Πέννυ Μπαλτατζή: Συγκλονίζει η εξομολόγησή της για την ψυχικά άρρωστη μητέρα της – «Νόμιζα ότι όλες οι μαμάδες ήταν έτσι»
Νέα

Πέννυ Μπαλτατζή: Συγκλονίζει η εξομολόγησή της για την ψυχικά άρρωστη μητέρα της – «Νόμιζα ότι όλες οι μαμάδες ήταν έτσι»

Πέννυ Μπαλτατζή: Συγκλονίζει η εξομολόγησή της για την ψυχικά άρρωστη μητέρα της – «Νόμιζα ότι όλες οι μαμάδες ήταν έτσι»

Η ψυχοθεραπεία και ο χαμός της μητέρας της

Σε μια εξομόγηση ψυχής προχώρησε η Πέννυ Μπαλτατζή, στους Φώτη Σεργουλόπουλο και Τζένη Μελιτά και την εκπομπή τους, «Πρωίαν σε είδον τη μεσημβρίαν».

Η γνωστή τραγουδίστρια και μανούλα δύο μικρών παιδιών, αναφέρθηκε στα παιδικά της χρόνια και τη ζωή της με τη μητέρα της να αντιμετωπίζει ψυχικά προβλήματα.

«Αυτά μπορούσαν οι γονείς μου. Ισορροπούσε ο μπαμπάς μου την ψυχική ασθένεια της μαμάς μου. Πλέον πρέπει να αναλάβω την ενήλικη ζωή μου και να σταθώ στα πόδια μου», είπε μεταξύ άλλων η Πέννυ Μπαλτατζή και συνέχισε:

«Δεν αντιλαμβανόμουν όταν ήμουν  μικρή ότι η μητέρα μου είχε ψυχική ασθένεια. Νόμιζα ότι όλες οι μαμάδες είναι έτσι και ότι όλα τα σπίτια είναι έτσι. Τώρα, έχοντας γίνει μαμά, μπορώ να καταλάβω και εκείνη στο θέμα της μητρότητας. Θες να προλάβεις το παιδί σου και την ανάγκη του, για να νιώθει πληρότητα και ασφάλεια. Μέχρι εκεί, όχι να ξεπερνάς τα όρια».

«Τότε, θυμάμαι που έπαιρνα τον μπαμπά μου να γυρίσει στο σπίτι και θυμάμαι τα λόγια του που της έλεγε “Κική η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει, αλλά κόκκαλα τσακίζει. Πρόσεχε τι λες στα παιδιά”. Όμως επειδή είχε το μαγαζί με τα βιτρό, πήγαινα εκεί και ένιωθα πληρότητα και ασφάλεια. Ελεύθερη ένιωθα και στο σπίτι της γιαγιάς. Εκεί ισορροπούσα. Είχα αναπτύξει έναν δικό μου τρόπο να επιβιώνω συναισθηματικά, με τη μουσική μου, με τους φίλους μου. Αλλά ήμουν συνεσταλμένη. Δεν μου βγήκε αρνητικά. Όλο αυτό δεν με επηρέασε», δήλωσε.

Η Πέννυ Μπαλτατζή τα τελευταία 7 χρόνια κάνει ψυχοθεραπεία και τόνισε: «Το τότε πέρασε, τώρα εγώ τι κάνω. Είμαι εδώ, έχω χάσει τη μαμά μου και ευτυχώς που κατάλαβα πράγματα πριν τη χάσω. Τα έχω πει αυτά που ήθελα να της πω. Κι εκείνη είπε σε αναλαμπές της πολύ γλυκά πράγματα και είχε μαλακώσει πάρα πολύ. Δεν θυμόταν καν τι γινόταν. “Εγώ ήμουν καλή μανούλα”, μου έλεγε και εγώ της έλεγα “ναι”. Εγώ τα θυμάμαι όλα, έχω ξεχάσει τις μέρες που έχασα τον αδερφό μου και ήμουν σαν τρελή».