Και να λοιπόν που για ακόμα μια φορά η κοινή γνώμη διχάζεται και να λοιπόν που για ακόμα μια φορά καλούμεθα να τοποθετηθούμε επί των βαρυσήμαντων ερωτημάτων που εισέβαλαν αίφνης στον δημόσιο lifestyle βίο μας και μας ταλανίζουν δίχως έλεος.
Είναι ο Σεφερλής σκουπίδι; Δικαιούται να παίξει στο Παλλάς; Μπορεί η Ακρίτα να ασκεί τέτοιου είδους κριτική; Θίγει το παιδί του ή όχι; Και αν τελικά κατατεθούν οι εκατέρωθεν προαναγγελθείσες μηνύσεις, ποιος θα δικαιωθεί; Αν βέβαια βρεθεί σοβαρός δικαστής που θα τις πάει στο ακροατήριο.
Τώρα αν σας πω ότι θεωρώ πώς όλοι έχουν δίκιο και ταυτόχρονα άδικο, θα με πείτε ισορροπιστή; Μακριά από μένα αυτός ο χαρακτηρισμός. Ίσα, ίσα για το αντίθετο κατηγορούμαι συνέχεια. Έλα όμως, που σ’ αυτή την περίπτωση όλοι έχουν τα δίκια τους, αλλά και τα άδικά τους;
“Απόφοιτοι του Εθνικού, ούτε να… φτύσουν δεν θέλουν τους εκπροσώπους του λεγόμενου εμπορικού θεάτρου”
Ας πούμε λοιπόν μερικές αλήθειες. Ποιος δεν γνωρίζει ότι, όπως όλοι οι καλλιτέχνες, έτσι και οι ηθοποιοί αυτοκατατάσσονται σ’ ένα από τα δύο στρατόπεδα. Αυτό των ποιοτικών και το άλλο των εμπορικών; Και μην ακούτε τι λένε, ούτε πως εκφράζονται δημόσια. Είναι γνωστό, πως απόφοιτοι του Εθνικού, ούτε να… φτύσουν δεν θέλουν τους εκπροσώπους του λεγόμενου εμπορικού θεάτρου. Αν δε, συναντήσουν ηθοποιούς που παίζουν σε καθημερινό σίριαλ, τους αντιμετωπίζουν τουλάχιστον ως πάσχοντες από μεταδοτική νόσο. Και δεν μιλάω έτσι. Προφανώς γνωρίζω πρόσωπα και περιστατικά. Άσχετα αν κανένας δεν θα το παραδεχθεί ποτέ δημόσια.
“Έδωσα αγώνα για να τον φέρω καλεσμένο σε εκπομπή, όταν συγκεκριμένο μεγαλοστέλεχος μου ‘λεγε, “θα βγάλεις το “trash” στον σταθμό;””
Όπως επίσης, είναι γνωστό ότι ο Μάρκος Σεφερλής δεν χαίρει ή για να είμαι ακριβής, δεν έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης από τους συναδέλφους του. Ήταν αποκλεισμένος από κανάλια και εκπομπές, από θεατρικές σκηνές και από “ποιοτικές” παρέες”. Και ο νοών, νοείτο. Δεν πρόκειται να ξεχάσω τον αγώνα που έδωσα για να τον φέρω καλεσμένο σε εκπομπή, όταν συγκεκριμένο μεγαλοστέλεχος μου ‘λεγε, “θα βγάλεις το “trash” στον σταθμό;”. Βέβαια, στην πορεία το ίδιο στέλεχος είναι που του πρότεινε να συμμετάσχει σε εκπομπή, αφού και αυτός αντιλήφθηκε ότι ο Μάρκος “πουλάει”.
«Ο Μάρκος θα έπρεπε να “βάλει νερό στο όποιο κρασί του”»
Είναι αλήθεια ότι ο Σεφερλής, μόνος του έχτισε, ό, τι έχτισε. Από το μηδέν και με όλο το σύστημα κόντρα. Αυτός γέμισε όσο κανένας άλλος ασφυκτικά τα “λαϊκά” θέατρά του, αυτός σημείωσε υψηλά νούμερα τηλεθέασης σε εκπομπές και στα τηλεοπτικά θεατρικά του. Και έτσι, εκεί που όλοι τον είχαν στην απ’ έξω, εκεί που ήταν ο απαγορευμένος καρπός της απόλαυσης του θεάματος, άρχισε να γίνεται mainstream και μόδα.
Δεν είναι ο μόνος άλλωστε. Είναι η μοίρα πολλών λαϊκών καλλιτεχνών. Ο Θανάσης Βέγγος, μη μου πείτε ότι αναγνωρίστηκε στην ακμή του; Λίγο πριν το επαγγελματικό του τέλος αναγνωρίστηκε απ’ όλους και μίλαγαν για το τεράστιο ταλέντο του. Στην αρχή, σαχλαμάρα τον ανέβαζαν, μπούρδα τον κατέβαζαν. Το ίδιο συνέβη και με τον Σωτήρη Μουστάκα ή και με τον Στάθη Ψάλτη ακόμη. Τι μας κάνει εντύπωση λοιπόν στην περίπτωση του Μάρκου Σεφερλή;
Δεν θα μπω καθόλου στο θέμα “ακύρωση της παράστασης” και ποιος έφταιγε. Είναι κλασική περίπτωση, που η αλήθεια είναι κάπου στη μέση ή και αν δεν είναι ακριβώς στη μέση, δεν μπορεί να τη διεκδικήσει μόνο ένας. Για μένα, ο Μάρκος θα έπρεπε να “βάλει νερό στο όποιο κρασί του”, γιατί αυτή η παράσταση, στον συγκεκριμένο χώρο, μόνο καλό θα του ‘κανε. Δεν γίνονται όλα για τα λεφτά, ούτε για την ταμπέλα.
Και να σου λοιπόν που στο παιχνίδι μπαίνει η Έλενα Ακρίτα.
“Αναφαίρετο δικαίωμά της Ακρίτα να γράφει ό, τι θέλει. Και μη μου πείτε ότι σοκαριστήκατε από τον όρο “trash””
Η Έλενα είναι αδιαμφισβήτητα μια ιδιαίτερα μορφωμένη, καλλιεργημένη, δυναμική, πετυχημένη και ανήσυχη γυναίκα, άξια θαυμασμού. Δημοσιογράφος, παρουσιάστρια, σεναριογράφος και ολίγον ηθοποιός, καθώς και αυτή έχει δοκιμάσει την τύχη της στο θέατρο. Αναφαίρετο δικαίωμά της να γράφει ό, τι θέλει. Και μη μου πείτε ότι σοκαριστήκατε από τον όρο “trash” που χρησιμοποίησε, καθώς δεν νομίζω ότι είναι η μόνη που το έχει πει για τον συγκεκριμένο ή μάλλον για αυτό που εκφράζει, γιατί ήταν ιδιαίτερα προσεκτική στην προσέγγισή της. Απλά, αυτή τόλμησε και το είπε δημόσια. Όχι, δεν θεωρώ ότι τον έθιξε. Απορώ κιόλας γιατί παρεξηγήθηκε ο Μάρκος και δεν το αντιμετώπισε όλο αυτό με χιούμορ, που είναι και το δυνατό του σημείο. Επίσης, γιατί στο μυαλό του Μάρκου, είναι τόσο σημαντικό το τι λέει κάποιος, όποιος και αν είναι αυτός, για το “δικαίωμά του να παίξει στο οποιοδήποτε θέατρο. Όλα τα θέατρα έχουν δει ηθοποιούς και αισθητική, πολύ χειρότερη από αυτή του Σεφερλή, απλά εκφράζεται από πιο “σοβαρούς” ή έστω αποδεκτούς στο σινάφι θεατρίνους. Εξάλλου, γιατί να είναι πιο σημαντικό το να σε “κράζει” η Ακρίτα, από το να σε εκθειάζει, λέγοντας ότι είσαι ο τελευταίος των μεγάλων, ο Γεωργουσόπουλος. Εξίσου υπερβολικά και τα δύο, εξυπηρετούν αυτό που ο καθένας θέλει να συμβολίσει.
“Αυτός που θα κρίνει ποιος θα παίξει που και ποιο είναι το όριο του trash, στην δημοκρατία, είναι πάντα ο κόσμος”
Και στο τέλος, τέλος, αυτός που θα κρίνει ποιος θα παίξει που και ποιο είναι το όριο του trash, στην δημοκρατία, είναι πάντα ο κόσμος. Αυτή είναι η παραδοχή, όσο και αν δεν αρέσει σε κάποιους.
Και επίσης, σε ό,τι αφορά το ποιος κάνει και πώς τη σάτιρά του, για να μην τρελαθούμε κιόλας, γιατί αρκετά με τον καθωσπρεπισμό και την σοβαροφάνειά μας… Ναι, σ’ όλο τον κόσμο θα γελάσουν με τον υπερβολικά θηλυπρεπή, όχι ομοφυλόφιλο, για να μην παρεξηγηθούμε πάλι, όπως και με τον υπερβολικά ματσό, γυναικά και μάγκα. Θα γελάσουν με τον υπερβολικά χοντρό, ψηλό, αδύνατο, με τον αμόρφωτο, με τον ατζαμή ή με τον άτυχο που σκοντάφτει και πέφτει. Είναι πολιτικά ορθό; Και βέβαια όχι. Αλλά αυτή είναι η σάτιρα. Η διακωμώδηση της όποιας παραξενιάς ή εκτροπής στην υπερβολή της. Αυτό έκανε εν μέρη και ο αξεπέραστος Λαζόπουλος με τεράστια επιτυχία για πολλά χρόνια. Αυτό έκανε και τηλεοπτικά ο “φίλος” μου ο Κανάκης στην “Αρβύλα” του, με επίσης μεγάλη αποδοχή. Αυτό κάνει και τώρα ο Μουτσινάς στο πετυχημένο απογευματινό του πρόγραμμα. Αυτή είναι η σάτιρα.
“Εκτός, αν το πρόβλημά μας, δεν είναι πραγματικά ο Σεφερλής ή ο όποιος Σεφερλής, αλλά ο ίδιος μας ο εαυτός”
Γιατί μας ενοχλεί μόνο ο Σεφερλής; Όταν μάλιστα οι περισσότεροι που τον κρίνουν, είμαι σίγουρος πως δεν τον έχουν δει ποτέ.
Εκτός, αν το πρόβλημά μας, δεν είναι πραγματικά ο Σεφερλής ή ο όποιος Σεφερλής, αλλά ο ίδιος μας ο εαυτός. Και το πώς εμείς θα μείνουμε στην άλλη μεριά του τείχους που ξεχωρίζει τους ποιοτικούς από τους μη, ικανοποιώντας την όποια ματαιοδοξία μας και δίνοντας άφεση των όποιων αμαρτιών μας στο ιδιωτικό μας εξομολογητήριο.
