Ο Θανάσης Ευθυμιάδης υπήρξε ένας από τους ζεν πρεμιέ της δεκαετίας του ’90, με πρωταγωνιστικούς ρόλους σε θέατρο και τηλεόραση, ενώ φιγουράριζε στα εξώφυλλα όλων τον περιοδικών εκείνης της εποχής, όταν αποφάσισε, πριν από 15 χρόνια περίπου, να αλλάξει οριστικά τη ζωή του.
Ο ηθοποιός, κατάλαβε ότι όλα αυτά που ζούσε δεν φέρνουν την ευτυχία και μαζί με την Άννα Ντιμιτρίεβιτς, επέλεξαν να αποτραβηχτούν κοντά στη φύση και να μεγαλώσουν εκεί τις δύο κόρες τους.
Ο Θανάσης Ευθυμίαδης, με αφορμή τσειρά ντοκιμαντέρ «Ρίζες» που ετοιμάζεται να κάνει πρεμιέρα στο Mega και θα παρουσιάζει, μίλησε στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με «ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο».
Το μεγαλύτερο μέρος των παιδικών του χρόνων το πέρασε δίπλα στη φύση, γνωρίζοντας πολύ καλά αυτό που λέγεται «ζωή στο χωριό». Ο ίδιος κυνήγησε το όνειρο της υποκριτικής και κατάφερε να αποκτήσει όλα όσα κάποιοι επιθυμούν διακαώς. Καριέρα, χρήματα, δόξα, αναγνωρισιμότητα.
Τα απέκτησε, τα γεύτηκε, τα αξιολόγησε και τελικά τα απαρνήθηκε. «Κάποια στιγμή ένιωσα ότι τα πράγματα δεν με ικανοποιούν, παρά τη δόξα που γνώριζα. Τότε στη ζωή μας κυριαρχούσαν τα lifestyle περιοδικά που σου υποδείκνυαν μια άλλη μορφή της ευτυχίας. Έλεγαν τότε ότι την ευτυχία θα τη βρεις αν έχεις δόξα, φήμη, λεφτά, γκόμενες, ακριβό αυτοκίνητο και το πρώτο τραπέζι πίστα στα μπουζούκια. Τα πίστεψα όλα. Όπως τα πίστεψε και όλη η γενιά μου. Μας πρότειναν αυτό το παραμύθι.
Εγώ έφτασα εκεί που μου έλεγαν ότι θα βρω την ευτυχία αλλά ήταν όλα ψέματα. Δεν υπήρχε ευτυχία. Ήταν μια βιτρίνα ευτυχίας. Εσωτερικά υπήρχε ένα κενό. Μια μοναξιά. Άλλαξα λοιπόν γραμμή πλεύσης και είπα να ακούσω αυτό που μου λέει η καρδιά μου».
Σταδιακά λοιπόν άρχισε να στρέφεται στο σώμα, στη φύση και στις ρίζες του.
«Είχα την τύχη να έχω σπουδαίους δασκάλους στη ζωή μου και σε σχέση με τον χώρο της υποκριτικής αλλά και στη γιόγκα, στο τάι τσι, στους παραδοσιακούς χορούς και όλα τα υπόλοιπα. Είχα δασκάλους που με ενέπνευσαν και με βοήθησαν να βρω το μονοπάτι μου. Όλοι θέλουμε να φτάσουμε στην κορυφή. Πρέπει να καταλάβουμε όμως ότι κορυφή είναι η χαρά και όχι η δόξα».
«Είχα προσευχηθεί να γίνω πατέρας κοριτσιών»
Πριν από 11 χρόνια ο Θανάσης Ευθυμιάδης πήρε την απόφαση να κλείσει την πόρτα της τηλεόρασης, παραμένοντας μόνο στο θεατρικό σανίδι.
«Αυτό συνέβη επειδή έγινα πατέρας. Είχα προσευχηθεί να γίνω πατέρας κοριτσιών. Πιστεύω λοιπόν ότι ένα μεγάλο μέρος της αλλαγής στη ζωή μου ήρθε παρακολουθώντας το γυναικείο φύλο. Θεωρώ ότι είναι συναισθηματικά ανώτερο του αντρικού. Ήθελα λοιπόν να κάνω κορίτσια για να δω από την αρχή της δημιουργίας τους αυτό το θαύμα της φύσης που λέγεται γυναίκα. Όταν λοιπόν υλοποιήθηκε η ευχή μου, έπρεπε να πάρω μια σπουδαία απόφαση και να αφιερώσω χρόνο στα παιδιά μου. Θέλω να σου πω ότι εκείνη την περίοδο πέρα από γιόγκα και τάι τσι, έβγαλα μια σχολή Ψυχολογίας. Εκεί πληροφορήθηκα ότι μέχρι τα 7-8 πρώτα χρόνια της ζωής ενός ανθρώπου διαμορφώνεται περίπου το 80% του χαρακτήρα του. Εγώ βέβαια το πήγα στα 11 χρόνια. Τόση ήταν η απουσία μου από την τηλεόραση. Ήθελα να είμαι καθημερινά και όσο το δυνατόν περισσότερες ώρες μπορώ δίπλα στα παιδιά μου, τα οποία λειτούργησαν ως δάσκαλοι για εμένα. Τα άφησα να μου δείξουν τι είναι αυτό που σιγά σιγά χάνουμε οι άνθρωποι όταν αρχίζουμε να πηγαίνουμε στο σχολείο. Διότι μέχρι εκεί είναι αγνά και παρθένα τα συναισθήματα των παιδιών. Μετά αρχίζει το μάντρωμα και τα τρελαίνουν».
Η 15χρονη Ζωή και η 13χρονη Σόφη έχουν δει τον πατέρα τους μόνο μία φορά στην τηλεόραση. «Κάποια στιγμή είχα πάει για συνέντευξη στην Ελένη Μενεγάκη. Το έβλεπε η μαμά τους και ήθελαν κι αυτές να παρακολουθήσουν. Από τότε όποτε τους λέω ότι πάω για συνέντευξη, νομίζουν ότι πάω στη Μενεγάκη. Με έχουν δει μόνο στο θέατρο. Σκέψου ότι όσο ήταν μικρές θα ήταν λίγο περίεργο να βλέπουν τον μπαμπά τους σε μια σειρά να είναι ερωτευμένος με μια άλλη γυναίκα και μετά να γυρίζουν και να βλέπουν στο σπίτι τη μαμά. Θα τις μπέρδευε. Ξέρουν ότι έχω κάνει δουλειές στην τηλεόραση. Όποτε επιλέξουν να τις δουν, ας τις δουν μόνες τους». Στην ερώτηση τι έχει αλλάξει τώρα που βρίσκονται στην εφηβεία, εκείνος απαντά:
«Εδώ και λίγους μήνες που μπήκε και η δεύτερη κόρη μου στην εφηβεία νιώθω ότι πλέον δεν με χρειάζονται. Ό,τι είχα να δώσω το έδωσα. Τώρα θέλουν τον προσωπικό τους χώρο και χρόνο. Εγώ τη δουλειά μου την έκανα. Ξέρουν ότι είμαι δίπλα τους ό,τι κι αν χρειαστούν αλλά πλέον επιτελώ περισσότερο ρόλο ταξιτζή. “Μπαμπά, πήγαινέ με εδώ. Μπαμπά, έλα πάρε με από εκεί”. (Γελάει.) Όταν θελήσουν να μου ανοιχτούν και να μου μιλήσουν για κάτι στο σχολείο ή στις προσωπικές τους σχέσεις, θα το κάνουν μόνες τους. Δεν τις πιέζω για τίποτα».
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με «ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο»!
