Έγινε συγγραφέας στην πράξη και όχι από… παιδικό καημό, δεν θεωρεί ότι δεν είναι star παρά μόνο στο σύμπαν των αναγνωστών, εργάζεται πολύ σκληρά και ο χρόνος που σπαταλά στα social media είναι ελάχιστος, ενώ μια κακή κριτική μπορεί να του χαλάσει τη διάθεση για ένα… μισάωρο, μετά έχει και δουλειές ο Αύγουστος Κορτώ.
«Μπορεί να με τσατίσει ή να με πληγώσει για ένα μισάωρο, αλλά έχω και δουλειές! Και φυσικά με περιμένει μια ευτυχισμένη καθημερινότητα, ικανή να ξορκίσει και την πιο χολωμένη επίθεση», δήλωσε χαρακτηριστικά στο περιοδικό OK! που κυκλοφορεί με «ΤΑ ΝΕΑ σαββατοκύριακο», ενώ αναφορικά με το πιο αναληθές σχόλιο που έχει γραφτεί για τον ίδιο είπε:
«Έχουν γραφτεί και έχουν ειπωθεί πολύ άσχημα και κακόβουλα πράγματα για μένα, αλλά δεν κρατάω τεφτέρι. Η ζωή είναι αρκετά δύσκολη χωρίς να κάνεις τριχιά την τρίχα του κάθε πικραμένου»
Ποιο είναι το πιο αναληθές σχόλιο που θα ήθελες να έχει γραφτεί για σένα;
«Ότι είμαι κρυφά εκατομμυριούχος για να σκάσουν οι οχτροί μου. (Γελάει.)»
Έχεις παραδεχτεί πως στο παρελθόν ήρθες αντιμέτωπος με bullying. Στην περίπτωσή σου τι μορφή είχε ακριβώς;
«Ήταν ο εκφοβισμός του σχολικού περιβάλλοντος. Ο συνήθης, τετριμμένος, ανιαρά κακοπροαίρετος εκφοβισμός να πεις αδερφή την αδερφή. Όσο κι αν με πλήγωνε, κατά βάθος το έβρισκα πληκτικό: “Μόνο αυτό μπορείς να σκεφτείς;”. Στις μέρες μας, ωστόσο, ένα πιτσιρίκι μπορεί να δεχτεί τέτοιον ανηλεή και χυδαίο πόλεμο στα μέσα δικτύωσης, που να χάσει τον εαυτό του, να βιώσει αυτοκτονικό ιδεασμό. Γι’ αυτό, με κάθε αφορμή, διεκδικούμε και διατρανώνουμε την ελευθερία μας ως ισότιμων –έστω κι αν όχι ακόμα πλήρως ισόνομων– πολιτών ώστε ο δεκαεξάρης που ρέπει στην αυτοκαταστροφή να δει λίγο φως, να ελπίσει.
«Έχοντας περάσει, σε ένα μανιακό επεισόδιο, μια φάση απώλειας της μνήμης, η άνοια είναι αυτό που
φοβάμαι περισσότερο στη ζωή».
Έχεις επιλέξει εδώ και χρόνια να ζεις μια ελεύθερη ζωή, χωρίς σκελετούς κρυμμένους στην ντουλάπα. Αυτό τι προσωπικό κόστος έχει;
«Το κόστος τού να κουβαληθούν σε μιαν ανάρτησή μου δέκα ή πενήντα ή και εκατό ομοφοβικοί και να αποπατήσουν λεκτικά με χολωμένα σχόλια είναι απείρως μικρό –αμελητέο– σε σύγκριση με την ελευθερία της έκφρασης και της ζωής, με τους χιλιάδες ανθρώπους που έχω στο πλευρό μου να μου δείχνουν την αγάπη και την υποστήριξή τους.
Ένας από αυτούς τους ανθρώπους είναι και ο σύζυγός σου. Αν δεν είναι πολύ προσωπική η ερώτηση –που είναι δηλαδή–, πώς
γνωριστήκατε; Και ποιο ήταν το συναίσθημα της πρώτης εκείνης συνάντησης;
«Ευφορία, αμηχανία, έλξη. Σ’ ένα μπαράκι στην πλατεία Εξαρχείων γνωριστήκαμε. Wunderbar λεγόταν, πάνω, στο πατάρι. Σαν παραμύθι μού φαίνεται τόση νιότη, ανυποψίαστη. Και φυσικά εκεί γεννήθηκε η αληθινή ζωή μου».
Άρα σήμερα ζεις τη ζωή που θέλεις;
«Σήμερα ξυπνώ, βλέπω τον άντρα μου και το σκυλί μου κι αυτή είναι όλη η ομορφιά που λαχτάρησα ποτέ, που ξεπερνά και τα πιο τρελά νεανικά μου
όνειρα».
Κάποια στιγμή είχατε εκφράσει την επιθυμία να υιοθετήσετε ένα παιδί. Έχετε ξεκινήσει διαδικασίες; Και αν ναι, πού «κολλάει» το ζήτημα;
«Αυτή τη στιγμή, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, μόνον ο ένας απ’ τους δύο μας μπορεί να είναι επισήμως πατέρας – ο άλλος είναι μπέιμπι σίτερ. Ας σοβαρευτεί το κράτος, και βλέπουμε«.
Τι θαυμάζεις στον Τάσο;
«Θαυμάζω τον άντρα μου για τις αντοχές του, την αστέρευτη καλοσύνη του, την τρυφερότητα και την ευλογία της αγάπης του».
Στον αντίποδα, ακούστηκαν πρόσφατα φράσεις όπως «επαγγελματίες ομοφυλόφιλοι». Αν είχες μπροστά σου όσους έχουν παρόμοιες πεποιθήσεις, τι θα τους απαντούσες;
«Όσοι πιστεύουν ότι η ομοφυλοφιλία σού εξασφαλίζει εν λευκώ πλεονεκτήματα ή απεναντίας ότι είναι μια επιβλαβής –και ενδεχομένως κολλητική– διαταραχή είναι απολύτως νυχτωμένοι ή παρερμηνεύουν εσκεμμένα και κακόβουλα την πραγματικότητα. Δεν ανοίγω διάλογο με τέτοιους ανθρώπους, δεν έχει νόημα – κι ούτε έχω την όρεξη ή το σθένος να τους διαφωτίσω. Η ιστορία θα τους κρίνει καταπώς τους αρμόζει».
