Δεν ξέρω για εσάς, αδέλφια μου, αλλά εγώ ένιωσα ότι αυτή η εβδομάδα μου έκλεισε στα μούτρα το τηλέφωνο, πιο γρήγορα κι από Αλέξης Κούγιας… Πολλά συναισθήματα, άλλες τόσες σκέψεις και όλα, μπερδεμένα. Τι έζησαν οι άνθρωποι που στάθηκαν στα πόδια τους, βγήκαν στο φως και κατήγγειλαν… Λες να βρουν και μπελά από πάνω; Τι πέρασαν ανήλικα παιδιά και τι διάολο σχέση μπορεί να έχουν τα κόμματα με αυτό; Τι να σκέφτεται τέτοιες ώρες ένας γονιός… Τι κάναμε τόσο στραβά τόσα χρόνια; Ή μήπως, το μόνο που κάναμε στραβά, ήταν μάτια; Πόσοι άλλοι χώροι, εκτός απ’ το θέατρο, τον αθλητισμό και την εκπαίδευση έχουν παρόμοια σάπια κομμάτια… Τι είναι δίκαιο, τι σύννομο, τι δημοκρατικό, τι σωστό και τι λάθος, τελικά;
Συγγνώμη που ξεκινώ την εβδομαδιαία μας, συνάντηση με σκέψεις βαριές, φορτισμένες από συναισθήματα, αδέλφια μου, αλλά, έχω την εντύπωση πως, απ’ τις πολλές υποκειμενικές απόψεις χάθηκε η αντικειμενική πραγματικότητα. Ναι, είμαστε η χώρα που γέννησε τον διάλογο, τη φιλοσοφία ακόμη και το ίδιο το θέατρο, μα, νιώθω ότι την περίοδο της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας της, η Ελλάδα έθαψε τη λογική κάτω απ’ τον θόρυβο της ανάγκης για δημόσια τοποθέτηση.
Λίγο Πιο Σιγά…
Σωστά, μιλούν τα θύματα, μιλούν οι φερόμενοι, ως θύτες και οι δικηγόροι τους, μιλούν (επιτέλους) οι γείτονες, οι συνάδελφοι που δεν ήξεραν, εκείνοι που γνώριζαν κι αυτοί που δεν ανακατεύονταν. Θα επιστρέψω, όμως, σε αυτούς…
Οι απόψεις, όμως, συνεχίζονται και κάθε έννοια κάθαρσης, ή έστω εξαγωγής συμπεράσματος φαντάζει πιο μακριά κι απ’ τη μέρα που θα ξαναστριμωχτούμε στα μπουζούκια, αδέλφια μου. Μπαίνουν στη φάση και τα κόμματα, εκπρόσωποι ΜΚΟ, συνδικαλιστές, δημοσιογράφοι και φυσικά, πανελάρες… Και πριν τοποθετηθούμε, όλοι εμείς και δεύτερη ή τρίτη φορά, η βαβούρα γίνεται η τελευταία κρυψώνα των εγκληματιών.
Προς Θεού, δεν λέω να μην διαμορφωθεί η κοινή γνώμη, ούτε να φιμωθεί κανένας που μπορεί να συνεισφέρει στον δημόσιο διάλογο, όμως, μήπως δεν είναι η ώρα για διάλογο καν; Μήπως η στιγμή να τσακωθούμε, ως Τσιτσιπάδες της Διχόνοιας μπορεί λίίίγο να περιμένει, μέχρι να γνωρίζουμε αποδεδειγμένα τι συνέβη και από ποιους; Να κάνουμε λίγο ησυχία – στις φωνές, όχι στο μυαλό – αφήνοντας τις Αρχές και τη Δικαιοσύνη να κάνουν τη δουλειά τους, ώστε να μην κατηγορηθούν από οποιονδήποτε συνήγορο ότι κινήθηκαν βιαστικά και επιπόλαια κάτω απ’ την πίεση της κοινωνικής κατακραυγής για άμεση κάθαρση;
Δεν προτείνω σε κανέναν να σωπάσει, αδέλφια μου… Αυτό που χρειάζεται από τη Δημόσια Σφαίρα τη συγκεκριμένη στιγμή είναι να ξε-ερωτευτούμε τη φωνή, την εικόνα, ή τα like και τα fav στα Social Media μας και να αφήσουμε χώρο σ’ εκείνους που πρέπει να ακουστούν. Δε μιλώ για φίμωση, παρά για προτεραιότητα…
Έχοντας ξεκινήσει, λοιπόν, λίγο διαφορετικά αυτή την εβδομάδα, αδέλφια μου, αφήνω να παίζει το Sound of Silence των Simon and Garfunkel από συναυλία τους στο Central Park, γιατί τό ‘φερε η κουβέντα και συνεχίζουμε.
#ΦουδΦορΘώ
Είναι μερικά πράγματα που με φρικάρουν, αδέλφια μου. Είναι κάποιες ατάκες, ή δηλώσεις που με τσιγκλάνε όπως η φωνούλα του Φοίβου, αλλά επιλέγω να μη δώσω σημασία. «Μην ανακατεύεσαι», λέω στον εαυτό μου… «Άσε να μιλήσουν οι ειδικοί», επαναλαμβάνω από μέσα μου… «Ασχολήσου με το μαλλί του Κανάκη που βρέθηκε στο κεφάλι του Αρσενάκου και μην ξανοίγεσαι», συνετίζω τον εαυτό μου… Όμως, δε γίνεται. Και δε γίνεται, διότι το παράλογο οφείλει να επισημαίνεται και το λάθος να διορθώνεται.
Έχει σημασία μια που, δυστυχώς, οι καταστάσεις μας έφτασαν σ’ αυτό το σημείο να κοιτάξουμε κατάματα αυτούς που καταγγέλλονται και να καταλάβουμε ακριβώς για τί κατηγορούνται. Είναι ασφαλές για όποιον τοποθετείται δημόσια και χρήσιμο για όλους εμάς που τον ακούμε να χρησιμοποιούνται οι σωστές λέξεις για να εκφράσει αυτό που εννοεί.
Υπάρχει σαφής διαφορά ανάμεσα στον παιδόφιλο και τον παιδεραστή. Η παιδοφιλία είναι ψυχική διαταραχή και συγκαταλέγεται στις παραφιλίες. Αφορά τάσεις και φαντασιώσεις σεξουαλικής δραστηριότητας με παιδιά. Σύμφωνα με το κριτήριο αυτό, δεν απαιτείται σωματική δραστηριότητα και, επομένως, η διάγνωση της παιδοφιλίας θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε άτομα που έχουν επιθυμία αλλά δεν την διαπράττουν.
Από την άλλη, ο παιδεραστής είναι το άτομο το οποίο έχει κακοποιήσει σεξουαλικά ένα παιδί. Ο παιδεραστής δεν αφήνει τις ορμές του με παιδιά μόνο στη σφαίρα της φαντασίας, όπως ο παιδόφιλος, αλλά προβαίνει και στην πραγματοποίηση τους – εγκληματεί κανονικά και παρενοχλεί σεξουαλικά το θύμα του.
Σύμφωνα με την Μαρίνα Μόσχα, Ψυχοθεραπεύτρια, Συνεργάτιδα του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας του Θάνου Ασκητή το 2017: «Ο παιδόφιλος χαρακτηρίζεται από κοινωνική απομόνωση και εσωστρέφεια. Συνήθως, δεν συνάπτει ερωτικούς δεσμούς και δεν παντρεύεται ποτέ καθώς αισθάνεται άβολα με τους ενήλικες. Ο παιδόφιλος θέλει να είναι μαζί με παιδιά γιατί ελκύεται από αυτά συναισθηματικά, κοινωνικά και σεξουαλικά. Ως εκ τούτου, ο παιδόφιλος συνήθως διαλέγει καριέρα που να σχετίζεται με παιδιά ώστε να βρίσκεται κοντά σε αυτά και να απολαμβάνει την παρέα τους. Οι παιδόφιλοι αν και επιθυμούν να έχουν σεξουαλική δραστηριότητα με παιδιά, συχνά δεν πραγματοποιούν τις ορμές τους είτε από ηθικές αναστολές είτε από τον φόβο της επιβολής του νόμου».
Και η κα Μόσχα συνεχίζει: «Ο παιδεραστής σε αντίθεση με τον παιδόφιλο, παντρεύεται και αποκτά απογόνους. Ο παιδεραστής έχει κακοποιήσει πολλά παιδιά και επιλέγει τα θύματα του από τον οικογενειακό και τον κοινωνικό του περίγυρο. Συνήθως δεν επιθυμεί να βρίσκεται συναισθηματικά κοντά σε παιδιά όπως ο παιδόφιλος, γι’ αυτό συνήθως δεν επιλέγει χώρους εργασίας που να εμπλέκονται παιδιά.
Οι παιδεραστές αρνούνται τις συνέπειες των πράξεων τους και εκλογικεύουν την πράξη τους αυτή με τον ισχυρισμό ότι «και το παιδί το ήθελε». Συνήθως ο παιδεραστής επιλέγει το θύμα του να είναι ευάλωτο ώστε να μπορέσει να το προσεγγίσει εύκολα και να χτίσει αρχικά μια σχέση εμπιστοσύνης με το παιδί. Αφού επιτευχθεί αυτό, στην συνέχεια παρενοχλεί σεξουαλικά το παιδί».
Καταλαβαίνω την απορία σας, τι ανάγκη υπάρχει για οποιονδήποτε ορισμό, ή ανάλυση όταν αποδεικνύεται οποιοδήποτε έγκλημα συνδέει τις λέξεις «παιδί» και «σεξ». Όμως, επειδή η ορολογία που χρησιμοποιούμε ακόμη και για να κατηγορήσουμε φανερώνει το πόσο κατατοπισμένοι στο θέμα είμαστε, αλλά μπορεί και να «ξεπλύνει» ειδικά όταν μιλάμε δημόσια, νομίζω ότι είναι σημαντικό.
Περνάω τώρα, στις άλλες δύο περιπτώσεις που αφορούν την κατηγορία συναδέλφων των καταγγελλομένων που «ήξεραν, αλλά…» Ας τελειώνουμε λοιπόν με αυτό. Αν ήξερες για οποιουδήποτε είδους παρενόχληση, ή, ακόμη και κακοποίηση και περίμενες να νιώσει το θύμα έτοιμο να καταγγείλει για να απελευθερωθεί και τότε, να το στηρίξεις με τη μαρτυρία σου, το καταλαβαίνω και το στηρίζω. Στην περίπτωση της παιδεραστίας, όμως, πρόκειται για ένα έγκλημα. Πώς μπορείς να γνωρίζεις για ένα έγκλημα και ειδικά ότι αυτό διαπράττεται κατά συρροή και να συνεχίζεις τη ζωή σου;
Όσον αφορά την περίπτωση των: «Όταν έκλεινε την πόρτα του δωματίου, πού να ξέρω τι έκανε ο καθένας;» πρόκειται για τεράστιο παραλογισμό. Μια τέτοια δήλωση θα έστεκε στην περίπτωση της σεξουαλικής ζωής ανάμεσα σε δυο ενήλικες. Κάνουμε παρέα όλη μέρα και μετά τις 00:00 σε διώχνω, φέρνω τη γυναίκα, ή τον άντρα που γουστάρω, κλείνουμε την πόρτα και κάνουμε ό,τι μας «καπνίσει» με συναίνεση και λογαριασμό δε δίνουμε και σε κανέναν.
Στην παιδεραστία, όμως, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Προϋποθέτει, φαντάζομαι, χειραγώγηση του υποψηφίου θύματος, μέθοδο που καταντά μοτίβο, πάνω από μία συναντήσεις και επανάληψη στην προσέγγιση, ώσπου να τελεστεί το έγκλημα. Άρα, πρακτικά είναι κάτι που αφορά δράση πριν και μετά τις 00:00 που κλείνει η όποια πόρτα. Αναρωτιέμαι, λοιπόν – δεν έχω αποφασίσει, ειλικρινά – πόσο ρεαλιστικό είναι κάποιος που συναναστρέφεται έναν παιδεραστή να μην έχει πάρει χαμπάρι;
Θα ολοκληρώσω την ολομέτωπη επίθεση στα προσωπικά μου, «μην ανακατεύεσαι» με άλλη μια απορία που αν δεν την γράψω θα «σκάσω» και προσοχή, δεν έχει σχέση με κόμματα και συγκεκριμένες κυβερνήσεις: Για ένα ριάλιτι που διαρκεί 2-3 μήνες, οι ομάδες παραγωγής των καναλιών κάνουμε τους υποψηφίους φύλλο και φτερό. Τσεκάρεται το παρελθόν τους, τυχόν παραβατικές συμπεριφορές, «τραβήγματα» με τον Νόμο και φυσικά, το ποινικό τους, μητρώο. Και αυτό αφορά ένα ριάλιτι που θα προβληθεί για χαβαλέ και τηλεθέαση, αλλά κρίνεται ως αναγκαία πρακτική για να μην «προκύψει» κανά ζήτημα με συμμετέχοντα και «τρέχουμε και δε φτάνουμε». Όλα αυτά για ένα ριάλιτι, ξαναγράφω… Σκεφτείτε τι θα γίνεται με τους υποψηφίους για νευραλγικά πόστα κρατικών φορέων… Από κόσκινο θα τους περνούν… Τι; Όχι;
Όπως και να έχει, θα «κλείσω» αυτές τις σκέψεις μου με μια έκκληση-παράκληση-προτροπή. Επειδή το παλιό και άρρωστο κομμάτι του συστήματος ούτε θα «πεθάνει», ούτε θα «παραδώσει τα όπλα» εύκολα και επειδή, διακρίνω προσπάθειες εκφοβισμού των θυμάτων: Βγείτε να μιλήσετε. Σας παρακαλώ. Μη φοβάστε. Όλοι έχουμε «σκελετούς» στη ντουλάπα μας και δεν έχουν καμία σχέση με το να καταγγείλουμε τους εγκληματίες, σ’ αυτήν την ευκαιρία ζωής. Κάντε το και θα είμαι δίπλα σας, όπως κι εγώ μπορώ. Για να μην «βγουν από πάνω» οι θύτες και «δαρμένα» τα θύματα, αδέλφια μου.
ΙΕΚ Σορβάιβο
Εκεί στις Καλυθιές της Ρόδου που «υπηρέτησα» φαντάρος της 282 Σειράς Νεοσυλλέκτων στο «προβλεπέ» 294ο Τάγμα Εθνοφυλακής δεν θα ξεχάσω τον υποδιοικητή μας, αντισυνταγματάρχης νομίζω, ήταν. Σε μια αιφνίδια επιθεώρηση λόχου, λοιπόν, «έφοδο» όπως λέγεται, είχε «σκαλώσει» με έναν φαντάρο: «Τι έης τελειώσ’;» τον ρώτησε… Ο Στρ (ΠΖ) – Στρατιώτης Πεζικού, ή «τζιτζίκι» όπως συνηθίζεται να αποκαλούν τους τυφεκιοφόρους οπλίτες – απάντησε με ορμή και υπερηφάνεια κάτι σαν «Διαχείριση Κινδύνων Δημοσίων Έργων, κε Υποδιοικητά».
Ο Υπόδοικας, όπως ήταν φυσικό για τόσο εξειδικευμένες σπουδές δεν πολυκατάλαβε με την πρώτη και ζήτησε διευκρινίσεις. Όταν ο «Σειρούλης» μου του εξήγησε με δυνατή ελληνική φωνή πως: «Αν, για παράδειγμα, κε Υποδιοικητά, θέλει η Περιφέρεια να φτιάξει μια γέφυρα, εγώ μπορώ να εκπονήσω μελέτη για να τους πω τι υλικά πρέπει να χρησιμοποιήσουν και πώς να την κατασκευάσουν, ώστε να μην καταρρεύσει, λόγω του καιρού, του υπεδάφους, ή των συνθηκών που επικρατούν στην περιοχή…» ο Αντισυνταγματάργης με τα δυό αστέρια και τη φλόγα στον ώμο αγανάχτησε: «Ρε, τι ξες α κανς;» Μάταια ο «Ποντικαράς» της 2003Α ΕΣΣΟ προσπάθησε να ξαναπάρει τον λόγο, ο «Άνχης» είχε «απασφαλίσει»: «Τι α σ’βάλω α κανς στο Τάγμα; Τι ξες α κάνς;»
Αυτή η ιστορία, αδέλφια μου, που «έβγαλε απ ’τα ρούχα του» κοτζάμ ανώτατο αξιωματικό μου έρχεται στο μυαλό κάθε φορά που ακούω τα ευφάνταστα επαγγέλματα που σκαρφίζονται στο Σορβάιβο. Είχαμε «Μάνατζερ Ράγκμπυ» και «Ινφλουενσερ, Ανμπόξερ, Γιουτιούμπερ και Ινσταγκράμερ», μετά, μάθαμε απ’ την Χριστίνα Μπόμπα (καλά νά ‘ναι και με το καλό να τους ζήσει το παιδάκι τους) το επάγγελμα: «Δημιουργός Περιεχομένου». Τώρα, νέα μπουμπούκια ξεπρόβαλλαν στον μπαξέ του Σορβάιβο: «Διοργανωτής Μπόουτ Πάρτυ», σου λέει, «Πρωταθλήτρια Ορεινού Τρεξίματος» και εσχάτως «Μπράντ Αμπάσαντορ». Ω ρε θα του πόναγαν τα μυαλά του Υπόδοικα…
Γίνεται για τη φιγούρα του πρωτάκουστου; Υπάρχουν, όντως, αυτά τα επαγγέλματα; Ζουν οικογένειες από δαύτα; Προσφέρουν στην κοινωνία; Εξελίσσουν τον εργαζόμενο; Σπουδάζονται; Και πιο σημαντικά… Αν ανήκεις στις παραπάνω κατηγορίες επαγγελματιών: «Τι ξες α κανς;»
Ο «Κλέαρχος», η Μαριαλένα κι ο Αοιδός
Και αφού αναφερθήκαμε στο Σορβάιβο, οφείλω να ομολογήσω πως όταν είδα την τουρκική παραγωγή να «βάζει» στο παιχνίδι τον πρώην σύντροφο παίχτριας με την οποία, μάλιστα, είχαν φτάσει ένα βήμα πριν από τον γάμο μαζί με μια κοπέλα που υπήρξε επόμενη σχέση του, ξενέρωσα.
«Γιατί της το κάνουν αυτό της κοπέλας;», αναρωτήθηκα. Δε σκέφτονται την τωρινή της, σχέση που βλέπει απ’ το σπίτι; Όλα για την τηλεθέαση; Και εφόσον, ήδη, το Σορβάιβο «χτυπάει» 30άρια, τι θέλει ο Ατζούν; Να το «τερματίσει»; Να κάνει φιγούρα; Ή να «πάρει το αίμα του, πίσω» για κάθε προσπάθεια που «πάτωσε» μετά το πρώτο Χρυσό Σορβάιβο στον ΣΚΑΪ;
Μετά, είδα πως πάνε να τα «ξαναβρούν» τα παιδιά, οπότε, ίσως είναι και για καλό. Δεν μπήκα σε δεύτερο τριπάκι να αγαναχτήσω για τη σχέση της παίχτριας που βλέπει την κοπέλα του να πηγαίνει ντουγρού για επανασύνδεση με τον πρώην. Ούτε καν θα υπερασπιστώ τη δύσμοιρη επόμενη σχέση του «Ριτζ των Φτωχών» που, προφανώς, έβαλαν για να προκαλέσουν περισσότερη ίντριγκα… Στο τέλος, όλοι θα είναι ευχαριστημένοι αφού.
Ο Ατζούν θα αγοράσει καινούριο λίαρ-τσετ, ο «Λορέντζο Λάμας του Αγίου Δομινίκου» θα είναι ξανά με την κοπέλα του, που μπήκε να διεκδικήσει πίσω, η «Μπραντ Αμπάσαντορ» θα εξασφαλίσει ένα ακόμη μπραντ με την επιστροφή της και ο ατυχήσας τραγουδιστής θα γράψει φοβερή καψουρο-μπαλάντα και θα εκτοξευθεί στα τσαρτς. Τέλος καλό, όλα καλά. Κι εγώ ακόμη εδώ, αδέλφια μου.
Ας είναι… Πάω να το κλείσω στον Κούγια, έτσι για την ανατροπή και μέχρι τότε, Κουιζάρα…
Ποιά πανελίστρια καθημερινής εκπομπής προσποιείται ότι είναι κολλητή με συνάδελφό της, ενώ στην πραγματικότητα δεν την αντέχει όπως η Ζήνα τη Μαλέσκου;
Και «κλείνουμε» με ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ:
Καλή εβδομάδα, αδέλφια μου και να θυμάστε να χαμογελάτε για να κάνετε τους άλλους ν’ ανησυχούν.
