Στην Ανδρίτσαινα Ηλείας πέρασε κάποιες μέρες του καλοκαιριού, η Βανέσσα Αδαμοπούλου και ανέβασε φωτογραφίες στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram με ένα μακροσκελές νοσταλγικό κείμενο.
Ο Δεκαπενταύγουστος τη βρήκε σε αυτή τη γραφική κωμόπολη και παρατηρώντας κάθε γωνιά της αλλά και τους ανθρώπους της περιοχής, θυμήθηκε τα παιδικά της χρόνια.
«Αύγουστος. Κυριαρχικός. Σ’ υψόμετρο μεγάλο. Ύπνος βουνίσιος. Στην καρδιά μαχαιριά- γλυκιά. Ηδονικό μαχαίρι- μνήμη σπαρταριστή. Πέτυχα ένα τσούρμο κορίτσια, με πολύχρωμα μακό, κατηφόριζαν το δρομάκι, σαγιονάρες κι άγνοια-μεθυστική.
Ανυπολόγιστη. Όπως κάποτε εμείς. Στο ίδιο δρομάκι, με σορτς και μακό- ανήξερες, άτρωτες, θαρραλέες. Σπουδαίο προσόν- το ακαταλόγιστο. Σπουδαίο προσόν- η λαχτάρα.
Συμπαγής ανυπομονησία -η στιγμή, η κουβέντα, η ματιά η τσουρουφλιστή. Θέρος κι αυγουστιάτικη ορμή, καψούρα αποθεωτική.
Παραμονές δεκαπενταύγουστου με ξυπνά η αυγή. Στ’ απέναντι βουνό βλέπω έναν Θεό -μες την αχλή- ολόρθο.
Κλαίω σπαραχτικά- που δεν υπάρχει Θεός. Κλαίω σπαραχτικά- που ‘ναι σαν να υπάρχει. Η φύση στα σπουδαία της – σπάει τη ραχοκοκαλιά μου. Θα την αποχαιρετήσω- ξανά, όπως κάποτε μικράκι.
Θα ριζώσει μέσα μου για να γεννά -λέξεις, παύσεις, μικρές μα και συνάμα γενναίες», γράφει στη λεζάντα των φωτογραφιών της.
Δείτε τις φωτογραφίες:
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
