Ο Μιχάλης Οικονόμου, που πρωταγωνιστεί στη σειρά «Τα Καλύτερά μας Χρόνια» βρέθηκε καλεσμένος στο dot και μίλησε για τον γιο του και την οικογένειά του, τις ανησυχίες του, για όσα τον συγκινούν στο παιδί του και για έναν δίκαιο Θεό στον οποίο εκείνος πιστεύει.
Ακόμη, εξήγησε γιατί οι ομόφυλες οικογένειες δεν θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται σαν εξωγήινες, ενώ από την άλλη πλευρά δήλωσε ότι θεωρεί άδικο να χαρακτηρίζουμε έναν άνθρωπο ομοφοβικό απλώς για να του βάλουμε μια ταμπέλα.
«Οπότε υπάρχει κάτι καταπιεστικό στην κοινωνία, ο άνθρωπος θέλει να ζήσει πραγματικά, να διασκεδάσει πραγματικά. Είναι η αντίδραση. Είμαι αισιόδοξος, αλλά μιζεριάζω κιόλας. Είμαι σκληρός με τον εαυτό μου, αλλά μεγαλώνοντας προσπαθώ να συμπονώ τον εαυτό μου και τους άλλους», δήλωσε αρχικά και συνέχισε:
«Μου χαλάει τη διάθεση η πόλωση για μικροπράγματα και ειδικά στα social media. Είμαι ενεργός, αλλά πολλές φορές έχω σκεφτεί να διαγράψω κάποιον λογαριασμό, αλλά είμαι αρκετά εθισμένος. Έχω πέσει θύμα του ακραίου θυμού και απαντάω κι εγώ έτσι. Την επόμενη μέρα λέω “τι κάθεσαι κι ασχολείσαι”. Το Facebook είναι σαν ένα τεράστιο καφενείο. Παρόλα αυτά ο ψηφιακός χώρος είναι και ένας δημοκρατικός χώρος που έχει ξεμπροστιάσει καταστάσειςπου θα καλύπτοντας πολιτικά ή κοινωνία».
Για τον γιο του και τις ανησυχίες που έχεο: «Ό,τι ανησυχεί κάθε γονιό. Αυτό με τον Άλκη στη Θεσσαλονίκη. Έχει βγει αυτό με τις συμμορίες τώρα, ενώ παλιά μας έλεγαν πρόσεχε μη σου ρίξουν κάτι στο ποτό. Το παιδί μου μπορεί να να γίνει στόχος εύκολα επειδή είμαστε μια ομόφυλη οικογένεια».
Ο Μιχάλης Οικονόμου μίλησε για τις ομόφυλε οικογένειες και τις πρακτικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν: «Είμαστε σε μια εποχή με γενικότερη αφύπνιση σε όλα τα επίπεδα. Η δύναμητου καθενός μας είναι να μοιραστούμε την ιστορία μας. Ένα παιδί χρειάζεται σεβασμό, αγάπη και κάποια όρια. Αυτά μπορεί να τα πάρει από ομόφυλους γονείς. Μάλιστα αν υπάρχει ο κίνδυνος ένα παιδί να μεγαλώσει σε ένα ίδρυμα, τότε ακόμα πιο πολύ».
«Στην Ελλάδα μπορεί ένα ομόφυλο ζευγάρι να πάρει την αναδοχή ενός παιδιού. Μπορεί να το πάρει για 3 μήνες και μετά το ίδρυμα να το πάρει πίσω. Μπορεί μια ομόφυλη οικογένεια να γίνει ανάδοχη, αλλά όχι να υιοθετήσει. Όπως υπάρχει το σύμφωνο συμβίωσης, αλλά δεν είναι γάμος. Δεν υπάρχει υιοθεσία στα ομόφυλα ζευγάρια, ο ένας γονιός, επειδή έχει σύνδεση συγγενική με το παιδί, παίρνει την επιμέλεια. Ο άλλος γονιός δεν έχει κανένα δικαίωμα, δεν καλύπτετααι και αναρωτιέμαι αν υπάρχει δημοκρατία. Είναι δικαίωμα του παιδιού να καλύπτεται νομικά από μια πολύχρωμη οικογένεια», πρόσθεσε και συνέχισε:
Για το πώς αντέδρασας οι γονείς του: «Είναι ανοιχτοί, αλλά στα 35 μου τους μίλησα. Τότε βρήκα τη δύναμη. Στην ηλικία των 30-40 ετών, κάθε άνθρωπος βιώνει μια δυσκολία στη ζωή του που τον κάνει να επιλέξει ή το σκοτάδι, ή το φως. Κάποιοι άνθρωποι αλλάζουμε μέσα από “πάτους” που πιάνουμε. Σε αυτή τη στιγμή βρήκα τη δύναμη να μιλήσω. Πήρα αποδοχή αλλά μέχρι να κάνω μια σχέση και να μείνουμε μαζί και να έρθει το παιδί, οι γονείς μου το βίωναν σκαλί σκαλί. Το να πεις κάποιον ομοφοβικό και να κλείσει το ζήτημα είναι άδικο. Μπορεί σιγά σιγά να αλλάξει. Τώρα είναι η γιαγιά και ο παππούς του παιδιού μου».
Για το αν ανησυχεί για τις αντιδράσεις του κόσμου απέναντι στο παιδί: «Αυτό που έχουμε πει είναι ότι δεν μπορούμε να ελεγξουμε πώς και πόσο θα αλλάξει η κοινωνία. Δεν μπορεί κανείς να ξοδεύεται έτσι. Πρέπει να κάνεις το παιδί δυνατό και ανεξάρτητο και να πιστεύει για τον εαυτό του και όχι αυτό που του λένε. Οι ομόφυλες οικογένειες δεν ήρθαν από άλλον πλανήτη, έχουμε τις ίδιες ανησυχίες με όλους».
