Θλίψη στον λογοτεχνικό κόσμο, καθώς ο Ντίνος Χριστιανόπουλος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών. Πρόκειται για μία από τις πιο εμβληματικές λογοτεχνικές φυσιογνωμίες της Θεσσαλονίκης και της Ελλάδας, που σφράγισε τον χώρο της τέχνης και των γραμμάτων.
Ο λογοτέχνης, ποιητής, μελετητής, μεταφραστής, εκδότης και κριτικός συνέδεσε άρρηκτα το έργο αλλά και την ίδια του την ύπαρξη με την πόλη της Θεσσαλονίκης.
Η κηδεία του εκλιπόντος θα γίνει την Πέμπτη το πρωί, στα Κοιμητήρια Αναστάσεως του Κυρίου.
Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος (το πραγματικό του όνομα ήταν Κωνσταντίνος Δημητριάδης) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1931 και φοίτησε στο Τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, το οποίο μάλιστα τον αναγόρευσε σε επίτιμο διδάκτορα τον Ιούνιο του 2011. Εργάστηκε στη Δημοτική Βιβλιοθήκη και ως επιμελητής εκδόσεων, ενώ ίδρυσε και διηύθυνε το ιστορικό λογοτεχνικό περιοδικό «Διαγώνιος».
Από το 1949 συμμετείχε άοκνα μέσω του συγγραφικού και ερευνητικού του έργου στα πολιτιστικά δρώμενα της Θεσσαλονίκης και της χώρας. Το όνομά του συνδέθηκε με το έργο σπουδαίων καλλιτεχνών, όπως ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Σταύρος Κουγιουμτζής και ο Διονύσης Σαββόπουλος, που μελοποίησαν τους στίχους του, καθώς και του Γιώργου Ιωάννου, του Νίκου – Αλέξη Ασλάνογλου, του Τάσου Κόρφη, αλλά και των Νίκου Νικολαΐδη και Κάρολου Τσίζεκ, με τους οποίους ίδρυσε, το 1974, τη Μικρή Πινακοθήκη της Διαγωνίου, με στόχο την προβολή νέων εικαστικών καλλιτεχνών της πόλης.
Ξεχώρισε ακόμη για την απόφασή του να απορρίψει δύο φορές τιμητικές διακρίσεις, αρχής γενομένης από την περίοδο της δικτατορίας, όταν αρνήθηκε να παραλάβει βραβείο για το έργο του «Ο Χιλιαστής», έως την πιο πρόσφατη διάκρισή του, το 2011, με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου του, το οποίο απέρριψε με την ιστορική πλέον φράση του «Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης απ’ όπου κι αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία από το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε».
