Τα γιορτινά εξώφυλλα, οι νοσταλγικές πόζες πλάι στο στολισμένο δέντρο, οι μικρές πολύτιμες ιδιωτικές στιγμές στα παρασκήνια αλλά και κοντά στους δικούς τους ανθρώπους… Οι πιο λαμπερές μέρες του χρόνου, αποκτούσαν ακόμη περισσότερη λάμψη με την ξεχωριστή στόφα των πρωταγωνιστών εκείνης της εποχής.
Ο Μάκης Δελαπόρτας, ο άνθρωπος που εδώ και δεκαετίες είναι δίπλα στους μεγάλους Έλληνες σταρ του ελληνικού στερεώματος και γνωρίζει καλά τις ζωές τους, παρουσιάζει στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με «ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο», πώς ήταν τα Χριστούγεννά της δεκαετίας του ’60 για μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού κινηματογράφου και όχι μόνο.
«Ηγιορτινή περίοδος ήδη είχε μπει. Οι δρόμοι και πάλι στολισμένοι με χιλιάδες λαμπιόνια και τα μαγαζιά φορτωμένα με αμέτρητα δώρα και παιχνίδια. Κατηφόρισα από την Ερμού στο Μοναστηράκι και περιπλανήθηκα στα στενοσόκακα του Γιουσουρούμ και της πλατείας Αβησσυνίας. Το μάτι μου ξαφνικά έπεσε στη βιτρίνα ενός παλαιοβιβλιοπωλείου και στάθηκε σε μια βεντάλια από παλιά περιοδικά που φιγουράριζαν καμαρωτά καμαρωτά ανάμεσα στις μπάλες, στα γκι και στις χρυσαφένιες γιρλάντες. Ήταν κάποια γιορτινά τεύχη του Ρομάντσου, του Ντομινό, του Θησαυρού, των Εικόνων, του Πάνθεον, της Βεντέτας και του Ταχυδρόμου. Περιοδικά που ήταν τα αγαπημένα του κοινού για πολλές δεκαετίες.
Στα εξώφυλλά τους διέκρινα πολλούς από τους σταρ εκείνης της χρυσής δεκαετίας του ’60 με μια διάθεση καρτποσταλική, θα έλεγα, με πλατιά χαμόγελα και άκρως γιορτινό look, ποζάροντας μπροστά από extravagant στολισμένα δέντρα και τις ευχές τους με bold τονισμένους υπέρτιτλους. Αμέσως σκέφτηκα: «Τι εποχή κι αυτή!». Τα όνειρα των ανθρώπων ήταν πράγματι πα σπαλισμένα με περισσότερη χρυσόσκονη από το σήμερα και οι αγαπημένοι ηθοποιοί της εγχώριας κινηματογραφικής βιομηχανίας πόζαραν στις χριστουγεννιάτικες φωτογραφίσεις τους με μια διάθεση απενοχοποιημένου glam. Το βρήκα υπέροχο! Μια γλυκιά νοσταλγία αισθάνομαι να με διαπερνά, σαν ένα παιδί που βρίσκει το αγαπημένο παιχνίδι του, και χωρίς δεύτερη σκέψη μπαίνω μέσα στο κατάστημα για να δω από κοντά και να ξεφυλλίσω τα περιοδικά της βιτρίνας. Η μυρωδιά του πολυκαιρισμένου χαρτιού από τις γύρω στοίβες των βιβλίων και των περιοδικών μού έρχεται έντονα στη μύτη και ξαφνικά οι αναμνήσεις και οι εικόνες από τα παιδικά μου χρόνια περνούν από μπροστά μου σαν κινηματογραφική ταινία», γράφει ο Μάκης Δελαπόρτας .
Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ’60
«Εκεί, στις αρχές της δεκαετίας του ’60, το χαμόγελο είχε έρθει και πάλι στα πρόσωπα των Ελλήνων μετά τα γκρίζα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου και οι άνθρωποι αισιοδοξούσαν για μια καλύτερη ζωή. Στις μέρες των γιορτών λοιπόν όλα ήταν πιο χαρούμενα, πιο φωτεινά, πιο λαμπερά. Οι βόλτες στα μαγαζιά ήταν απαραίτητες για όλη την οικογένεια.
Από την Αιόλου έως την Αθηνάς, από το Μοναστηράκι έως τα Χαυτεία, από τη Βαρβάκειο έως τον Λαμπρόπουλο και από το Μινιόν έως τον Δραγώνα, η παλιά Αθήνα έλαμπε από όμορφες εικόνες, χαμογελαστά πρόσωπα και υπέροχες μυρωδιές. Στο κλίμα αυτό και το οικογενειακό τραπέζι, που γινόταν χρόνο με τον χρόνο, αν όχι πλούσιο, πάντως λιγότερο φτωχό. Όλοι έβλεπαν μπροστά κι όλοι προσδοκούσαν το καλύτερο. Τα περίπου 30 θέατρα της Αθήνας γέμιζαν ασφυκτικά σε εκείνες τις γιορτινές μέρες, με τους μεγάλους πρωταγωνιστές να φιγουράρουν σε γιγαντιαίες φωτογραφίες στις προθήκες των θεάτρων τους και τα ονόματά τους να αναγράφονται με φωτεινά τεράστια neon πάνω κι από τους τίτλους των έργων τους.
Οι κινηματογράφοι επίσης διαφήμιζαν με πολύχρωμες ζωγραφικές γιγαντοαφίσες τις νέες ταινίες τους, ως επί το πλείστον χολιγουντιανές παραγωγές, αλλά και ελληνικές κωμωδίες, καθώς και δαλιανιδικά μιούζικαλ. Ωστόσο τα νυχτερινά κέντρα στις μέρες των γιορτών είχαν την τιμητική τους. Τα Δειλινά με τη Βίκυ Μοσχολιού, το Παλατάκι με τον Γιώργο Ζαμπέτα και Η Σπηλιά του Παρασκευά με τη Μαίρη Λίντα και τον Μανώλη Χιώτη. Τα μεγάλα ξενοδοχεία οργάνωναν μουσικές χοροεσπερίδες και ακριβά ρεβεγιόν για την αριστοκρατία της εποχής, με τους κυρίους ντυμένους με σμόκιν και τις κυρίες με τουαλέτες από τους ακριβότερους οίκους μόδας της Αθήνας. «Άλλες εποχές!» θα μου πείτε. «Άλλα ήθη κι άλλες συνήθειες». Ναι, αλλά εποχές τόσο νοσταλγικές και τόσο αξεπέραστες. Ευκαιρία λοιπόν για μια περιήγηση μέσα από παλιές φωτογραφίες και εξώφυλλα πανηγυρικών
περιοδικών που ζωντανεύουν τη λάμψη εκείνων των χρόνων σε μέρες γιορτών», αναφέρει και μας ταξιδεύει σε εκείνη την εποχή…
ΤΑ ΓΙΟΡΤΙΝΑ ΕΞΩΦΥΛΛΑ
Ήταν καθαρά γυναικεία υπόθεση τα γιορτινά εξώφυλλα της δεκαετίας του ’60 με τα χριστουγεννιάτικα ντεκόρ, τις αστραφτερές γιρλάντες, τα γκι και τα λαμπερά χαμόγελα. Σπάνια οι εκδότες των περιοδικών φιλοξενούσαν κάποιον άντρα σταρ να εύχεται στο κοινό «Καλά Χριστούγεννα» ή «Καλή Χρονιά» με φόντο ένα στολισμένο δέντρο με πολύχρωμα λαμπιόνια. Οι γυναίκες σταρ είχαν την αποκλειστικότητα. Γυναίκες μυθικές, λαμπερές, υπέροχες, που άφησαν το αποτύπωμά τους στις καρδιές ενός ολόκληρου λαού, όχι μόνο μέσα από τις μοναδικές ερμηνείες τους στο πανί της μεγάλης οθόνης, αλλά και μέσα από τα εξώφυλλα των περιοδικών εκείνης της χρυσής περιόδου, που κι αυτά πλέον είναι πολύτιμα κομμάτια μιας εποχής γεμάτης νοσταλγία για μια Ελλάδα που έφυγε, αλλά άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια της στις καρδιές όλων μας.
ΤΖEΝΗ ΚΑΡEΖΗ
Φωτογραφήθηκε αρκετές φορές για τα γιορτινά εξώφυλλα εκείνης της εποχής και πάντα της άρεσε να στολίζει χριστουγεννιάτικο δέντρο στο καμαρίνι της μαζί με τους συναδέλφους της που εκείνες τις μέρες έπαιζαν μαζί στο θέατρο. Είναι γνωστό πως η Τζένη ήταν μια πολύ καλή θιασάρχης και αγαπούσε πολύ τους συναδέλφους της. Πάντα χαμογελαστή, δίκαιη και ιδιαίτερα ανοιχτοχέρα. Πάντα μέρες Χριστουγέννων έπαιρνε δώρα σε όλους τους ηθοποιούς του θιάσου της και μετά ακολουθούσε ρεβεγιόν στο σπίτι της με υπέροχα φαγητά που ετοίμαζε η ίδια αλλά και τη βοήθεια της μητέρας της, κυρίας Θεώνης.
ΖΩΗ ΛΑΣΚΑΡΗ
Είναι γνωστό πως υπήρξε ένα από τα πιο χαμογελαστά κορίτσια του ελληνικού κινηματογράφου. Δεν έχανε ευκαιρία για γιορτές, χορούς και πάρτι. Αυτές τις ημέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς προτιμούσε να πηγαίνει με την παρέα της σε νεανικά κλαμπ και να ξεφαντώνει μέχρι πρωίας. Πολλές φορές πήγαινε κατευθείαν για γύρισμα, χωρίς να διαγράφεται στο πρόσωπό της ίχνος κούρασης, αφού ήταν βέβαια ένα νέο κορίτσι 25 χρόνων.
Πάντα σέξι, απόλυτα ελεύθερη ως φύση και ιδιοσυγκρασία, αυθόρμητη και πάντα πρώτη στο γλέντι και τη διασκέδαση. Μια γυναίκα πραγματικά η χαρά της ζωής. Πολλές φορές δυσανασχετούσε όταν η κινηματογραφική της εταιρεία την υποχρέωνε να φωτογραφίζεται τόσο συχνά για τα εξώφυλλα των περιοδικών, που φυσικά την ήθελαν για τα γιορτινά τους τεύχη. Η Λάσκαρη αναμφίβολα υπήρξε μια από τις πιο εμπορικές σταρ στα εξώφυλλα εκείνης της περιόδου.
ΚΩΣΤΑΣ ΒΟΥΤΣΑΣ
Ο λαοφιλής ηθοποιός, αγαπητός σε όλες τις ηλικίες και τις κοινωνικές τάξεις, με μια ζωή γεμάτη και σημαντική καλλιτεχνική πορεία, υπήρξε η χαρά της ζωής. Του άρεσε πάντα τις μέρες των γιορτών να κάθεται στο οικογενειακό τραπέζι με τις τρεις κόρες του και να μοιράζονται ευχές και δώρα. Ιδιαίτερα όταν απέκτησε και τον μονάκριβο γιο του Φοίβο, οι γιορτές απέκτησαν ένα καινούριο νόημα για εκείνον. Τα ρεβεγιόν, τα δώρα και οι ευχές είχαν μια ξεχωριστή σημασία
ΑΛΙΚΗ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ
Την πρωτοκαθεδρία στα γιορτινά εξώφυλλα κρατούσε σταθερά η εθνική μας σταρ. Όλα τα περιοδικά της εποχής μέρες Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς επέλεγαν το λαμπερό χαμόγελο της Αλίκης να εύχεται στους αναγνώστες τους «Καλά Χριστούγεννα» και «Ευτυχισμένο το νέο έτος». Πότε φωτογραφημένη δίπλα σε ένα στολισμένο δέντρο, πότε κρατώντας ένα ποτήρι σαμπάνια και πότε ντυμένη ως Claus girl, χαμογελούσε σκορπώντας μηνύματα χαράς και αισιοδοξίας για το κοινό, που κυριολεκτικά τη λάτρευε. Και οι πωλήσεις των περιοδικών στα ύψη. Αργότερα τα χριστουγεννιάτικα εξώφυλλα με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, όταν παντρεύτηκαν, και λίγο μετά με τον μικρό Γιαννάκη ήταν τα πιο εμπορικά ever.
