Εμείς, το δέντρο το στολίζαμε 12 Δεκέμβρη, του Αγίου Σπυρίδωνα. Από τότε, δηλαδή, που η μέρα μεγαλώνει «σπυρί-σπυρί». Από κάτω ακριβώς – δίπλα στη φάτνη – σε μικρά μπoλάκια παγωτού στρώναμε βαμβάκι και «σπέρναμε» φακές. Με λίγο νεράκι κάθε μέρα οι φακές «σκάγανε» βγάζοντας βλασταράκια. Όσο πιο γρήγορα και όσο πιο πολύ μεγάλωναν τα «γλαστράκια» μας, τόσο καλύτερος οιωνός για το σπίτι και την ευμάρειά του.
Κοίτα τώρα πλάκα… Η ζωή γελάει στα μούτρα μας μασουλώντας έναν κουραμπιέ για κάθε κύκλο που κάνει: Στην αρχή, παραδόσεις όπως αυτή ΗΤΑΝ τα Χριστούγεννα, μετά τις αμφισβήτησες, ύστερα τις σνόμπαρες, για μερικά χρόνια τις ξέχασες κάπου ανάμεσα στο Χάλοουγουην και το Θεηκσκίβιν και τώρα, τις αναπολείς…
…μέχρι να τις υιοθετήσεις ξανά στην οικογένεια που θα δημιουργήσεις εσύ, ως απαραίτητα δομικά υλικά της. Μόνο που θα καταπιέσεις τους επόμενους που θα έρθουν και η ζωή συνεχίζεται…
Τι μ’ έπιασε τώρα; Εδώ τσακώνονται οι εκπομπές για το ποια πέρασε μπροστά σε ποσοστά τηλεθέασης για 5 λεπτά στο κοινό, γυναίκες 19-22, αριστερόχειρες με φράντζα και έφεση στο όμποε κι εγώ γράφω για φακές και σπυριά… Έλεος κάπου.
Πήρες άδεια; Έκανες νούμερα…
Αν όντως – έτσι για το γαμώτο – σας νοιάζει ποια εκπομπή «πάει καλά» σε νούμερα, υπάρχει ένας τρόπος που «κρατάει» απ’ τα γεννοφάσκια της ιδιωτικής τηλεόρασης και δε λαθεύει εύκολα: Μετρήστε τη διάρκεια των διακοπών τους στις αργίες.
Όσο καλύτερα πάει μια εκπομπή στο πρώτο μισό της σεζόν, τόσο περισσότερα εορταστικά μαγνητοσκοπεί, ή δε «βγαίνει» και καθόλου, ώστε να ξεκουραστούν οι συντελεστές στις γιορτές και – γιατί όχι – να επιβραβευθούν απ’ τη διοίκηση. Απ’ την άλλη, όσο περισσότερα τα «ζωντανά», τόσο το καψόνι απ’ το κανάλι και η δυσαρέσκεια για τα νούμερα.
Καταλάβατε τώρα, γιατί ο Μουτσινάς και η παρέα του θα «την κάνουν» 20 μέρες, λες και είναι το Β4 Λυκείου μετά από απεργία των καθηγητών και καπάκι, κατάληψη; Γιατί μπορούν.
Εφαρμόστε ελεύθερα σε εκπομπές και αφήστε τους άλλους να τσακώνονται σαν τον Χάρη με την Αντελίνα στην Αργεντινή.
Επειδή όμως, σας «πήρα απ’ τα μούτρα», δυναμώστε κομματάρα από Nina Simone, My Baby Just Cares for Me και συνεχίζουμε με τα #FakeNews μας.
Αλήθειες για Κλίκες
Ο Βασίλειος Κωστέτσος την περασμένη εβδομάδα έκανε μια δήλωση που με έβαλε σε σκέψεις… Απαντώντας σε ερώτηση της Άννας Ζηρδέλη απ’ το «Το Πρωινό» για τον λόγο που δεν τον έχουμε δει φιλοξενούμενο σε κάποιο επεισόδιο – δοκιμασία του GNTM παρά την πολυετή παρουσία και προσφορά του στον χώρο της μόδας, ο γνωστός σχεδιαστής απέδωσε το γεγονός στους πρωταγωνιστές του επιτυχημένου ριάλιτυ μόδας. Είπε δηλαδή, ούτε λίγο – ούτε πολύ, πως στο GNTM φιλοξενούνται επαγγελματίες που ανήκουν στην κλίκα των συντελεστών.
Και, λέω, εντάξει, αν έχουν βριστεί με κάποιον απ’ την παρέα του επιτυχημένου ριάλιτυ μόδας, λογικό είναι να μην τον καλέσουν. Αν όχι όμως; Κατά πόσο η φουκαριάρα Σόουμπιζ, χωρίς κλίκες είναι άντρας πρωταγωνιστής στις «Άγριες Μέλισσες», χωρίς μουστάκι;
Θα πούμε αλήθειες; Δε γαμιέται… Έχουμε και λέμε, λοιπόν:
Η Βίκυ Καγιά έφερε στο GNTM τη συνεργάτιδά της απ’ τη Σχολή, Ζενεβιέβ Μαζαρί. Η Έλενα Χριστοπούλου έθεσε ως προϋπόθεση, η συμμετοχή της στο ριάλιτυ να συνοδεύεται απ’ το τηλεοπτικό ντεμπούτο της «προστατευόμενης» και φίλης της, Ηλιάνας Παπαγεωργίου.
Η Χριστίνα Μπόμπα με τον σύζυγό της έκαναν διακοπές το καλοκαίρι με τον Τούρκο παραγωγό του Voice. Λίγους μήνες μετά, η Χριστίνα εργάζεται για πρώτη φορά στην τηλεόραση στο πλευρό του έμπειρου παρουσιαστή του Voice, Γιώργου Λιανού.
Άρα, δε φταίει η Σπυροπούλου που δεν είναι στην τηλεόραση, απλά δεν κάνει σωστές παρέες.
Θα μου πείτε: «Κάτσε, ρε Ούγγα, κι εσύ στο Σπάτα Live, αλλά και η Συνατσάκη την κοπέλα σου και τους κολλητούς σας, δε φέρατε;» Σωστό, θα πω και ρουφάω και το γκολάκι μου από αυτήν την παρατήρηση, όμως, επιτρέψτε μου να επισημάνω πως η ιδέα αυτής της εκπομπής στηριζόταν στο να γίνει από δύο φίλους και τους οικείους τους, ως παρέα. Δεν το κρύψαμε κιόλα, δηλαδής.
Αν με ρωτάτε, θα πω αυτό που υποστηρίζω πάντα: ΟΛΟΙ δικαιούνται να μπουν στον χώρο μας με οποιονδήποτε τρόπο, είτε μας αρέσει, είτε όχι – ακόμη και μέσω «κλίκας». Το θέμα είναι ποιος θα έχει αρχικά επιτυχία, όπως στα παραδείγματα που ανέφερα, η Ζενεβιέβ και η Ηλιάνα στους συγκεκριμένους ρόλους τους στο GNTM, όμως (γιατί στο Madwalk η Ηλιάνα, πάτωσε, ας πούμε) και αμέσως μετά, διάρκεια.
Ο πρώτος, αλλά και ο τελευταίος λόγος ανήκει σ’ εσάς, ως τηλεθεατές, αλλά και τελικοί αποδέκτες. Κλίκα-ξεκλίκα, λοιπόν, η επιλογή είναι στα χέρια σας και στη δική σας, «παρέα» και όχι εκείνων.
De Profundis
Είμαι ο Δημήτρης, 39 χρονών και έχω κάνει 3 θεραπείες κερατίνης στα μαλλιά μου, γιατί είναι αφάνα, ενώ εγώ από μικρός ονειρευόμουν να είναι ίσια σαν του Elvis και του δασκάλου απ’ τις «Άγριες Μέλισσες» – το λέω και ξαλαφρώνω.
Και θα συνεχίσω αυτό το «ξέσπασμα ειλικρίνειας» – τώρα που πήρα φόρα – με κίνδυνο να «φάω το κεφάλι μου», αλλά, δε βαριέσαι λέω: Το 2019 μου έφερε ανοσία στις σφαλιάρες. Πάμε λοιπόν…
Ήταν μαλακία του ΣΚΑΪ να «αδειάσει» τον Λιάγκα στο ΕΣΡ, αν ισχύουν όσα γράφει το ρεπορτάζ που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο για τα όσα υποστήριξε. Αν πάλι δεν ισχύει, γράφω μαλακίες – πρώτη φορά θα είναι;
Έστω, ότι το ρεπορτάζ ισχύει: Θα μου πεις, να υπερασπιστεί ο ΣΚΑΪ κάτι αδικαιολόγητο, επειδή συνέβη από τη συχνότητά του; Όχι, φυσικά… Όμως, άλλο, «απολογούμαι εκ μέρους της εκπομπής μου και των συντελεστών-συνεργατών μου» και άλλο, «αποστασιοποιούμαι και -νίπτω τας χείρας μου-». Το πρώτο είναι συναδελφικό και το δεύτερο, κυνικό. Απ’την άλλη, ποιός είπε ότι οι εταιρείες δεν είναι κυνικές στη διαχείριση ζημιών…
Αλλάζω και λέω: Το να προσεγγίζεται η οικογενειακή εστία ενός ανθρώπου, έστω και για να πετάξεις τρικάκια είναι εκτός ορίων σε μια ευνομούμενη κοινωνία του 2019. Όταν οι αρμόδιες αρχές ασχολούνται με το θέμα, ως οφείλουν και θα του «κόψουν τον κώλο» όπως φαίνεται, το να νιώσει ο Λιάγκας κι ο κάθε Λιάγκας την απειλή ενός αγνώστου που πλησίασε το σπίτι του, στο οποίο κοιμούνται τα παιδιά του είναι από μαλακία μέχρι επικίνδυνο. Για την ακρίβεια είναι επικίνδυνη μαλακία.
Δε μπορεί και δε χρειάζεται κανείς να «παίρνει την κατάσταση στα χέρια του» και να ασκεί βία (σωματική, ή λεκτική), να απειλεί, να τρομάζει, ή να προπηλακίζει, όταν υπάρχει η δικαιοσύνη, ως μια από τις τρεις εξουσίες και πυλώνας της δημοκρατίας μας. Αλλιώς, δεν έχουμε κανέναν να εμπιστευτούμε, πουθενά να στηριχτούμε και ο καθένας είναι για την πάρτη του (κοινωνία γιοκ, δηλαδή…)
Μια μέρα θα σας γράψω για τους Σερίφηδες της ταλαίπωρης Σόουμπιζ που, ενώ η πρόθεσή τους είναι ευγενής και σωστή, χάνουν το δίκιο τους τραμπουκίζοντας και εφαρμόζοντας πρακτικές χειρότερες από αυτές που υποτίθεται πολεμούν – αλλά δεν είναι ακόμη η ώρα.
Μέχρι τότε, να είστε καλά, αδέλφια μου και να χαμογελάτε για να κάνετε τους άλλους να ανησυχούν. Καλή αντάμωση και να σπείρετε του Αγίου Σπυρίδωνα – κάντε το για μένα… Για να σμίξουμε όλοι μαζί μέσα από τις παραδόσεις και τα έθιμά μας αυτές τις γιορτές.
