Εγώ το καταλαβαίνω… Λίγο τα εμβόλια και ποιο «ζουμί να κουμπώσουμε» ανάλογα με την ηλικία μας, λίγο τα απόνερα του εγκλεισμού, λίγο τα μπαλάκια πέρα-δώθε μεσημεριάτικο στο Ρολά Γκαρό, λίγο και η ζέστη που «έσφιξε» ήδη, τι νομίζετε; Πολύ θέλει; Γαργαλιέται το μυαλό ολονών μια στάλα και αρκεί να σταθείς με το σώβρακο για λίγο στο μπαλκόνι για να το καταλάβεις και στους περαστικούς και στον εαυτό σου 😉
Ιεροσυλία να συγκρίνεις τον Τσιτσιπά με Γκάλη; Μανούρα. Τι σχέση έχει ο Ντάφυ με τον Ντάνο; Στα χαρακώματα. Δεν απήργησες; Ντροπή. Απήργησες; Ήθελες να πας για μπάνιο. Γιατί τα έφτιαξαν η Σάκκαρη και ο γιος του πρωθυπουργού; Μας ρώτησαν; Μεγαλύτερή του, δεν είναι; Αμ αυτός; Μικροτερός της; Κι άμα η «άλλη» φέρει καμιά ρακέτα στο Μαξίμου και «το στρώσουν»; Τι είναι, ρε αδέλφια μου, η Ηρώδου Αττικού; Τα κεντρικά της Γκούγκολ; Και πώς θα συγκεντρωθεί ο πρωθυπουργός να κανει εξωτερική πολιτική; Να του κάνουν το κεφάλι κουδούνι απ’ τα τάκα-τούκα να χάσουμε κανα νησί ρε μαν, ρε μπρο; Φροντίστε μαλάκες μου. Βλέπετε; Να, φόρτωσα – αυτό σας λέω.
Πόλεμος και Δήμητρα
Καλέ, μην πάτε μακριά, εγώ για παράδειγμα: Παρατηρώ κάτι; Το τουιτάρω, χωρίς φόβο, πάθος, ή ψόφους. Διαβάζω κάτι που με ιντριγκάρει; Το RTάρω. Αντίστοιχα, κάποιος παρατηρεί τη δική μου δημόσια παρουσία και ποστάρει τη γνώμη του και μαγκιά του. Γιατί και αυτό, πρέπει να είναι αιτία τσακωμού; Κι όμως, πρέπει…
Με μια ανάρτηση δική μου και ένα RT αλλουνού στα Social Media «ΑΝΟΙΞΑ ΠΟΛΕΜΟ» με Μουτσινά και Μαλέσκου, έχω και κάνα δυο «μάχες» που μαίνονται, ακούστηκε και στο ραδιοφωνικό Mappes Show τηλεοπτικό ρεπορτάζ για το πρωινό του Star, άρα κι αυτό εγώ το είπα 🤦🏻♂️ χωρίς να έχω ανοίξει το στόμα μου και όλα αυτά σε μόλις 5 μέρες… Γι’ αυτό σας λέω, πολλή ένταση – λες και η κοινωνία είναι η Φάρμα και η Σόουπιτς, ο Τζώρτζογλου στην κερκίδα της.
Ύστερα, έγινε αυτό με τη Δήμητρα-Δημήτρη-Δημητράκη-Δημητρούλα (εγώ θα κρατήσω το «Δημητράκη», γιατί έτσι με έλεγε ο πατέρας μου) και κοντοστάθηκα. Δεν θα σας το παίξω μάγκας, μαλάκας μεγάλωσα και δεν έκανα τίποτε για να αλλάξω τον κόσμο που περιθωριοποιεί έναν άνθρωπο, επειδή αυτοπροσδιορίζεται, χωρίς να βλάπτει, ή να απειλεί κανέναν. Ντρέπομαι για λογαριασμό μου που κότσια έχω, μόνο στο twitter.
Με το χέρι στην καρδιά: Θα κορόιδευες τον «Δημητράκη» αν πέρναγε απ’ την πλατεία μπροστά από εσένα και τους δικούς σου; Θα την προσλάμβανες στη δουλειά σου; Αν ψώνιζε τις πέρλες της δίπλα σου και σε ρωτούσε, αν της πάνε θα ανυπομονούσες να φύγεις για να εξιστορήσεις, τι σου έτυχε στην παρέα; Έτσι πέρασε μια ζωή μια ψυχή που δεν μας ζήτησε τίποτα – μόνο να μην της συμπεριφερόμαστε σαν να έκανε κάτι κακό και έφυγε το ίδιο απαξιωτικά από ένα αμάξι που εγκατέλειψε τον «Δημητράκη», νεκρό.
Με τρόμαξαν αυτά που συμπέρανα – με τρόμαξα εγώ. Και λέω πως τη μισή ενέργεια που ξοδεύουμε στο να παρατηρούμε και να έχουμε άποψη όλοι για όλους, να την ποστάρουμε και να την RTάρουμε, αν την αφιερώναμε στο να παρατηρούμε τι μας ζητά ο διπλανός μας, τότε, ίσως συνειδητοποιούσαμε ότι δε θέλει τίποτε άλλο απ ’το να είναι ο εαυτός του και να τον κάνουμε παρέα… Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος.
Προλαβαίνουμε, αδέλφια μου. Εγώ, δε λέω, ας σκοτωνόμαστε, αν αυτό είναι χαρακτηριστικό της φυλής μας. Ας «ανοίγω πολέμους» κάθε Τετάρτη και Παρασκευή μετά το φαγητό. Τις υπόλοιπες μέρες, όμως, ας αλλάξουμε αυτό που μας «κρατά πίσω», ας διορθώσουμε το λάθος και ας αγαπήσουμε, χωρίς πρώτα να χρειάζεται να νιώσουμε υπεροχή.
Άσε που χωρίς το κοινωνικό ERROR της περιθωριοποίησης θα είμαστε και περισσότεροι να μαλώνουμε. Δείτε το κι έτσι, αδέλφια μου.
Σας «πήρα απ’ τα μούτρα» και δεν «κουμπώσαμε» τραγουδάκι, όμως. Φυσικά, «Ο Αχιλλέας απ’ το Κάιρο» από τον Κώστα Τουρνά και τον Γιάννη Κότσιρα για να ξεκινήσουμε…
ΑΝΑCKOΠΙCIC
Αυτή η εβδομάδα με χαστούκιζε με συμπεράσματα, αδέλφια. Το ένα ακολουθούσε το άλλο πιο συχνά κι απ’ την Άμι Γιάμι τον Τζέιμς και τον Νίκο. Κάποια από αυτά, σημαντικά, κάποια επουσιώδη, μερικά ασφαλή και τα υπόλοιπα… υπό συζήτηση.
Και λέω, γιατί να μην κάνω αυτή τη συζήτηση με τα παιδιά; Νομίζω λοιπόν, ότι μετά από 29 Κυριακές που «συναντιόμαστε» μέσα απ’ τα Fake News, σταθερά, κουβεντιάζοντας με τη βοήθεια των Social Media για τα πάντα, νιώθω έτοιμος να τα θέσω στην παρέα για να ακούσω και τις δικές σας αποψούλες.
Δεν έχω τις απαντήσεις σε όλα, αδέλφια μου και ζητώ συγγνώμη, αν σας έδωσα τέτοια εντύπωση. Μόνο συνέπεια θέλω να έχω σ’ αυτά που πρεσβεύω, χωρίς όμως να γίνομαι δέσμιός της και να μην τα αλλάζω σε περίπτωση που αποδειχτούν μαλακίες…
Φύγαμε λοιπόν:
- Ένα RT στο Τουίτερ δεν είναι πρωτογενής ανάρτηση, αλλά επικρότηση μιας τέτοιας μέσω της αναδημοσίευσής της. Με λίγα λόγια όταν κάνουμε RT, πιθανότατα να συμφωνούμε με το περιεχόμενο της ανάρτησης, ή και όχι απόλυτα – απλά να μας άρεσε και να πιστεύουμε ότι θα ενδιαφέρει τους ακολούθους μας να τη δουν. Σίγουρα, όμως, δεν την έχουμε γράψει εμείς. Πατάτα μπορεί να χαρακτηριστεί μια θεατρική παράσταση, όχι το χειροκρότημα της πλατείας. Συνεπώς, άσπρο, μαύρο, κίτρινο, καλό, κακό, αδιάφορο, ή παπαριά είναι ένα tweet και ο συντάκτης του, αντίστοιχα και όχι ένα RT και εκείνος που το αναδημοσιεύει – αυτός, άντε να είναι μέχρι μαλάκας που ενδεχομένως, συμφωνεί. Το λέω, γιατί είδα ολόκληρα κείμενα αυτήν την εβδομάδα να ξοδεύουν αράδες για ένα RT και δε μπόρεσα να μην αναρωτηθώ, τι θα γράψουν για τον αρχικό συντάκτη της ανάρτησης, αν ασχολούνται τόσο με την αναδημοσίευση… Ας περιμένουμε, λογικά θα γράφουν και τώρα που μιλάμε οι «συνάδελφοι» τις αναλύσεις τους στα προβοκατέρ κ’ τα λέηντιλάη, μπορεί και όχι…
- Όταν ένας συνεργάτης της ραδιοφωνικής μας, εκπομπής βγαίνει επώνυμα στον «αέρα» και αναφέρει το τηλεοπτικό του, ρεπορτάζ – αποκλειστικά – η πληροφορία βγαίνει απ’ τα χείλη του και όχι απ’ των παραγωγών του Mappes Show. Για να μην τα πολυλογώ: Όταν ο Τάσος Θεοδώρου (περισσότερα χρόνια στο τηλεοπτικό ρεπορτάζ απ’ ό,τι εγώ στα media) λέει καθημερινά στην εκπομπή μας μια τηλεοπτική είδηση είναι άδικο γι’ αυτόν και μαλακία για μένα να γράφεται ότι την είδηση αυτή μετέφερα εγώ, επειδή βολεύει τον τίτλο του site: akoumpa_me.gr.
- Έγινε φέτος, ξανά, τότε που ο Γρηγόρης απέφυγε να πάρει θέση όταν οι συνεργάτιδές του «Σφήκες» φέρονται να προσέβαλαν τη Ζήνα Κουτσελίνη στη συνέντευξη στο «δωματιάκι» με αποτέλεσμα εκείνη να αποχωρήσει (άσχετο πλάκα πλάκα: Πάνε οι Σφήκες; Προχωράμε). Συνέβη και αυτή την εβδομάδα, όταν η Ιωάννα Μαλέσκου φρόντισε να πάρει αποστάσεις από τα λεγόμενα συνεργατών της, μετά τα αλλεπάλληλα φαπ των παικτών του Σορβάιβο που φιλοξενούσε στην εκπομπή της και κατέληξαν να έρχονται οργανωμένοι, ακόμη και με οπτικο-ακουστικό υλικό από τις φορές που εκείνη, ή το πάνελ της, τους είχαν θίξει κάνοντας την εκπομπή… Ροντέο. Γενικά, η μόδα του παρουσιαστή που δεν καλύπτει τους συνεργάτες του, ως leader για να τους βρίσει κατ’ ιδίαν, αλλά τους αδειάζει δημόσια είναι το νέο κόλορ-μπλόγκινγκ.
- Είναι πιο ξεπερασμένο κι από MasterChef, χωρίς ριάλιτι, όταν θες να προσβάλλεις κάποιον να τον αποκαλείς: χοντρό, μαύρο, κίτρινο, μπλε, κοντό, gay, ή Εβραίο ξερωγώ… Το 2021 το να θεωρείς ότι βρίζεις κάποιον αποκαλώντας τον κάτι απ’τα παραπάνω είναι τόσο παράλογο, όσο να φωνάζεις σε κάποιον που θες να θίξεις ότι έχει δυο πόδια, ή αυτιά 🤷🏻♂️ Σαν τον Σάκη τον Τανιμανίδη που είπε πως του αρέσει να μελετά τα παρα-φυσικά φαινόμενα, ενώ – ελπίζω να εννοούσε – τα μεταφυσικά.
-
Οι παρουσιαστές ανακοινώνονται μόνοι τους για τις εκπομπές που θα παρουσιάσουν. Και θα μου πείτε, καλά έκανε ο Γιώργης ο Τσαλίκης και είπε δημόσια ότι αυτός θα παρουσιάσει το BB γιατί έχει χαρτιά υπογεγραμμένα και συμβόλαια τίγκα στη σφραγίδα και στη τζίφρα. Τρελός είναι να ανακοινώνει ότι θα παρουσιάσει show; Κι αν ήταν παπατζής, το BB θα διάλεγε να πει, ότι θα παρουσιάσει; Γιατί να μην πει το Voice ξερωγώ; Άσε που δεν είναι κάνας χτεσινός «ο τέλειος άντρας, ο άντρας ο σωστός» για να προφτάσει το κανάλι κάτι θα φοβήθηκε. Μήπως «έσφιξε» ότι ο ΣΚΑΪ θα κάνει κωλοτούμβα και, σου λέει, αν το ανακοινώσω δημόσια θα ντραπούν να πάρουν πίσω το λόγο τους; Γίνεται να πάρεις πίσω, λόγο, αν είναι υπογεγραμμένος; Νομίζω ότι ο Τσαλίκης το έκανε από Γκουνταμάρα, πάντως. Προχωράμε…
- Γενικά, ένα «είπα-ξείπα» αιωρείται στον βροχερό ουρανό της Σόουπιτς, αδέλφια μου. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του «Το Πρωινό» κι ο Alpha σταμάτησε τα γυρίσματα με τον προηγούμενο Μπάτσελο, μπας και τον αλλάξει με τον Αλέξη Παππά. Ένα ολόκληρο ριάλιτι έχει μείνει αμπάτσελο τώρα, δηλαδή και περιμένει τον Παππά για να δίνει φιλάκια ρουφηχτά με συμβόλαιο, πλέον. Γεια σου, Παππά.
- Ένα τελευταίο συμπέρασμα που έβγαλα αυτή την εβδομάδα, αδέλφια μου είναι πως δε μπορείς να τα έχεις καλά με όλους. Γνώριζε τι υποστηρίζεις, γίνε παράδειγμα εφαρμογής του για όσο το πιστεύεις και μην προσπαθείς να πείσεις κανέναν πως κατέχεις την αλήθεια. Μίλα, συζήτα, εκφράσου και άκου… Αν σε κάτι ήσουν λάθος, ή το βλέπεις διαφορετικά, διόρθωσέ το, γενναία και υπηρέτησέ το με συνέπεια ισάξια της προηγούμενης αλήθειας σου. Μην κατηγορείς εκείνον με τον οποίο διαφωνείς, αλλά μην προσπαθείς και να τον κάνεις και να σε δοξάσει. Θα ξοδευτείς. Κοιμήσου ήρεμος το βράδυ, όχι από αναισθησία, αλλά από την ηρεμία που απορρέει απ’ το γεγονός ότι δε μπορείς να εξηγήσεις σε όλους τι εννοείς και πως οι γονείς σου δε σε μεγάλωσαν μαλάκα, ή οποιουδήποτε είδους -ιστή, γιατί απλά, δεν είναι στο DNA σου. Που να χτυπούν τον κώλο τους κάτω, δεν είναι στο DNA σου, αδέλφια μου.
Ο Νίκος, ο Λάκης και το κυνήγι της σάτιρας
Ο Νίκος Μουτσινάς δεν είναι ο Λάκης Λαζόπουλος. Δεν μπορεί να είναι και δεν ξέρω, αν θα ήθελε και να γίνει (εδώ που τα λέμε). Συμφωνείς, ή διαφωνείς με τον Λάκη δεν μπορείς να παραγνωρίσεις την ευφυΐα, το ταλέντο, τη μαεστρία στη σάτιρα, την πένα, τη γνώση και το καλλιτεχνικό του, υπόβαθρο. Δεν θα ξεχάσω στα χρόνια των «Δέκα Μικρών Μήτσων», αλλά και του «Αλ Τσαντίρι Νιουζ» να γελάω με ένα αστείο, να συνειδητοποιώ την πικρή αλήθεια που έκρυβε και να ξενερώνω που δεν το είχα σκεφτεί πρώτος – και όλα αυτά, ταυτόχρονα.
Ναι κι εγώ σπάστηκα, όταν ο Λαζόπουλος τα προσέφερε όλα αυτά απλόχερα στην κομματική στράτευση της τέχνης του. Όμως, ακόμη και τότε που παρουσίαζε στο «Αλ Τσαντίρι» πίνακες και ραβδογράμματα για να στηρίξει την τότε κυβέρνηση δε μπορούσες να παραγνωρίσεις την καλλιτεχνική του, υπόσταση. Απλά, ξενέρωνες που την παραχωρούσε σε ένα κόμμα, ενώ η τέχνη και το ταλέντο εκ φύσεως προορίζονται να ευεργετούν το σύνολο.
Και ο Νίκος Μουτσινάς είναι ευφυής και εξαιρετικά ταλαντούχος. Η επιτυχία του, άλλωστε, τα τελευταία χρόνια είναι τόσο μαζική και με συνέχεια που καθιστά το άστρο του, αυταπόδειχτο. Και μόνο λόγω ηλικίας θα ήταν τουλάχιστον άδικο να συγκρίνουμε την καλλιτεχνική πορεία των δύο ανδρών, όμως δεν είναι λίγα τα κοινά σημεία που θα επέτρεπαν στον Νίκο να προβάλλει τον εαυτό του στην τροχιά του Λάκη και σε όλους εμάς να συγκρίνουμε τους δύο ταλαντούχους.
Ο Νίκος μπαίνει στα σπίτια μας, κρεμόμαστε απ’ τα χείλη του και είναι «δικός μας, άνθρωπος», όπως – τα χρόνια της τηλεοπτικής του ακμής – ο Λάκης. Απ’ την άλλη, ο Λαζόπουλος γράφει κείμενα, «πείθει» καλλιτέχνες που δεν θα έβγαιναν ποτέ στο γυαλί να «μπουν» στο σαλόνι μας για χάρη του και όλα αυτά με όπλο το χιούμορ …όπως ο Νίκος. Ψαρώναμε με τις ατάκες του Λαζόπουλου, γίνονται viral οι μούτες του Μουτσινά. Ο Λάκης κάνει σάτιρα, ο Νίκος πλάκα. Εμπιστευθήκαμε τον Λάκη, πιστέψαμε τον Νίκο. Έχουμε αδυναμία στον Νίκο, αγαπήσαμε τον Λάκη. Όλα τα παραπάνω έχουν τηλεοπτικά έναν και μόνο κοινό παρονομαστή για τους δύο δικούς μας, ανθρώπους: Δύναμη.
Αυτή η δύναμη, άνθρωποι με καλλιτεχνικές ευαισθησίες σχεδόν πάντα νιώθουν πως συνοδεύεται από ένα χρέος. Χρέος να υποστηρίξουν το σωστό, το δίκαιο, το καλό – το κοινό καλό. Ο Λαζόπουλος διοχέτευσε τη δύναμη αυτή, λοιπόν, στη διάθεση εκείνου του φορέα που θεωρούσε ότι θα φέρει αυτό το κοινό καλό (δεν αναφέρω επίτηδες τα ονόματα των κομμάτων, ή αν είναι αριστερά, ή δεξιά, γιατί σ’ αυτό το κείμενο μικρή σημασία έχει). Καλά πήγε αυτό.
Τώρα, τον Νίκο τον τρώει ο πισινός του να χρησιμοποιήσει τη δύναμη της επιτυχίας για να μεταδώσει στον κόσμο τη δική του, αλήθεια για τον κορωνοϊό και τα εμβόλια, για το καλό μας. Προσέξτε: Ο Νίκος δεν το κάνει από συμφέρον, ούτε από αντίδραση (απ’όσο ξέρω δεν ασχολείται καν με την επικαιρότητα, ούτε και έχει το πολιτικό υπόβαθρο του Λαζόπουλου). Ο Νίκος το κάνει για να αξιοποιήσει τη δύναμη της δημοσιότητας σε κάτι που θεωρεί σωστό για τον εαυτό του και την κοινωνία. Παίζει βίντεο του πρωθυπουργού και προτρέπει το πλατό να χειροκροτήσει ειρωνικά τις εξαγγελίες που αφορούν την επόμενη μέρα των λοκδάουν. Χλευάζει τη μάσκα, το «ματσούκι», όπως λέει και τον εμβολιασμό και όλα αυτά μέσα απ’ τη συχνότητα του φιλοκυβερνητικού ΣΚΑΪ – μαγκιά του. Είναι αναφαίρετο δικαίωμά σου να συμφωνήσεις, ή να διαφωνήσεις και το τηλεκοντρόλ, ένα κουμπί δρόμος.
Το ζήτημα είναι, ο Νίκος με τελείως διαφορετικές καταβολές, πορεία, ηλικία, πορεία και ενδεχομένως, στόχους απ’ τον Λάκη, μπορεί να γίνει Λαζόπουλος και το «Καλό Μεσημεράκι» ένα απογευματινό «Αλ Τσαντίρι», τουλάχιστον ως προς το stand-up του παρουσιαστή; Το θέλει; Κι αφού, τελικά, ούτε ο Λαζόπουλος τα κατάφερε να στρέψει την αγάπη του κόσμου προς μια πολιτική θέση θα το κάνει ο Μουτσινάς;
Δεν έχω κάνει τα ποσοστά τηλεθέασης των δύο ανδρών και μιλάω έξω απ’ το χορό, αδέλφια μου. Ωστόσο, πιστεύω ότι η σάτιρα δεν είναι κακό να προτείνει, όσο και να στηλιτεύει πολιτικές θέσεις – άλλωστε η σάτιρα αποτελεί μορφή πολιτικής. Κακό είναι η σάτιρα να είναι μονόπαντη προάγοντας μόνο στοχευμένη κριτική. Με λίγα λόγια, αδέλφια μου, θεωρώ πως λείπει απ’ την ελληνική τηλεόραση μια αμιγώς σατιρική εκπομπή σαν εκείνη που ξεκίνησε να κάνει ο Λάκης Λαζόπουλος και σαν αυτή που προσπαθεί μάταια να κάνει ο Νίκος Μουτσινάς, κατά καιρούς. Για την ώρα, για σάτιρα κρεμόμαστε απ’ τα «κορδόνια» των Ράδιο Αρβύλα ελπίζοντας να μην πέσει κάνα σημαντικό πολιτικό γεγονός στα ρεπά τους.
Και φύγαμε για Κουιζάρα, αδέλφια μου.
Κουιζάρα
Ποιος παρουσιαστής της ενημέρωσης, επειδή τα νούμερά του κατηφορίζουν, θα βάλει νερό στο κρασί του και Σορβάιβορζ στην εκπομπή του;
Αυτά ήταν τα Fake News μας για σήμερα, αδέλφια μου. Περιμένω αποψούλα, περισσότερο από ποτέ και συνιστώ ψυχραιμία και αγάπη. Ελάτε να διορθώσουμε ό,τι μας χαλάει στον κόσμο που θα παραδώσουμε στα παιδιά μας – προλαβαίνουμε, αλήθεια. Για το τέλος θέλω να αφήσω αυτό, έτσι για φουφορθώ…
