Καλημέρα αδέλφια μου και καλή βδομάδα να έχουμε. Έκλεισα χθες τα 39, θα μου πείτε «χεστήκατε», θα πω «με το δίκιο σας» και προχωράμε…
Πώς βλέπω τα πράγματα; Σίγουρα πιο αγριεμένα, λίγο μοναχικά και τα μαλλιά μου άρχισαν να γκριζάρουν. Αν υπάρχει κρίση μεσήλικα και αν την περνάω, δεν έχω ιδέα. Αυτό που είναι σίγουρο είναι πως έτρεχα και σταμάτησα να ξαποστάσω και να δω πού έφτασα. Το θέμα είναι να χρησιμοποιήσω όσα μου έμαθαν όλα τα προηγούμενα χρόνια και να φορτσάρω για νέες διαδρομές. Ας το κάνουμε όλοι μαζί, γιατί τώρα σας συνήθισα. Άλλωστε, ο τερματισμός με παρέα επεφύλασσε πάντα τα καλύτερα γλέντια. Πάμε λοιπόν με τα Fake News αυτής της εβδομάδας. Δυναμώστε μουσική και… Φύγαμε
Σερβάιβο, Ελλάδα – Τουρκία: Μια φούσκα με φακιόλι…
Τώρα που εκτοξεύθηκε και ο ελληνικός δορυφόρος Hellas Sat στο διάστημα πιο ενδιαφέρον θα είχε ένα Σερβάιβο Ελλάδα-Εξωγήινοι, παρά το Ελλάδα-Τουρκία.
Όχι, τα παιδιά εκεί με τα μούσκουλα και τα φακιόλια δε μας εκπροσωπούν ως λαό, όχι δε θα κριθεί η επαναλειτουργία της Σχολής της Χάλκης από έναν αγώνα επάθλου, ούτε θα λυθεί το Κυπριακό, ούτε καν θα επιτραπεί η τέλεση Θείας Λειτουργίας στην Αγιά Σοφιά προς τιμήν της «Βραδιάς Ένωσης» των ομάδων.
Και ξέρετε γιατί; Γιατί και το φετινό Σερβάιβο είναι ένα τηλεοπτικό προϊόν, το οποίο δεν έχει κανέναν άλλο σκοπό απ’ το επιχειρηματικό και οικονομικό κέρδος του Τούρκου παραγωγού, Ατζούν Ιλιτζαλί, καθώς και την τηλεθέαση και τα κέρδη που αυτή συνεπάγεται για τον ΣΚΑΪ – άσχετα αν αυτή δεν έρχεται ακόμη.
Δεν ψαρώνουμε λοιπόν με οποιαδήποτε αναφορά ή επίκληση της ελληνικής ψυχής και του ελληνικού φρονήματος, γιατί πρόκειται για ιδιαίτερα ιερές έννοιες που χρήζουν σεβασμού και ειδικού χειρισμού και όχι απλές λέξεις που σκοπό έχουν να φανατίσουν στην άμμο του Αγίου Δομίνικου, ή να «στολίσουν» ένα Δελτίο Τύπου του ΣΚΑΪ.
Άκυρο και άκαιρο λοιπόν, το Σερβάιβο Ελλάδα – Τουρκία και μια τελευταία απορία ενός «ζαλισμένου τηλεθεατή» για να παραφράσω τον εξαιρετικό Νίκο Ζαχαριάδη: Ο Ερντογάν που ελέγχει τα media στη γείτονα χώρα και παραγγέλνει προπαγανδιστικά βίντεο, σειρές και ταινίες με τους Τούρκους να κλάνουν φωτιές και να φτύνουν κεραυνούς από την εποχή των προγόνων τους, νομάδων Σελτζούκων, αν έπεφτε πάνω στο ζάπινγκ στο Σερβάιβο του κολλητού του, Ατζούν, θα άφηνε σε τουρκική παραγωγή που προβάλλεται και στην Τουρκία να φανεί η αγωνιστική υπεροχή των Ελλήνων;
Ξαναλέω, δε σημαίνει τίποτα το ποιος θα κάνει το πιο ψηλό πυργάκι από μπλε ή κόκκινα τουβλάκια στον πραγματικό κόσμο. Στο μυαλό του Ερντογάν όμως πιστεύω ότι θα ήταν ταμάμ λόγος να πάρει ένα τηλέφωνο τον κολλητό του, τον Ατζούν και να βάλει τα πράγματα στη θέση τους με ένα καλό σιχτίρι. Τι; Όχι;
Και συνεχίζω ακάθεκτος…
Πάμε και στο Πανόραμα. Τα πράγματα ποτέ δεν είναι μόνο άσπρα ή μόνο μαύρα. Εφόσον το κεντρικό τηλεοπτικό προϊόν κάνει 15% το πολύ, είναι επόμενο πως η βοηθητική του εκπομπή θα κάνει μέχρι 10% (τα νούμερα είναι ενδεικτικά, μπορεί και όχι). Είναι δυνατόν η σωστική λέμβος να πηγαίνει πιο γρήγορα απ’ το καράβι που τη μεταφέρει;
Είναι λοιπόν, ανούσιο και κακόβουλο να κρίνουμε το πρώτο βήμα της Μπάγιας Αντωνοπούλου ως αποτυχημένο, αφού η πορεία του είναι προκαθορισμένη από τα ποσοστά του Σερβάιβο. Ας μη βιαζόμαστε να χορέψουμε γύρω από κουφάρια κι ας κρατάμε τα προσχήματα, γιατί καρφωνόμαστε…
Ναι, η Μπάγια νιώθει άβολα στο νέο της πόστο και εμείς λίγο περισσότερο. Ναι, αποτελεί έκπληξη να συνειδητοποιείς πως την τηλεοπτική άνεση την έχει η περιορισμένου λεξιλογίου και επιτυχημένης πορείας στον χώρο, Λάουρα Νάργες. Ναι, η ατάκα του Βαγγέλη Χαρισόπουλου αδικείται σε ένα περιβάλλον για το οποίο μοιάζει να είπε: «Τηλεόραση δεν ήθελα; Κολύμπα τώρα…» Αλλά, είναι μόνο η αρχή σε μια προσπάθεια που όσο κι αν εξελιχθείς θα έχει ταβάνι.
Ας μην πέφτουμε, λοιπόν, να τους φάμε, ας μην ευχόμαστε «Καλή επιτυχία στη νέα τους, προσπάθεια» ειρωνικά, αφού είδαμε τα μονοψήφια της πρεμιέρας και ας δώσουμε ευκαιρίες στις επόμενες τηλεοπτικές γενιές. Έτσι κι αλλιώς, εσείς οι τηλεθεατές κρίνετε στο τέλος. Οι ευκαιρίες δεν έχτισαν καριέρες, η διάρκεια της πορείας στο χώρο το έκανε.
Καλή εβδομάδα, αδέλφια μου.
