Ξεκίνησε λοιπόν, η σειρά που όλοι περιμέναμε. Οι «Άγριες Μέλισσες». Βαθιά ριζωμένες από την περσινή χρονιά δεν υπήρχε περίπτωση να μην τις αγκαλιάσει το τηλεοπτικό κοινό. Οι «Μέλισσες» έφεραν πάλι φέτος αυτή την όμορφη αύρα που δίνει η μυθοπλασία.
Ακόμα και αν τα σκηνικά μπορεί να λέμε ότι υπολείπονται ή να βρίσκουμε ατέλειες, οι ερμηνείες των ηθοποιών σε κάνουν να τις ξεχνάς. Δεν σε νοιάζουν. Βλέπεις τις ερμηνείες και αυτό σου αρκεί. Δεν είναι ηθοποιάρα η Κίτσου; Δεν είναι τεράστια η Διδασκάλου, ο Γκοτσόπουλος εξαιρετικός;
Ξέρετε γιατί συναρπάζουν οι «Μέλισσες»; Γιατί οι ηθοποιοί που παίζουν έχουν λαχτάρα για αυτό το σήριαλ. Την έχουν αγαπήσει τη σειρά. Δεν σκέφτονται «α ωραία θα βγάλουμε μια σεζόν», λένε «αύριο έχω γύρισμα» και έχουν τη χαρά, που δε τη συναντάς πουθενά αλλού. Βγαίνει αυτό σε κάθε επεισόδιο. Βλέπεις στις άλλες σειρές, πρότυπα επαγγελματισμού, βεβαίως, αλλά βλέπεις και μια βαρεμάρα άλλο πράγμα….
Οι «Μέλισσες» θα είναι φέτος η μεγάλη μας συντροφιά. Κάτι σαν καραντίνα στην τηλεόραση. Υποχρεωτική σχεδόν αλλά απαραίτητη για τη βελτίωση του γούστου μας.
Χρόνια παρακολουθώ τηλεόραση. Και σειρές εξαιρετικές. Μετά «Το Νησί», είναι η καλύτερη σειρά, από σεναριογράφους ιδιαίτερα ταλαντούχους, με σκηνοθέτες που έπλασαν εξαιρετικούς χαρακτήρες και κυρίως με ηθοποιούς που αν υπήρχαν βραβεία θα τα σάρωναν όλα…..
Αμέσως μετά το πρώτο επεισόδιο των «Μελισσών», είχαμε τη χαρά να δούμε τη Χαρούλα Αλεξίου στον Χατζηνικολάου. Τη Χαρούλα της καρδιάς μας. Πολύ ωραία συνέντευξη με μια τραγουδίστρια που έχει μιλήσει στις καρδιές όλων μας.
