ότι το σύστημα υγείας ήταν σαθρό και θα κατέρρεε, πήρε από φόβο, σκληρά μέτρα πολύ πιο γρήγορα, με τα αποτελέσματα να είναι εντυπωσιακά.
Και μέχρις εδώ όλα καλά. Έλα όμως που το ρημάδι πρέπει να το ξανανοίξουμε και εδώ αρχίζουν τα προβλήματα.
Γιατί κυρία μου όσο κι αν υπακούσαμε, όσα και αν αποδεχθήκαμε στωικά την καραντίνα, όσο κι αν γίναμε όλοι μικροί γιατροί και επιδημιολόγοι με τέτοια υπερπληροφόρηση, δεν παύει να έχουμε απορίες και να θέλουμε αιτιολόγηση των αποφάσεων για να τις αποδεχθούμε και να τις υλοποιήσουμε.
Φοράμε μάσκες παντού, τη μια ώρα, το αλλάζουμε και φοράμε μάσκες κατά περίπτωση την αμέσως επόμενη. Αν μου λες ότι είναι για την προστασία μου, γιατί αλλάζεις γνώμη και πότε ακριβώς με προστατεύεις περισσότερο;
Επίσης ποτέ δεν κατάλαβα γιατί κλείνεις το οργανωμένο που ελέγχεται και αφήνεις ελεύθερο το ανοργάνωτο που δεν μπορεί να ελεγχθεί.
Ας πούμε, αφήνεις κλειστές τις οργανωμένες πλαζ, που πολύ εύκολα μπορείς να θεσπίσεις κανόνες που θα ακολουθηθούν, και αφήνεις ελεύθερες της μη οργανωμένες, που επειδή βλέπω κάθε μέρα τι ακριβώς γίνεται, είναι ο ένας πάνω στον άλλον κυριολεκτικά.
Λες στα μηνύματά σου ότι αυτοί που κινδυνεύουν είναι κυρίως οι ηλικιωμένοι και οι ευπαθείς ομάδες, ανοίγεις τα σχολεία και σωστά πράττεις και μετά λες ότι δεν πρέπει να μαζεύονται οι νέοι στις πλατείες και στα πάρκα. Και τι ακριβώς δηλαδή να κάνουν;
Και γιατί δηλαδή δεν άνοιξες νωρίτερα τις καφετέριες ας πούμε με εξωτερικά τραπεζοκαθίσματα και σκληρούς κανόνες αποστάσεων ώστε και εκεί να μπορείς να ελέγξεις καλύτερα τις αναπόφευκτες συναθροίσεις;
Στην Ελλάδα επενδύσαμε στο ανεξέλεγκτο και περιορίσαμε αυτό που μπορεί να λειτουργήσει με κανόνες.
Γιατί κυρία μου ο αστυνομικός θα μπορεί να ελέγξει τα τραπέζια σε ένα εστιατόριο και τις ξαπλώστρες σε μια οργανωμένη παραλία. Στην πλατεία και στο χυμαδιό, τι ακριβώς τον βάζεις να κάνει, να πάρει μεζούρα να μετρά και να κόβει πρόστιμα σε ποιον ακριβώς και για ποιον λόγο;
Αμ το άλλο, που είπαν ότι πρέπει λέει στις βάρκες μέχρι επτά μέτρων που επετράπη ο απόπλους, να τηρούνται αποστάσεις δυο μέτρων. Βάρκα που σας κούναγε… Αμφιβάλλω αν αυτός που το είπε έχει μπει και έχει κάτσει ποτέ ακόμα και σε φουσκωτή βάρκα που παίζουν τα παιδιά στην παραλία.
Πράγματα ανέφικτα, ανεδαφικά, αστεία και πρακτικά μη εφαρμόσιμα.
Υπό τον φόβο και την ανασφάλεια της επανεκκίνησης, αντί να την κάνουμε με κανόνες, την κάναμε χύμα και άρα πιο επικίνδυνη.
Αυτό βέβαια που για μένα είναι το πιο επικίνδυνο είναι το θέμα το τουρισμού. Κρατάμε κλειστά τα νησιά, τους προορισμούς, τα ξενοδοχεία, τα μπαρ και ό,τι αφορά τον τουρισμό, και από την άλλη κάνουμε καμπάνια και λέμε σε ένα μήνα που ανοίγουμε ελάτε όλοι στην πιο ασφαλή χώρα του κόσμου. Στη χώρα με τα λιγότερα κρούσματα και θανάτους.
Και σου λέει ο άλλος με το δίκιο του. Η καμπύλη είναι χαμηλή, με κρατάς κλειστό και απομονωμένο και ορθά. Τι ακριβώς θα έχει αλλάξει σε έναν μήνα, που θα δώσεις το έναυσμα να πλημμυρίσει η χώρα μας από τους «βαρβάρους»;
Τώρα δεν με αφήνεις να μετακινηθώ αφού μου λες ότι το θέμα έχει ελεγχθεί και εγώ πώς να είμαι σίγουρος ότι σε ένα μήνα που καλείς εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες, θα είμαι ασφαλής χωρίς προβλήματα και κίνδυνους;
Όλα αυτά, κυρία μου, εμένα μου φαίνονται, για να μην πω αστεία, τουλάχιστον οξύμωρα.
Όπως ακριβώς και οι χειρισμοί για τις συναυλίες και τις παραστάσεις. Και δεν μιλάω για το οικονομικό σκέλος που όλοι και έχουν απόλυτο δίκιο να διαμαρτύρονται και να θέλουν στήριξη.
Αλλά δεν μπορεί την μια μέρα να λες ότι είναι επικίνδυνες οι συναυλίες και την άλλη υπό την πίεση του καλλιτεχνικού κόσμου, να λες ότι θα γίνουν. Πότε δηλαδή είχες δίκιο; Σην αρχική σου προσέγγιση ή στη δεύτερη;
Και αυτά κυρία μου είναι ένα μικρο δείγμα, μόνο λίγα παραδείγματα του μπάχαλου που γίνεται και θα γίνεται και τις επόμενες βδομάδες στη χώρα μας.
Και βέβαια άφησα τελευταία τα σχολεία που ανοίγουν αύριο. Και άντε πες ότι αύριο που είναι μόνο η τρίτη Λυκείου το πράγμα θα ελεγχθεί. Από την άλλη Δευτέρα, τι ακριβώς θα γίνει; Οι καθηγητές απρόθυμοι σκοπεύουν πολλοί εξ αυτών να κάνουν χρήση άδειας. Οι μαθητές και οι γονείς αναποφάσιστοι για τον αν πρέπει να πάνε ή να συνεχίσουν τα μαθήματα από το σπίτι. Και όλο αυτό να πρέπει να γίνει πράξη στην Ελλάδα. Είναι κυριολεκτικά ένα σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες.
