Στον καναπέ του «Στούντιο 4» ο καθηγητής Ψυχιατρικής και πρόεδρος της Ελληνικής Ψυχοϊατροδικαστικής Εταιρείας, Αθανάσιος Δουζένης, ανέλυσε τα ψυχιατρικά δεδομένα στην υπόθεση της Πάτρας έχοντας ως επίκεντρο την έλλειψη συναισθήματος από την πλευρά των γονιών που τόσο πολύ έχει συζητηθεί και καταδικαστεί από την κοινή γνώμη.
«Θεωρούμε ότι το μητρικό συναίσθημα είναι κάτι πάγιο και για όλους. Υπάρχουν γυναίκες που έχουν πολύ έντονο το συναίσθημα και γυναίκες που δεν το έχουν τόσο έντονο, υπάρχουν γυναίκες που είναι ευτυχισμένες που έχουν παιδιά και γυναίκες που δεν είναι τόσο ευτυχισμένες που έχουν παιδιά, που μετάνιωσαν».
Αυτό που συζητάμε τώρα είναι μία ακρότατη περίπτωση, αν αποδειχθούν όλα αυτά τα πράγματα που έχουμε ακούσει».
«Οι άνθρωποι που κάνουν τέτοιες φρικτές πράξεις αν έχουν συμβεί όλα αυτά είναι άνθρωποι που δεν έχουν οξεία ψυχική διαταραχή, δεν είναι ψυχωτικοί ή τρελοί έχουν κάτι άλλο. Το κάτι άλλο είναι ο χαρακτήρας τους, η προσωπικότητά τους, μία νοσηρή ευχαρίστηση στο να πονάνε τους άλλους.
Οι διαταραχές προσωπικότητας ανήκουν στις ψυχικές διαταραχές».
«Αυτό που κάνει την υπόθεση εξαιρετικά παράξενη και άξια ενδιαφέροντος και πλησιάζει τη μοναδικότητα είναι ότι συνήθως οι γυναίκες που θανατώνουν περισσότερα από ένα παιδιά συνήθως το κάνουν σε ένα επεισόδιο, το να γίνει έτσι είναι ξεχωριστό. Ο λόγος που έγιναν τα γεγονότα της Πάτρας είναι άξιος μελέτης».
Μία από τις πτυχές της υπόθεσης που έχει συζητηθεί κατά κόρον είναι η έλλειψη στοιχείων πένθους στην οικογένεια των τριών παιδιών. Πώς το σχολίασε ο κ. Δουζένης;
«Το να χάσεις ένα παιδί είναι ένα από τα πιο φρικτά πράγματα που μπορούν να συμβούν σε κάθε άνθρωπο και είναι έξω από την κανονική πορεία.
«Συνήθως είναι δύσκολο να μην φαίνεται το πένθος, είναι ένα επιπλεγμένο πένθος που ο άνθρωπος δεν πενθεί κείνη την ώρα, αυτό μπορεί να συμβεί, αλλά βεβαίως το πένθος είναι μία τρομερή απώλεια, αν χάσω κάτι που δεν αγαπώ, δεν στενοχωριέμαι»
«
