Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη έδωσε η Έμιλυ Κολιανδρή στο περιοδικό Ok και στον Γιώργο Πράσινο.
Η ηθοποιός μίλησε για τη σχέση με τον σύζυγό της, για τον πρωταγωνιστικό ρόλο της «Ελένης» στην Επίδαυρο, αλλά και το #MeToo.
Για την παράσταση «Ελένη» στην Επίδαυρο η οποία πέρυσι ακυρώθηκε λόγω των πυρκαγιών κι επανέρχεται φέτος είπε:
«Ήταν ένα μεγάλο πλήγμα – εκτός από τη στενοχώρια για τις καταστροφές. Εκ των υστέρων χάρηκα που δεν έγινε. Αυτή η παράσταση είναι σαν γιορτή, σαν πανηγύρι και θα έπεφτε πολύ βαριά η σκιά της καταστροφής. Κάπως δεν θα ήταν σωστό να κάναμε αυτό το πάρτι ενώ συνέβαινε αυτό το τραγικό για τη χώρα μας».
Φέτος που ανεβαίνει ξανά η παράσταση, και για το αν έχει ξαναπαίξει στην Επίδαυρο είπε:
«Σε πρωταγωνιστικό ρόλο είναι η πρώτη μου φορά. Έχω ξαναπάει με τους Όρνιθες σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου, τις Νεφέλες σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά και μικρότερη στον χορό, σε μια υπέροχη Ιφιγένεια εν Αυλίδι σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου, που είχε πάρει πολλούς από τους ηθοποιούς του Αμόρε.
Με συγκινεί βαθύτατα να βρίσκομαι εκεί ως θεατής, πιο πολύ από το να παίζω. Έχει κάτι το μυσταγωγικό, το περπάτημα, να ανέβεις στο θέατρο, να μπαίνεις στην ιστορία κάθε φορά.
Ως ηθοποιός υπάρχει ένα βάρος ότι όλα γίνονται για αυτή την ημέρα, ότι πρέπει να είσαι στην καλύτερή σου κατάσταση -σωματική και ψυχική–, η φωνή σου να είναι ακέραιη, όλα να πάνε καλά.
Έχει συμβεί σε πολλούς ηθοποιούς να κλείνει η φωνή τους. Πιστεύω πως για να παίξεις με άνεση στην Επίδαυρο, πρέπει να παίζεις εκεί τουλάχιστον για μία εβδομάδα, να βρεις τον ρυθμό σου.
Για αυτό και παλιότερα με φόβιζε να παίξω στην Επίδαυρο».
Σχετικά με το ελληνικό #MeToo και όσα αποκαλύφθηκαν, ποια είναι η άποψή σου; Δεν έχει ακουστεί η θέση σου, παρότι είναι ένα θέμα που έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις στον καλλιτεχνικό χώρο.
«Ναι, δεν ρωτήθηκα και πολύ. Επίσης, το βλέπω ως μια κατάκτηση ότι αυτό το τόσο σημαντικό κίνημα ξεκίνησε από τον καλλιτεχνικό χώρο και θα έπρεπε να πάρει έκταση και σε όσους χώρους πιθανόν συμβαίνουν τέρατα, όπως τράπεζες, πολυεθνικές κ.ά.
Ελπίζω ότι αρχίζει μια καινούρια εποχή για τους καλλιτέχνες, τους νέους χορευτές, τους νέους τραγουδιστές, να μπορούν να ζουν χωρίς φόβο. Ξέρεις, το επάγγελμά μας είναι λίγο αέρας. Εσύ μπορεί να με θεωρείς μια πολύ καλή ηθοποιό και ένας φίλος σου να με θεωρεί ατάλαντη.
Και οι δύο έχετε δίκιο γιατί δεν υπάρχει αντικειμενική αξιολόγηση. Και στους νέους μπορεί να συμβούν πολλά άσχημα πράγματα στην πορεία τους, που να μην τα καταλάβουν από τον ενθουσιασμό τους. Είναι πολύ λεπτά τα όρια της παρενόχλησης και εύκολα κάποιο παιδί μπορεί να πέσει θύμα.
Χαίρομαι που άνοιξε αυτός ο διάλογος και ελπίζω ότι δεν θα είναι μια χαμένη ευκαιρία, να μη χαθεί αυτό που πάει να κερδηθεί από την υπερβολική έκθεση και την προβολή απόψεων ακόμα και όσων δεν έχουν υποστεί παρενόχληση».
Σε ενοχλεί όταν βλέπεις να γράφουν ή να λένε «η σύζυγος του Χρήστου Λούλη»;
«Δεν έχω νιώσει να με αντιμετωπίζουν ως τη γυναίκα του Χρήστου Λούλη γιατί από μικροί κάναμε πολύ διαφορετικά πράγματα.
Γνωριστήκαμε στην παράσταση του Λευτέρη Βογιατζή “Οι σχέσεις του κυρίου Πήτερς” στο Θέατρο Ροές το 2002, όταν ήμασταν και οι δύο άγνωστοι.
Ο Χρήστος είχε τελειώσει έναν χρόνο νωρίτερα από μένα τη δραματική του Θεάτρου Τέχνης, οπότε δεν ένιωσα ότι τα έφτιαξα με κάποιον γνωστό.
Ο Χρήστος σιγά σιγά έγινε αυτό που έγινε. Πολύ τον καμάρωνα καθώς έφτιαχνε την πορεία του.
Τότε έπαιξε τον Ίωνα στην Επίδαυρο με τη Λυδία Κονιόρδου, ενώ μέχρι τότε δεν υπήρχε περίπτωση να παίζεις πρωταγωνιστικό ρόλο στην Επίδαυρο και να είσαι μικρότερος από 50.
Καμάρωνα που του συνέβαιναν ωραία πράγματα. Παράλληλα έκανα τη δική μου πορεία, μπορεί να μην ήταν τόσο τρανταχτή, με πυροτεχνήματα, ήταν πιο μαλακή, αλλά όλα τα πράγματα με είχαν επιλέξει και τα είχα επιλέξει.
Δεν χρειάστηκε να δουλέψω κάπου για να μην είμαι άνεργη. Ό,τι έκανα ήταν με υπέροχους σκηνοθέτες, σε σκηνές όπως το Εθνικό».
Ο σύζυγός σου θεωρείται ένας από τους πιο γοητευτικούς Έλληνες ηθοποιούς. Πώς τον βλέπεις τώρα που μεγαλώνει και εκείνος;
«Παραμένει ωραίος. Έχει πλάκα. Τις προάλλες έδειχναν σε μια εκπομπή φωτογραφίες από το “Κλείσε τα μάτια”, όπου ήταν παιδάκι.
Αυτό που με συγκίνησε είναι ότι τον ήξερα και τότε. Και μεγαλώσαμε μαζί και παραμένει ένας πολύ ωραίος άντρας.
Απλώς εγώ ήξερα και εκείνο το παιδάκι που έβλεπα», είπε για τον σύζυγό της.
