Άγιε μου Βασίλη,
Όχι, δεν καθυστέρησα να σου γράψω, ούτε ξέχασα. Επίτηδες σου γράφω μετά την Πρωτοχρονιά γιατί δεν ήθελα να ζήσω πάλι με την αγωνία αν θα πραγματοποιηθούν οι ευχές μου. Δεν ήθελα να πιεστείς κιόλας με τόσα που ‘χες στο μυαλό σου και με τα δικά μου… Έτσι κι αλλιώς μήπως και τις άλλες χρονιές μου ‘φερες αυτά που ζήτησα; Τζίφος.
Ας είναι όμως. Δεν πειράζει, σε συγχωρώ. Μεγάλο πράγμα η συγχώρεση Άγιε. Και χαρακτηρίζει τον δυνατό.
Σε τσαντίζει ο μαλάκας, ο αχάριστος, αυτός που σ’ έχει αδικήσει, αυτός που σε έχει διαβάλλει, που έχει βάλει εμπόδια; Θες να τον εκδικηθείς; Θες το κακό του; Θες να εξαφανιστεί από προσώπου γης και να καταστραφεί;
Αν δεν κάνεις το λάθος να φερθείς επιπόλαια ως θιασώτης του ρητού για το πιάτο της εκδίκησης που τρώγεται κρύο, θα δεις ότι η εκδίκηση δεν έχει κανένα νόημα όταν την σχεδιάζεις και την υλοποιείς εσύ. Ίσα ίσα χάνεις και την όποια αυτοεκτίμησή σου, ασχολούμενος μ’ αυτούς που δεν το αξίζουν.
Εσύ λοιπόν συγχωρείς και αφήνεις την ισορροπία του σύμπαντος να λειτουργήσει και να δώσει στον καθένα αυτό που τελικά αξίζει. Γιατί νομοτελειακά πάντα αυτό γίνεται.
Άγιε μου, αυτές τις μέρες κάθε χρόνο εκτός από σχέδια κάνουμε και τον απολογισμό μας. Τι; Αν τον έκανα εγώ; Μα και να θελα να ξεχάσω, μ’ άφησαν όλοι οι σταρ και οι celebrities του instagram; Ποιοι είναι αυτοί; Μεγάλη κουβέντα αυτή Άγιε. Σταρ στην Ελλάδα, είναι αυτός που έχει συμμετάσχει σε reality, που κάνει αρπαχτές και που τον παίζουν τα περιοδικά και τα σάιτ, συνήθως γιατί τα ‘χει πετάξει όλα.
https://www.instagram.com/p/BsJlYw7gGTs/
Άρα Άγιε, συμπέρασμα: αν είσαι χοντρός στην Ελλάδα δεν μπορείς να είσαι σταρ. Ατυχήσαμε και συ και ‘γω.
Αμ το άλλο; Όλοι αυτοί οι σταρ, μα όλοι ανεξαιρέτως έκαναν απολογισμό και θυμήθηκαν τις καλύτερες στιγμές του 2018 που έφυγε. Όχι μόνοι τους Άγιε, αλλάξαν οι καιροί. Τι νόημα έχει ο απολογισμός αν δεν γίνεται στο instagram; Και τι νόημα έχει αν δεν έχει ως καλύτερες στιγμές, καλοκαιρινές αναμνήσεις συνήθως με τούρλα τον κώλο ή τσίτα τους κοιλιακούς;
Πήγα και γω να βρω καμία φωτό καλοκαιρινή να ανεβάσω, είδα τους κοιλιακούς, ή για να είμαι ακριβής τον κοιλιακό, τον έναν, τον μεγάλο και είπα άστο καλύτερα. Δεν μας παίρνει φέτος για αναμνήσεις. Παλιοζωή, παλιόκοσμος και παλιοκοινωνία Άγιε.
https://www.instagram.com/p/BsJYP5GAybM/
Και μπορεί πια η ευαισθησία για το bullying ,να έχει πιάσει όλες τις κοινωνικές ομάδες, κάστες ή επιλογές, εμείς Άγιε δεν έχουμε καμιά τύχη. Κανένα έλεος για τον χοντρό. Γι’ αυτό σου λέω. Μήπως να πάμε να κάνουμε καμιά λιποαναρρόφηση παρέα, να μας έρθει και πιο οικονομικά ,να χουμε να ανεβάζουμε και μεις τίποτα του χρόνου;
Άσε, που πραγματικά φέτος έγινε το θαύμα, ε; Όλοι, μα όλοι αυτοί οι σελέμπριτι που σου ανέφερα, όλοι πέτυχαν το φλουρί και το ανέβασαν. Συμπέρασμα νούμερο δυο: Για να πετύχεις το φλουρί πρέπει να ‘χεις πάει σε ριάλιτι. Αλλιώς καμιά τύχη. Ήταν δίκαιο και έγινε πράξη, που λέει και ο Αλέξης.
Μοναξιά, πολλή μοναξιά σου λέω Άγιε. Αυτή κρύβεται πίσω από την εξάρτηση όλων μας από τα social. Εντάξει και κονόμα, πολύ κονόμα σου λέω.
Δεν γινόσουν καλύτερα influencer Βασίλη μου, που πήγες και έγινες Άγιος; Και άντε μέχρι εκεί να το καταλάβω. Αλλά η τεράστια εξάρτηση και η ανάγκη να δείξουμε ότι υπάρχουμε διαδικτυακά, ακόμα και όταν δίπλα μας έχουμε πραγματικούς ανθρώπους, τι άλλο παρά ατελείωτη μοναξιά κρύβει;
Μου θυμίζει το ανέκδοτο με την καμήλα όλο αυτό. Που κάποιος στην έρημο δεν έβρισκε γυναικά και αποφάσισε να… βατέψει μια καμήλα. Δεν μπορούσε όμως γιατί η καμήλα του ‘πεφτε κομματάκι… ψηλή. Και ξάφνου εμφανίζεται μια νομάδα καλλονή και ο πρωταγωνιστής μας, απλά της ζήτησε να τον βοηθήσει να… φτάσει την καμήλα.
Και για να μην στο παίζω μάγκας και γω, σχεδόν τρελάθηκα όταν για λίγες ώρες αποκλεισμένος από τον χιονιά στο βουνό στις διακοπές, έμεινα χωρίς σήμα στο κινητό και χωρίς wi-fi. Αισθάνθηκα ότι ξαφνικά έμεινα χωρίς φίλους. Μέχρι που κοιτώντας γύρω μου, αντιλήφθηκα ότι όλοι σχεδόν οι φίλοι μου και τα αγαπημένα μου πρόσωπα ήταν εκεί, μαζί μου, ζωντανοί και όχι συμπιεσμένοι στην οθόνη του smartphone μου.
Επιμένεις Άγιε, ε; Θες να κάνω απολογισμό και γω και χωρίς γυμνή φωτογραφία και θέλεις να σου κάνω και ευχή έστω και ετεροχρονισμένα…
Nα λοιπόν. Ήταν όμορφο το 18 για μένα. Γλυκό. Είδα τα παιδιά μου να μεγαλώνουν ένα χρόνο. Και έζησα μαζί τους μαγικές στιγμές ευτυχίας που θα μου μείνουν χαραγμένες στο μυαλό μου. Επίσης είχα και γω και οι κοντινοί μου αγαπημένοι άνθρωποι την υγειά μας, πράγμα που δεν αντιλαμβανόμαστε πόσο σημαντικό είναι, πάρα μόνο όταν τη χάσουμε.
ΟΚ, επαγγελματικά δεν θα σου πω ότι ήμουν στα ντουζένια μου, αλλά και τι πειράζει; Δεν είναι αυτό και το πιο σημαντικό. Όχι, δεν απέτυχα, εξάλλου δεν δούλεψα για να κριθώ και να αποτύχω, άλλα ας το καλύτερα. Μπερδεμένα πράγματα, που να σου τα εξηγώ τώρα.
Τι θέλω από το 2019; Υγεία, πολύ υγεία για όλους, αλλά και για τους αγαπημένους μου. Ευτυχία και όχι κατ’ ανάγκην ευδαιμονία. Και χαμόγελα. Πολλά χαμόγελα. Και κυρίως από παιδιά και ηλικιωμένους. Στο ‘χω πει Άγιε, πως ματώνει η καρδιά μου και δακρύζω στην εικόνα παιδιών που δεν γελούν και ανήμπορων και μόνων παππούδων και γιαγιάδων . Κανε κάτι γι’ αυτό Άγιε, ξέρεις εσύ.
Και εγώ με τη σειρά μου, θα σου κάνω τη χάρη, κόντρα στην τάση για ταπεινότητα και τη λογική των καλλιστείων για την παγκόσμια ειρήνη, να σου ζητήσω και κάτι υλικό.
Αν λοιπόν χωράει στο σάκο σου, θα θελα ένα καινούργιο φουσκωτό Άγιε. Μα το κυριότερο; Να κρατάω εγώ και πάλι το τιμόνι. Δεν μ’ ενδιαφέρει ο καιρός και τα μποφόρια. Αυτά μες στη ζωή είναι Άγιε και παλεύονται. Αυτό που θέλω το 2019 είναι να αποφασίζω και πάλι εγώ για τη διαδρομή και για τον τελικό προορισμό.
Καλή χρονιά Άγιε. Και να μην ξεχνιόμαστε ε; Ραντεβού σε κέντρο αδυνατίσματος. Έχουμε να ανεβάσουμε φωτογραφία με μαγιό του χρόνου οι δυο μας…
