Ο Θανάσης Κατερινόπουλος, απόστρατος ταξίαρχος της ΕΛ.ΑΣ. διαθέτει τη διεισδυτική ματιά ενός λαγωνικού και την πείρα των χρόνων που υπηρέτησε πιστά τον νόμο.
Σε όλες τις πολύκροτες υποθέσεις η γνώμη του έχει μεγάλη βαρύτητα και ρίχνει φως σε πτυχές που άλλοι δεν παρατηρούν με την πρώτη ματιά.
Όπως και τώρα με την υπόθεση της Πάτρας που έχει συγκλονίσει το πανελλήνιο με τους θανάτους των τριών παιδιών για τους οποίους έχει μπει στο μικροσκόπιο η μητέρα τους.
Ο Θανάσης Κατερινόπουλος παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ! και τη Μαρία Παπαϊωάννου όπου μεταξύ άλλων ανέλυσε τα όσα έχουν μέχρι στιγμής έρθει στην επιφάνεια ενώ έδωσε και ένα στίγμα για όσα ακολουθήσουν.
«Η εκτίμησή μου είναι ότι κάποια στιγμή θα υπάρξουν κι άλλες προσαγωγές, ανάλογα με τα στοιχεία που θα προκύψουν. Αυτή τη στιγμή η υπόθεση πάει λίγο πίσω με το θέμα των ιατροδικαστών, καθότι ο εισαγγελέας ζήτησε να διοριστούν νέοι για την επανεξέταση που αφορά τα άλλα δύο παιδιά» προέβλεψε αρχικά.
Ο εν αποστρατεία ταξίαρχος έστρεψε το ενδιαφέρον τους στους ιατροδικαστές που ανέλαβαν τις νεκροτομές των παιδιών, οι οποίοι έδωσαν πορίσματα με ανακρίβειες, οι οποίες αν μη τι άλλο επηρέασαν τα γεγονότα. Αν οι ιατροδικαστές εντόπιζαν τα στοιχεία, για τα οποία γίνεται λόγος σήμερα πολύ πιθανόν να είχαν σωθεί ανθρώπινες ζωές.
«Στην αρχή συστήθηκε μια άτυπη επιτροπή για τους θανάτους των παιδιών, όπως διαβάζουμε αυτές τις μέρες. Η λέξη “άτυπη” τα λέει όλα. Κι αυτό διότι ένας ιατροδικαστής διορίζεται κατόπιν παραγγελίας από τις αρμόδιες αρχές. Η άτυπη επιτροπή δεν είχε καμία παραγγελία από τις αρχές. Συστάθηκε από την ίδια την υπηρεσία και για αυτό τον λόγο η όποια απάντηση αφορά την επιτροπή αυτή δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί δικονομικά γιατί δεν υπήρξε διορισμός. Τώρα πλέον διατάχθηκε διορισμός νέων ιατροδικαστών νομότυπα και θα περιμένουμε τα αποτελέσματά τους. Αν υπάρχουν ευθύνες ή παραλήψεις, δεν θα το κρίνω εγώ, αλλά οι αρμόδιοι εισαγγελείς. Υπάρχει όμως θέμα εδώ που μπάζει κενά. Δεν ξέρω τι συμβαίνει στον ιατροδικαστικό κλάδο και ποια είναι η ιεραρχία τους. Βεβαίως υπάρχει ένας προϊστάμενος, αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις θα έπρεπε να υπάρχει κι ένα δεύτερο επίπεδο αξιολόγησης κάποιων ιατροδικαστικών εξετάσεων. Τι θέλω να πω με αυτό; Αν εδώ ήταν θεσμοθετημένο και δεύτερο επίπεδο, θα μπορούσε να γίνει μια προσφυγή σε ανώτερο όργανο και να εξεταστούν τα αποτελέσματα, ώστε να μην χρειαστεί να διοριστούν νέοι ιατροδικαστές. Χωρίς να είμαι σίγουρος, φαίνεται από το οργανόγραμμά τους ότι αυτό δεν υπάρχει».
Αναφερόμενος στο πατέρα και τη στάση που έχει κρατήσει ως σήμερα είπε: «Καταρχάς, άλλα λέει το σώμα του κι άλλα η γλώσσα του. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Πάμε και ένα βήμα παραπέρα. Στην κατάθεσή του στην ανακρίτρια και σύμφωνα με αυτά που είδαν το φως στηρίζει ουσιαστικά την εν διαστάσει σύζυγό του. Όταν, όμως, βγαίνει στα διάφορα μέσα ενημέρωσης, δείχνει το ακριβώς αντίθετο. Φαίνεται δηλαδή σαν να έχουμε μια διπλή προσωπικότητα. Ε, δεν νομίζω ότι είναι διπολικός ο άνθρωπος. Απλά προφανώς έχει τους δικούς του λόγους σκοπιμότητας και για αυτό άλλα λέει στους ανακριτές κι άλλα στην κοινή γνώμη. Στην κοινή γνώμη λέει αυτά που θέλει να ακούσει η κοινή γνώμη. Αυτά λοιπόν σε συνδυασμό με τον μεγάλο πόνο, τη μεγάλη θλίψη και την αντίστοιχη οργή που τον “διακρίνει” –αν βλέπετε κάτι τέτοιο εσείς στις οθόνες σας, τότε εγώ μάλλον είμαι τρελός– με οδηγούν στο να πιστεύω ότι εξυπηρετεί κάποια σκοπιμότητα. Αυτό βέβαια το γνωρίζει μόνο αυτός, η σύζυγός του και ίσως κάποιοι άνθρωποι του στενού τους περιβάλλοντος. Πάντως αυτές δεν είναι δηλώ-σεις, ούτε αυτή είναι εικόνα ενός ανθρώπου που πραγματικά πονάει για τα αγαπημένα του παιδάκια».
Εξέφρασε δε την πεποίθηση ότι σε περίπτωση που αποδειχθεί ότι η 33χρονη μητέρα αφαίρεσε τις ζωές των παιδιών της αυτό δεν συνέβη χωρίς συνεργούς.
«Αν αποδειχτεί ότι το έκανε η Ρούλα Πισπιρίγκου, θεωρώ δύσκολο να το έχει κάνει μόνη της. Να έχετε όμως υπόψη σας ότι και η ανοχή ή η αποσιώπηση ενός εγκλήματος για αυτούς που γνωρίζουν το έγκλημα είναι ποινικό αδίκημα. Δεν μπορώ λοιπόν να πι- στέψω ότι δεν πέρασε από το μυαλό κανενός τίποτα. Δεν λέω απαραίτητα ότι συμμετέχουν κι άλλοι. Αλλά εδώ δεν αναφερόμαστε σε κάτι που έγινε μία φορά. Έγιναν τρία εγκλήματα. Και το λέω αυτό πιστεύοντας ότι τις επόμενες μέρες θα αποδειχτεί και ιατροδικαστικά ότι μπήκε ανθρώπινο χέρι που προκάλεσε τους θανάτους και των τριών παιδιών. Έγινε λοιπόν μία, έγινε δύο, έγινε τρεις. Δεν προβληματίστηκε κανένας από αυτούς τους ανθρώπους; Τι γίνεται εδώ; Για παράδειγμα, ο Ανδρέας Ηλιάδης (σ.σ. ο εντατικολόγος και διευθυντής της ΜΕΘ Παίδων του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πάτρας) στην κατάθεσή του μίλησε ούτε λίγο ούτε πολύ για σύνδρομο Μινχάουζεν. Κάπου προβληματίστηκε. Λάθος του, κατά τη δική μου εκτίμηση, που δεν δικαιολογείται για επιστήμονα του δικού του βεληνεκούς, το γεγονός ότι ενημέρωσε το “Χαμόγελο του Παιδιού”αντί να ενημερώσει τις αρμόδιες αρχές. Αν δεν ήθελε να πάει στην αστυνομία, γιατί μπορεί να είχε πρόβλημα και να μην την εμπιστεύεται, έπρεπε να πάει στον εισαγγελέα να αναφέρει αυτά που έγιναν. Θέλω να καταλήξω λοιπόν ότι δεν γίνεται να το αντιλήφθηκε ο κύριος Ηλιάδης ότι κάτι δεν πάει καλά και να μην αντιλήφθηκε κανείς κάτι από το περιβάλλον της. Και δεν πιστεύω ότι ήταν μόνο ο κύριος Ηλιάδης αλλά και άλλοι από το νοσηλευτικό προσωπικό, με τους οποίους θα το κουβέντιασε και σίγουρα θα αποκόμισαν την ίδια άποψη. Ένας, βρε παιδιά, δεν βρέθηκε να πάει να το καταγγείλει; Θα κινούνταν ο εισαγγελέας αυτεπάγγελτα σε αυτή την περίπτωση και ίσως θα είχαμε αποφύγει τους άλλους θανάτους».
