Ο πλανήτης όλο και περισσότερο δυσφορεί εξαιτίας του ανεξέλεγκτου αποτυπώματος που αφήνει ο άνθρωπος διαποτισμένος με αδιαφορία ως προς τη φύση και τον αρνητικό αντίκτυπο που επιφέρει με τη στάση ζωής του. Η βολή που προσφέρει η ανάπτυξη της τεχνολογίας δεν δικαιώνει την ισοπέδωση των οικοσυστημάτων γι΄αυτό όλο και περισσότερα άτομα στρέφονται σε πιο «πράσινες» εναλλακτικές.
Η μικρού μήκους ταινία κινούμενων σχεδίων Selfish του PoChien Chen αφηγείται ακριβώς τα παραπάνω. Εξερευνά τις τραγικές επιπτώσεις της ρύπανσης με πλαστικό και πολλά άλλα δεινά που προκαλεί ο άνθρωπος στη φύση.
Μέχρι τώρα έχει σαρώσει τα βραβεία αποσπώντας το βραβείο Best Animation στο φετινό Borrego Springs Film Festival, το βραβείο Best Animation στο 2020 Ocean City Film Festival, το βραβείο Best Animated Micro Film στο φετινό Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους του Όρεγκον και άλλα.
Στο Selfish μια γλυκιά σκηνή σε ένα ρεστοράν σούσι μετατρέπεται σε αποτίμηση της σημερινής πλημμύρας του πλανήτη μας με πλαστικά. Ξεκινά με τον σεφ να τραβάει ένα μπουκάλι απορρυπαντικού από έναν σωρό φρέσκα ψάρια, να δημιουργεί διάφορα πιάτα αποκλειστικά και μόνο από αντικείμενα που πετάμε και να τα σερβίρει σε μια τρομοκρατημένη τριάδα υπάρξεων από τη θαλάσσια ζωή. Στη συνέχεια, η ταινία παρουσιάζει στοιχεία και νούμερα για τη σημερινή κατάσταση των ωκεανών μας και τις επιπτώσεις της ρύπανσης στην άγρια ζωή.
Ο Καναδός animator εξήγησε, σε ανακοίνωσή του, ότι εμπνεύστηκε την ταινία από μια επίσκεψή του, πριν λίγα χρόνια, στην Ταϊβάν: «Ήταν η περίπτωση που έζησα πιο κοντά στη θάλασσα, σε απόσταση 10 λεπτών με το αυτοκίνητο. Ο καθένας μπορεί να απολαύσει την παραλία με την άσπρη άμμο της και τον τιρκουάζ ωκεανό. Εκείνη την εποχή, σχεδόν κάθε βδομάδα έκανα υποβρύχιες καταδύσεις. Η θέα τόσο γοητευτικών τροπικών ψαριών και κοραλλιογενών υφάλων, είναι ακόμη στο μυαλό μου. Ωστόσο, δεν μπορώ επίσης να ξεχάσω τις σκηνές με τόνους απορρίμματα, εδώ κι εκεί στην παραλία, λες και ήταν μέρος της φύσης».
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
