Λένα Μαντά: Συγκλονίζει για τη δύσκολο περίοδο της ζωής της – «Πεινάγαμε στην κυριολεξία. Ο γιος μου ήταν 12 ετών που ήρθε κλαίγοντας…»
Πρωινές εκπομπές

Λένα Μαντά: Συγκλονίζει για τη δύσκολο περίοδο της ζωής της – «Πεινάγαμε στην κυριολεξία. Ο γιος μου ήταν 12 ετών που ήρθε κλαίγοντας…»

Λένα Μαντά: Συγκλονίζει για τη δύσκολο περίοδο της ζωής της – «Πεινάγαμε στην κυριολεξία. Ο γιος μου ήταν 12 ετών που ήρθε κλαίγοντας…»

Η επτυχημένη συγγραφέας μίλησε για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στο παρελθόν μαζί με την οικογένειά της

Μερικές συγκινητικές ιστορίες που δεν θα ξεχάσει ποτέ, μοιράστηκε με τους τηλεθεατές του Happy Day η Λένα Μαντά, η οποία μίλησε στην Όλγα Λαφαζάνη και αποκάλυψε ότι υπήρχε περίοδος που η οικογένειά της μέτραγε τα χρήματα για να μπορέσει να πάρει ένα γάλα.

Η γνωστή συγγραφέας αναφέρθηκε στις φορές που έχει κάνει παρουσιάσεις βιβλίως ενώ ήταν σε άσχημη κατάσταση, αλλά και σε ένα περιστατικό με τα παιδιά της.

«Έχω κάνει παρουσιάσεις με 40 πυρετό, έχω κάνει παρουσιάσεις με χημειοθεραπείες, με τον σύζυγό μου βγαλμένο δύο μήνες από το χειρουργείο με την καρδιά του… γιατί τα αγαπάω», δήλωσε μεταξύ άλλων η Λένα Μαντά.

«Έχω βγάλει χρήματα από την πορεία μου, δεν μπορώ να πω, θα πέσει φωτιά να με κάψει. Έχουμε περάσει δύσκολα οικονομικά. Πεινάγαμε στην κυριολεξία. Να μετράς τα χρήματα για να πάρεις το γάλα για τα παιδιά, χρέη πολλά. Ο γιος μου ήταν 12 ετών που ήρθε κλαίγοντας γιατί είχαν σκιστεί τα παπούτσια του. Μου είπε «τι θα κάνουμε τώρα μαμά;» και μου έφερε τον κουμπαρά του και μου λέει “Μαμά τόσα έχω”. Λέω “Ωραία, θα δω τι μπορώ να κάνω κι εγώ” και πήγαμε και πήραμε ένα ζευγάρι παπούτσια, τα πιο φθηνά που βρήκαμε. Δεν πήγαμε ποτέ σινεμά, στο θέατρο…

Έχω κάνει αιματηρές οικονομίες για να βγούμε και να φάμε ένα παγωτό και τους λέω “έχουμε μόνο γι’ αυτά. Θα δω πρώτα τις τιμές και θα σας πω τι παγωτό θα πάρετε για να μη ξεφτιλιστούμε”. Παραγγείλαμε και μας περίσσεψαν χρήματα. Εγώ δεν παίζω ποτέ τυχερά παιχνίδια. Περνάει ένα πλανόδιος και τότε είχαμε κερδίσει 11 χιλιάδες δραχμές. Τα παιδιά άρχισαν να τρέμουν από τη χαρά τους και τους λέω “Τώρα θα πάμε για φαγητό”. Πήγαμε για φαγητό, πήγαμε κινηματογράφο.

Τώρα που κοιτάω πίσω, αυτή η εποχή έδεσε την οικογένεια, ήμασταν μία γροθιά τεσσάρων ατόμων. Ουαί κι αλίμονο σε όποιον πέσει πάνω σε αυτή τη γροθιά, τα δικά του δόντια θα έσπαγε», πρόσθεσε.