Να το ξεκαθαρίσω από την αρχή για να μην έχουμε και… πάλι παρεξηγήσεις και διαστρεβλώσεις. Όχι, δεν είμαι ο άνθρωπος που πηγαίνει τακτικά στους ναούς και στα μοναστήρια. Το αντίθετο, θα λεγα. Όχι, δεν κάνω το σταυρό μου σε κάθε εκκλησία που θα βρω μπροστά μου. Δεν κοινωνώ, ούτε εξομολογούμαι πια. Το ‘κανα πιο μικρός. Δεν πιστεύω ότι η αλήθεια βρίσκεται μόνο στη δική μας θρησκεία, ούτε θεωρώ τους ανθρώπους που πιστεύουν αλλού, βάρβαρους και πεπλανημένους.
“Ναι, πιστεύω, χωρίς να το ψάχνω περισσότερο. Γιατί είμαι άνθρωπος και φοβάμαι”
Από την άλλη, δε με χαλάει καθόλου που είμαι χριστιανός ορθόδοξος. Ναι, πιστεύω, χωρίς να το ψάχνω περισσότερο. Γιατί είμαι άνθρωπος και φοβάμαι. Και μου απαλύνει τον φόβο η σκέψη της κοινής πίστης. Γιατί όπως πολλοί, έτσι και ‘γω, κάνω το σταυρό μου πριν πετάξω με το αεροπλάνο, κάνω τον σταυρό μου σε κάθε καινούργιο ξεκίνημα ή όταν φανταστώ ότι κάποιος κοντινός μου άνθρωπος ή και εγώ ο ίδιος έχω αρρωστήσει. Προσεύχομαι για την υγεία των παιδιών μου και πάντα, όταν αισθανθώ την ανάγκη, θα ανάψω το κεράκι μου στην Παναγιά στην Τήνο.
Δεν μ’ ενδιαφέρει να βάλω λογική σε όλο αυτό για να καταλήξω σε προφανή συμπεράσματα. Για μένα Ελλάδα και χριστιανισμός είναι συνυφασμένα, περπάτησαν δίπλα-δίπλα σε πολλά δεινά και τα κατάφεραν. Επίσης, καθόλου δε με χαλάνε οι ιδέες και τα ιδανικά που διδάσκει η θρησκεία μας.
“Από την μία η κυβέρνηση, βρήκε ακόμα μία αφορμή να τονίσει ότι είναι αριστερή, μιας και η πολιτική της δεν το δικαιολόγησε ποτέ”
Από την άλλη, μόνο θλίψη μου προκαλεί όλο αυτό το σκηνικό που έχει στηθεί τις τελευταίες μέρες με αφορμή τη συμφωνία Τσίπρα-Ιερώνυμου για τους ρόλους του Κράτους και της Εκκλησίας. Μεγάλη υποκρισία. Από την μία η κυβέρνηση, βρήκε ακόμα μία αφορμή να τονίσει ότι είναι αριστερή, μιας και η πολιτική της δεν το δικαιολόγησε ποτέ. Από την άλλη, η αντιπολίτευση βρήκε πάτημα να πει ότι μόνο ο θεοσεβούμενος Κυριάκος δικαιούται να συνομιλεί με τους ιερείς και όχι ο άθεος Αλέξης. Και να σου και οι ιερείς, που υπό τον φόβο μη χάσουν τα κεκτημένα τους προνόμια, ρίχνουν κατάρες και απειλές αριστερά και δεξιά. Ή μάλλον μόνο αριστερά. Αφού -και δεν το κατάλαβα ποτέ- το προνόμιο της πίστης το κατέχει δυστυχώς μόνο η Δεξιά στην Ελλάδα.
“Από την άλλη, η αντιπολίτευση βρήκε πάτημα να πει ότι μόνο ο θεοσεβούμενος Κυριάκος δικαιούται να συνομιλεί με τους ιερείς και όχι ο άθεος Αλέξης”
Έχω γνωρίσει πολλούς προοδευτικούς και προχωρημένους ιερείς, που μόνο αγαλλίαση και ελπίδα μπορεί να σου προσφέρει ο λόγος τους. Δυστυχώς όμως είναι η μειοψηφία. Πού είναι η σύγχρονη θέση της Εκκλησίας, στα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα; Πώς μπορείς να ακουμπήσεις και να βρεις στήριγμα σε ανθρώπους που διδάσκουν μίσος, όπως το «προπηλακίστε τους άρρωστους ομοφυλόφιλους όπου και αν τους βρείτε» που ακούστηκε σε κήρυγμα ιεράρχη; Και σε τι μας κάνει να διαφέρουμε από τους βάρβαρους τζιχαντιστές, που τους πετάνε από τις ταράτσες των κτιρίων;
Οι καιροί αλλάζουν και η κοινωνία με όλες τις αναταράξεις και τις διαφωνίες προχωράει μπροστά. Είναι κρίμα η Εκκλησία να μένει μονίμως πίσω, ουραγός, μακριά από οτιδήποτε προοδευτικό, εκφράζοντας μόνο τα συντηρητικά κομμάτια.
Δεν μπορείς να ζητάς από τη νεολαία να ‘ρθει σε σένα, όταν εσύ δεν κάνεις τίποτα για να αντιληφθείς τις δικές της θέσεις, προβληματισμούς και “θέλω”.
Ο Χριστός για την εποχή του ήταν ένας μεγάλος επαναστάτης. Με τις ιδέες του και τη ζωή του απέδειξε ότι συγκρούστηκε με το συντηρητικό κομμάτι της εποχής του και νίκησε. Και νίκησε και αυτός και οι Απόστολοί του και όσοι μετά απ’ αυτόν-κόντρα στην καθεστηκυία τάξη- έφεραν και δίδαξαν το νέο, που διατρανώθηκε και επικράτησε.
“Είναι κρίμα η Εκκλησία μας να ζει μονίμως τον δικό της Μεσαίωνα”
Είναι κρίμα η Εκκλησία μας να ζει μονίμως τον δικό της Μεσαίωνα, φοβούμενη πως ο διαφωτισμός της, θα της διώξει την συντηρητική φοβισμένη πελατεία της. Ας δούνε τι διαφορετικό κάνουν νέοι ιερείς, όπως ο πατήρ Αντώνιος της “Κιβωτού του κόσμου”, που σαν μελίσσι μαζεύουν στην κυψέλη τους, νέους ανθρώπους ανεξαρτήτως χρώματος, πίστης, φυλής και προέλευσης, έτοιμους να τους ακολουθήσουν και να εμπνευστούν από αυτούς.
Δεν μ’ ενδιαφέρει πραγματικά αν οι παπάδες θα πληρώνονται από το δημόσιο με μισθό ή με επίδομα. Έτσι κι αλλιώς, τα λεφτά πάλι ο φορολογούμενος θα τα δίνει. Και μάλλον, θα φορτωθεί και άλλους 10.000 δημοσίους υπάλληλους, άρα αρνητικό θα ‘ναι το πρόσημο. Ο διαχωρισμός Κράτους – Εκκλησίας αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα γίνει και στη χώρα μας. Και πρέπει να γίνει έντιμα, ισότιμα και όχι τιμωρητικά. Ας αδράξει λοιπόν την ευκαιρία και η Εκκλησία, ως τεράστιος πυλώνας του Ελληνισμού να επικαιροποιήσει τον λόγο και την ύπαρξή της.
“Ας βάλουμε και πάλι στα κουτιά τους τα «χριστιανόμετρα»
Και με την ευκαιρία, ας βάλουμε και πάλι στα κουτιά τους τα «χριστιανόμετρα», που ‘χουν βγει για να μας μετρήσουν. Έτσι κι αλλιώς από πουθενά δεν προκύπτει ότι ο βαθμός της πίστης μας, που είναι κάτι αναφαίρετο αλλά και απολύτως προσωπικό, μας κάνει καλύτερους ή χειρότερους ανθρώπους.
