Ο σπουδαίος συνθέτης, πιανίστας και ερμηνευτής, Στέφανος Κορκολής, αφηγήθηκε πώς ξεκίνησε να παίζει πιάνο από την ηλικία των 4 ετών.
Πότε γράφτηκε στο Ωδείο Αθηνών και ποιο πρόσωπο τον επέλεξε με υποτροφία για να σπουδάσει στο Παρίσι;
Οι μουσικές του αναζητήσεις και τα πρώτα του τραγούδια που δεν έφθασαν στον προορισμό τους. Τι λέει για τις μεγάλες του συνεργασίες, τη φιλία και τον έρωτα, αλλά και τη διαρκή μάχη που δίνει για να ξεπεράσει την περιπέτεια της υγείας του.
«Δεν ξορκίζω την περίοδο που ήμουν τραγουδιστής. Δεν είναι το καλύτερό μου να τραγουδάω. Δεν κατάλαβα γιατί έγινε όλο αυτό εκείνη την περίοδο. Τα τραγούδια εκείνα τα είχα στείλει για τη Νάνα Μούσχουρη, αλλά δεν τα είχε στείλει ο παραγωγός της. Σκέφτηκα πόσες κασέτες σάπισαν στα συρτάρια παραγωγών, γιατί δεν μπήκε κάποιος στον κόπο να τα ακούσει. Έτσι τραγούδησα εγώ αυτά τα τραγούδια. Από μια κασέτα που δεν έφτασε ποτέ, ξεκίνησα», εξήγησε.
«Τότε είχα ακούσει τα πάντα όταν γύρισα στην pop από τους πιο λόγιους, αλλά τελικά ο κόσμος είναι ο κριτής. Δεν έβαλα ποτέ όρια και σύνορα στη δουλειά μου. Είμαι σε διαρκή αναζήτηση μουσικά. Δεν μπορώ να κάτσω ήσυχος. Η μουσική είναι μία και το πιστεύω ακράδαντα. Το κάθε τι μπαίνει εκεί που θέλει η ψυχή μου, οι νότες είναι συγκεκριμένες», πρόσθεσε.
Για το ότι ο Κορκολής είναι ο μόνος που μπορείς να του παραγγείλεις μουσική και να είσαι βέβαιως για το αποτέλεσμα: «Μου αρέσει να ντύνω μια εικόνα. Το όνειρό μου πάντα, αφού κατέληξα σε κάποια πράγματα, κατάλαβα ότι αυτό που με γοητεύει είναι να γράφω μουσική για ένα concept. Αντλώ έμπνευση από το κάθε θέμα και έτσι λειτουργώ».
«Υπάρχουν περίοδοι που στερεύω.Πολλές φορές. Στον δεύτερο εγκλεισμό είχα άρνηση να πάω στο πιάνο μου. Η σχέση μου με το πιάνο είναι καθημερινή. Έχουν υπάρξουν πολλά μεγάλα διαστήματα που είχα κενό. Δεν κατέβαινε τίποτα. Υπάρχουν και περίοδοι που δεν σταματάω και είναι οι περίοδοι που είμαι πιο ευτυχισμένος. Η συγκίνηση από ανθρώπους που υπεραγαπώ μου φέρνουν έμπνευση, όπως με τον πατέρα μου που έχω χάσει. Στα υπόλοιπα όχι. Η έμπνευση είναι ο πιο απρόσμενος και αδιάκριτος επισκέπτης. Τρέχω να βρω μολύβι και χαρτί ή σηκώνομαι από το κρεβάτι μου για να καταγράψω κάτι. Δεν έχω όμως εξωτερικά ερεθίσματα».
Ο Γιώργος Χατζηνάδιος και ο Γιώργος Θεοφάνους μίλησαν για τον Στέφανο Κορκολή.
Για την υγεία του: «Περνάω ακόμα περιπέτειες. Όταν βρίσκομαι σε έξαρση έμπνευσης, δεν με προσέχω όσο θα όφειλα. Έχω μπει σε ένα πρόγραμμα, ξυπνάω νωρίς, δεν κοιμάμαι αργά, κάνω τη γυμναστική μου, ώστε να έχω ισορροπία. Στον εαυτό μου δεν μπορώ να πω stop όταν έρχεται η έμπνευση».
Στο σπίτι του το πατρικό, έπαιζε πολύ μουσική. «Υπήρχε πιάνο, όμως εγώ δεν είχα πάει να το ακουμπήσω και είχαν απογοητευτεί οι γονείς μου. Μια μέρα με πήγε ο μπαμπάς μου σινεμά να δω την πρώτη ταινία. Ήμουν 4 ετών και γυρνώντας, λέει η μητέρα μου τι κατάλαβες από το έργο, λέω τη μουσική, να στην παίξω στο πιάνο. Έκατσα και το έπαιξα κανονικά. Την άλλη μέρα πήγα σε δύο σολίστ και τους είπαν να μην με πάνε στο ωδείο. Μάθαινα τις νότες ανάποδα, δεν καταλάβαινα γιατί πρέπει να σημειώνω αυτό που παίζω. Στα 11 αποφάσισα μόνος να πάω ωδείο».
Στο σχολείο ήταν κάκιστος μαθητής. «Ήμουν ανήσυχος. Πέρασα εφηβεία δύσκολη, ήρθε η αρρώστια της μητέρας μου. Αντέδρασα, αλλά αγαπούσα πολύ τα μαθηματικά. Το τελείωσα το σχολείο κουτσά στραβά και έφυγα κατευθείαν για το Παρίσι. Έμεινα 10 χρόνια και μετά άρχισα να πηγαίνω και να έρχομαι».
Η Ελένη Δήμου εμφανίστηκε στην οθόνη και μίλησε για τη συνεργασία της με τον Στέφανο Κορκολή.
«Γύρισα στην Ελλάδα γιατί έγινε κάτι σημαντικό με τη μητέρα μου, η οποία δεν το ήθελε», δήλωσε και μίλησε για τη ζωή στο Παρίσι αλλά και τις πρώτες του δουλειές στην Ελλάδα.
Η Άλκηστις Πρωτοψάλτης μίλησε για τον μουσικό και τη συνεργασία τους. Η καλλιτέχνης μίλησε για το πώς προέκυψε η μουσική στο τραγούδι «Ο άγγελός μου».
«Είναι η μοναδική μου φίλη. Είναι οικογένεια. Όλες οι φωτογραφίες μας είναι αληθινές. Την αγαπώ πάρα πολύ», τόνισε ο Στέφανος Κορκολής.
«Υπήρξα πάρα πολύ ανοιχτός με τις φιλίες μου και απογοητεύτηκα, από μικρό παιδάκι. Η φιλία είναι δύσκολο πράγμα. Οι φίλοι φαίνονται στον χρόνο και στα δύσκολα. Τελικά μένεις με 2-3, ο φίλος πρέπει να έχει έναν ρόλο παραπάνω από αυτό του αδελφού», είπε για τις φιλίες, ενώ για τον έρωτα απάντησε:
«Ήμουν καλοπροαίρετος πάντα στον έρωτα. Αυτό δεν έχει να κάνει με την οντότητά μου την καλλιτεχνική, λειτουργώ όπως κάθε άνθρωπος. Όλοι μας είμαστε το ίδιο. Με τον γάμο δεν τα πήγα καλά. Ο πατέρας μου μου έλεγε ότι υπάρχουν ευτυχισμένοι γάμοι και ευτυχισμένα διαζύγια. Ανθρώπινα πράγματα είναι αυτά. Είμαι ανοιχτός για το μέλλον αν χτυπήσει η πόρτα».
Θείος του Στέφανου Κορκολή είναι ο Μίμης Πλέσσας, ο οποίος μίλησε για τον ανιψιό του.
Για τον Δημήτρη Μητροπάνο: «Εκεί που ήμουν 5-6-7 χρονών και παίζω πιάνο, μπαίνει από το παράθυρο ο ήχος της φωνής του από το ράδιο απέναντι. Λέω τι είναι αυτό που ακούω, μου λέει η μητέρας μου ο Μητροπάνος. Μου έπαιρνε όλα τα δισκάκια και τα άκουγα. Μετά συνεργαστήκαμε. Δεν μπορώ να μιλήσω σε παρελθόντα χρόνο. Ήρθε η στιγμή να γίνει το όνειρό μου πραγματικότητα και να του κάνω έναν ολοκληρωμένο δίσκο. Το “Σβήσε το φεγγάρι”, το έγραφα και στον άκουγα. Το “Θες” θεωρούσαν τα ραδιόφωνα ότι είχε πολλά λόγια και δεν το έπαιζαν. Γιατί κάποιοι ειδικοί να στερούν και από τους δημιουργούς και από τον κόσμο αυτή τη διάδραση».
Ο Στέφανος Κορκολής αναφέρθηκε στη «μάχη» που δίνει με τον καρκίνο. «Είναι ένα σοκ. Ενώ δυστυχώς έχει γίνει η αρρώστια της διπλανής πόρτας, δεν παύει όταν το μαθαίνεις ότι σου συμβαίνει, να χάνει τη γη κάτω από τα πόδια σου. Ήμουν τυχερός στην ατυχία μου με τον καρκίνο. Με κατέστρεψε το τσιγάρο και το λέω και θα το λέω στους νέους, να μην το βάλουν στο στόμα τους. Το τσιγάρο όντως προκαλεί καρκίνο και κουράγιο στους ανθρώπους που έχουν. Είναι μια δοκιμασία που δεν είναι σπάνια, δυστυχώς».
