Καλεσμένος στην εκπομπή, Καλύτερα δε γίνεται, βρέθηκε ο Αλέξανδρος Βάρθης και μιλά μεταξύ άλλων για τον ρόλο του ως Τάσος Μέρμηγκας στη σειρά, Ψυχοκόρες.
«Κάποιες φορές όταν πας για κάποιες σειρές, όχι τόσο στο θέατρο, είναι δύσκολο να βρεθείς με ανθρώπους για να κάνεις το ζευγάρι με κάποια κοπέλα που συνήθως δεν είναι τόσο ψηλή. Με έχει περιορίσει αλλά όχι τόσο πολύ.
Έχω συνηθίσει περισσότερο δράμα. Στη ζωή μου μπορεί να είμαι κλόουν αλλά όταν πατάω τα πόδια μου στην σκηνή, με βολεύει το δράμα. Δεν ξέρω πώς θα ήμουν σε μια κωμωδία, να έχω έναν ολοκληρωμένο ρόλο και να χτίσω. Αλλά η φυσική μου τάση είναι το δράμα. Από τη σχολή ακόμα έπαιζα το πολύ καλό παιδί. Όταν τελείωσα από τη σχολή αποφάσισαν ότι πρέπει να κάνω το κακό παιδί και συνήθως εποχής. Δεν ξέρω αν είναι η φυσιογνωμία.
Δεν την άφησα την τηλεόραση. Δεν γίνονταν τόσες πολλές δουλειές το διάστημα της οικονομικής κρίσης. Είχα συνεχώς δουλειά στο θέατρο και δεν είχα χρόνο για κάτι τέτοιο γιατί η τηλεόραση θέλει πολύ χρόνο.
Δεν ήμουν ποτέ ο άνθρωπος που θα έλεγα “εμείς είμαστε ποιοτικοί”. Απλά δεν είχε κάτσει κάτι τότε. Αυτό που δεν ξέρει ο κόσμος είναι ότι δεν μπορείς να ζήσεις μόνο με το θέατρο. Μου έχει τύχει να κάνω 15 παραστάσεις την εβδομάδα και περνούσα δύσκολα».
«Σπάνια ένας μεγάλος έρωτας καταλήγει σε μακροχρόνια σχέση»
«Δεν γίνεται να μη βάλεις κάτι από τον εαυτό σου. Η αρχή το μεγαλύτερο ποσοστό είναι κάτι δικό σου. Στην πορεία επειδή με αυτόν τον άνθρωπο δεν έχουμε κοινά. Στο σημείο της μεταστροφής του έβαλα πιο πολύ Αλέξανδρο. Όλο αυτό το διάστημα μέχρι εκείνο το σημείο έπρεπε να το παίξω ότι έλεγα ψέματα. Ακόμη και στον ίδιο του τον εαυτό έλεγε ψέματα. Εκεί έβαλα πιο πολλά βιώματα δικά μου. Σκεφτόμουν πώς ήμουν όταν ερωτεύτηκα πολύ. Ο έρωτας του Τάσου για την Δεσποινιώ να είναι ένα συναίσθημα που νιώθει για πρώτη φορά ή πρώτη φορά μετά από καιρό.
Όταν ερωτεύομαι δεν κρατάω τίποτα. Θεωρώ τον έρωτα την μεγαλύτερη αρρώστια, ασθένεια. Το λέω με την καλή και την κακή έννοια. Δεν έχεις καθαρό μυαλό, εμένα μου αρέσει να έχω καθαρό μυαλό. Αρρωσταίνω βαριά, βαθιά. Δεν μπορώ συγκεντρωθώ. Είναι δύστροπο όλο αυτό. Συνήθως αυτές οι σχέσεις δεν καταλήγουν να γίνονται μακροχρόνιες, σπάνια γίνεται αυτό. Ίσως και καλύτερα! Γιατί ο άνθρωπος που έχεις απέναντί σου δεν έχει γνωρίσει τον πραγματικό σου εαυτό αλλά έναν μεταλλαγμένο τύπο που δεν λέει τα πράγματα όπως είναι. Σπάνια ένας μεγάλος έρωτας καταλήγει σε μακροχρόνια σχέση. Όταν συμβαίνει αυτό είναι ευλογία!».
