Πολλοί ερίζουν αν το Ναύπλιο ή η Αίγινα είναι η πρώτη πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Άλλοι γράφουν το ένα, άλλοι το άλλο. Το σωστό είναι η Αίγινα και όχι το Ναύπλιο, όπως μας διαβεβαίωσε και η πάνσοφη ΕΡΤ σε τελευταίο ρεπορτάζ της.
Εκπαιδευτική τηλεόραση με τα όλα της…
Τελείωσαν λοιπόν οι «Μέλισσες» και διαψεύστηκαν όλοι οι μάντεις ότι η Ελένη πάει φυλακή, ο Κυπραίος αυτοκτονεί κλπ κλπ. Όλα αυτά τα ιδιοφυή spoilers είναι για τον νέο κύκλο και φυσικά έχουν γυριστεί, αφού τα γυρίσματα διακόπτονται για 10 μέρες τον Αύγουστο.
Με μέσο όρο 35,5% έκλεισαν τα πρώτα 125 επεισόδια μιας σειράς που ασφαλώς μονοπώλησε το ενδιαφέρον μας. Από την αρχή. Το καλοφτιαγμένο – σχεδόν αψεγάδιαστο – χωριό μας ξένισε λίγο. Έτσι ήταν τα χωριά; Είπαμε! Χωρίς ίχνος πέτρας; Τόσο καθαρό, τόσο πεντακάθαρο το κάθε σπιτικό; Ατσαλάκωτα τα ρούχα του κάθε αγρότη;
Σε όσους μας φάνηκε πως ύστερα από πάρα πολλά χρόνια η αισθητική επιστρέφει – εξαιρώ το «Λόγω Τιμής» – και μάλιστα σε καθημερινό σίριαλ που δεν έχει την πολυτέλεια να επαναλάβει μια σκηνή, παραμερίσαμε όλους τους “κουλτουριάρηδες” που φέραν την καταστροφή και γίναμε πιστοί θεατές.
Αν και είδαμε τις ατέλειες, τις προσπεράσαμε, γιατί σημασία είχε η πλοκή και η διαμόρφωση των χαρακτήρων, που το σενάριο, πάρα τις κάποιες υπερβολές, τους έπλασε σιγά σιγά.
Με ένα καστ υπέροχων ηθοποιών πρώτης σειράς, με νέους που σιγά σιγά έδειξαν ότι είναι ταλεντάρες, το σίριαλ ήρθε και κυκλώθηκε σχεδόν από όλα τα είδη ανθρώπων της επαρχίας και μιας Ελλάδας που είχε βγει από τον πόλεμο.
Ο τσιφλικάς, οι γιοι του, η αριστοκράτισσα γυναίκα, ο υποτακτικός, το ψυχοπαίδι, ο λαός. Και στο κέντρο οι τρεις ηρωίδες. Η μία καλύτερη από την άλλη.
Υπήρξαν κάποια περιστατικά που μας φάνηκαν υπερβολικά. Όμως, η φοβερή αρχή του σίριαλ – που οι αδελφές σκοτώνουν τον Σέργιο στην ουσία για να σώσουν τη Δρόσω – δίνει το συνταρακτικό τέλος, όταν η Δρόσω είναι αυτή που γεννά τον νέο Σέργιο.
Ακόμα και ο μισητός Κυπραίος, ο προδότης, βρίσκει τη δεύτερη ευκαιρία του, άσχετα αν εκείνα τα χρόνια ο προδότης δεν εξιλεωνόταν.
Η συγγραφική ομάδα των «Άγριων Μελισσών» είχε μια θαυμάσια ιδέα. Τη χωρίζει ωκεανός από ό,τι καθημερινό, καλοπληρωμένο ως τώρα μασήσαμε. «Βέρες στο… αριστερό», «Λάμψη», δεκάδες σήριαλ και σηριαλάκια που πλούτισαν τους μετέχοντες. Οι άνθρωποι τούτοι είναι άλλη πάστα μυαλού. Γεννούν εξαιρετικές σκηνές, γεννούν και υπερβολές.
Καθημερινό σίριαλ, το οποίο δεν ξέφυγε ποτέ από ένα στάνταρ αισθητικής. Ψηλότερα ναι, χαμηλότερα όχι. Και καλό είναι όταν βλέπεις ότι εδώ κανείς δεν σε κοροϊδεύει -από τον σκηνοθέτη, Λευτέρη Χαρίτο, ως τον χαριτωμένο κομπάρσο- να εμψυχώνεις. Η γκρίνια περισσεύει παντού. Και φυσικά υπάρχει πολύς χώρος για τους αντιφρονούντες. Η τηλεόραση είναι είδος μαζικό. Η Επίδαυρος πάλι όχι. Χώρος ευτυχώς για όλους μας.
Ας ελπίσουμε μόνο να έχουμε καλή συνέχεια. Αναμενόμενη όσων οι «Μέλισσες» – αν και άγριες – τσίμπησαν χωρίς δυσάρεστα επακόλουθα.
