Τιμώμενο πρόσωπο ήταν ο Στέφανος Ντούσκος σε πολλές εκπομπές μετά την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο απλό σκιφ στο Τόκιο.
«Η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου» είπε στην εκπομπή «Alpha Παντού» ο 24χρονος Γιαννιώτης κρατώντας το μετάλλιό του.
Ο Έλληνας πρωταθλητής εξήγησε πώς κατάφερε να τερματίσει πρώτος ενώ εξήγησε ότι άντλησε δύναμη σκεφτόμενος το μετάλλιο και την οικογένειά του.
«Έλεγα από μέσα μου “δεν θα χάσεις, δεν θα χάσεις!”. Το αφιερώνω σε όλους όσοι με έχουν στηρίξει μέχρι τώρα και στον προπονητή μου που με έφτασε εδώ που με έχει φτάσει».
«Όλα αυτά τα χρόνια έχω περάσει αμέτρητες ώρες προπόνησης. Προσπαθούσα να κρατηθώ στα 70 κιλά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Μετά αποφάσισα να αλλάξω κατηγορία και να πάω στο σκιφ το μονό που είναι πιο δύσκολο», δηλώνει εξηγώντας τον λόγο που έτρωγε μόνο παγάκια και τσίχλες στους Ολυμπιακούς αγώνες του Ρίο.
«Οι θυσίες είναι πάρα πολλές. Είμαστε κλεισμένοι 365 μέρες κλεισμένοι στο κωπηλατοδρόμιο και κάνουμε προπόνηση όλη μέρα. Αυτή είναι η ζωή μας. Πρέπει να ρίξεις πάρα πολύ ιδρώτα για να διεκδικήσεις μια πρόκριση» είπε.
«Από το Σωματείο και την Ομοσπονδία είχα μια στήριξη. Από την Πολιτεία όμως δεν είχα» δήλωσε.
Αφιέρωσε το μετάλλιό του σε όσους τον στήριξαν και ανυπομονεί να επιστρέψει στην Ελλάδα για να περάσει μερικές μέρες με την οικογένειά του.
Η μητέρα του Στέφανου μίλησε στην ΕΡΤ και εξήγησε
«Δεν το περιμέναμε. Θέλαμε να πάρει μια καλή θέση αλλά ότι θα πάρει το χρυσό δεν το περιμέναμε. Είναι ιδιαίτερο το σκιφ και παίζουν πάρα πολλά πράγματα ρόλο. Κρίνονται σε λεπτομέρειες πολλά πράγματα» είπε για την κατάκτηση του γιου της.
«Στο ξεκίνημα δεν ήταν μπροστά, αλλά όταν βλέπαμε ότι ανέβαινε οι ελπίδες μας μεγάλωναν. Ελπίζαμε να κρατηθεί στα μετάλλια και όταν είδαμε να παίρνει το χρυσό δεν το πιστεύαμε. Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί ακόμη» είπε.
Σχετικά με τη τη διαδρομή του Έλληνα αθλητή μέχρι σήμερα αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε με την πανδημία είπε:
«Ο Στέφανος δεν έκανε σκιφ όλα τα χρόνια που πήγαινε σε αγώνες στο εξωτερικό. Τα έφερε έτσι η ζωή, γιατί έφυγαν όλοι οι αθλητές και έμεινε μόνος του στην Εθνική ομάδα, δεν είχε παρτενέρ να κάνει δίκωπο. Του έλεγα “κάνε σκιφ”. Το φοβόταν, έλεγε “εκεί είναι οι καλύτεροι, είναι δύο μέτρα ο καθένας”.
Πήγε στην Αμερική. Είχε σκοπό να κάνει σκιφ στο Παγκόσμιο και θα εγκατέλειπε. Εκεί όμως κατέρριψε στα προκριματικά το παγκόσμιο ρεκόρ και πήρε το ασημένιο. Είδαμε ότι ήταν πολύ καλός στο σκιφ και έμεινε εκεί, τον κρατήσαν και οι προπονητές.
Η καθυστέρηση στους Ολυμπιακούς λόγω κορονοϊού, του έδωσε χρόνο να προετοιμαστεί καλύτερα. Δούλεψε πάρα πολύ σκληρά, το ήθελε πάρα πολύ».
