Χρήστος Δημόπουλος: «Στο τέλος της εκπομπής έκατσα και έκλαιγα επί 20 λεπτά με λυγμούς»
Νέα

Χρήστος Δημόπουλος: «Στο τέλος της εκπομπής έκατσα και έκλαιγα επί 20 λεπτά με λυγμούς»

Χρήστος Δημόπουλος: «Στο τέλος της εκπομπής έκατσα και έκλαιγα επί 20 λεπτά με λυγμούς»

Σε ποια εκπομπή λύγισε;

Στην εκπομπή «Στούντιο 4» παραχώρησε συνέντευξη ο Χρήστος Δημόπουλος, ο οποίος μίλησε για το «Ουράνιο Τόξο», πώς προέκυψε η παιδική εκπομπή και τα όσα έχει ζήσει μέσα από αυτή.

«Ως παιδί ήμουν πολύ συνεσταλμένο, ο πατέρας μου ήταν σκηνοθέτης, ο Ντίνος Δημόπουλος, η μητέρα μου ήταν ηθοποιός στο Εθνικό θέατρο, μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον που ήταν θέατρο και τηλεόραση, από παλιά ήθελα να γίνω ηθοποιός, οι γονείς μου έπεσαν πάνω μου και μου είπαν όχι και έχω σταμπαριστεί ως ο άνθρωπος που κάνει τα παιδικά προγράμματα. Αυτό δε με στεναχωρεί, ίσα ίσα μου δίνει μεγάλη χαρά», δήλωσε αρχικά.

«Όταν ήμουν μικρός ήθελα να κάνω πρόταση γάμου στην Αλίκη Βουγιουκλάκη. Τότε σκηνοθετούσε ο πατέρας μου τη “Μανταλένα” στην Αντίπαρο. Εγώ ήμουν 5 χρονών παιδάκι. Ήταν ένα ξανθό πλάσμα, σαν οπτασία, την είχα ερωτευτεί. Του λέω λοιπόν του Ντίνου, “την αγαπάω, θέλω να την παντρευτώ”. Μου λέει “είναι πολύ απλό, το βράδυ στο τραπέζι θα τη ζητήσεις από τον αδερφό της”. Οπότε λέω “συγγνώμη κ. Αντώνη μπορώ να πάρω την Αλίκη για γυναίκα μου;”. Παγώνει το τραπέζι, αρχίζουν να γελάνε και μου λέει ο Αντώνης, “αν αντί για την Αλίκη σου δώσω μια μακαρονάδα είσαι εντάξει;” Το σκέφτηκα και είπα είμαι εντάξει».

Για την επικοινωνία του με τα παιδιά: «Πρέπει να έχεις τον τρόπο να επικοινωνείς. Από τη στιγμή που κατακτάς τον τρόπο είναι πανεύκολη. Τα παιδιά είναι ισότιμα μέλη και πρέπει να τα αντιμετωπίζεις σαν μεγάλους. Τα παιδιά σου δείχνουν την αλήθεια, όχι οι μεγάλοι».

«Αρκετές φορές με έχουν φέρει παιδιά σε δύσκολη θέση. Αν σκεφτούμε ότι έχουν περάσει 2.500 παιδιά μου έχουν πει απίθανες ατάκες. Μια φορά ήρθε η παραγωγός μου και μου λέει, είναι ένα παιδάκι έξω που έχει καρκίνο, αλλά θέλουν να βγει στην τηλεόραση. Είπα εντάξει. Ήταν ένα κοριτσάκι, αποστεωμένο, με μία μπαντάνα στο κεφάλι γιατί είχε χάσει τα μαλλιά της… Καθίσαμε, άρχισα να της μιλάω, ήταν πολύ συνεσταλμένη, δεν μίλαγε, έχω έρθει σε πολύ δύσκολη θέση και ξαφνικά σκαρφίζομαι μία ιδέα και όπως είμαι στο καρεκλάκι κάνω ότι πέφτω στο πάτωμα κι εκείνο αρχίζει να γελάει. Κι έτσι λύθηκε. Στο τέλος της εκπομπής έκατσα και έκλαιγα επί 20 λεπτά με λυγμούς. Το μεγαλύτερο μάθημα που πήρα από τα παιδιά είναι να βλέπω τον κόσμο με καθαρά μάτια».