Για τις συνεργασίες που θα τις μείνουν αξέχαστες αλλά και την περιπέτεια υγείας που πέρασε μίλησε η Δώρα Χρυσικού στο utopiazone.gr.
Ποια θα χαρακτήριζες την πιο εμβληματική σου συνεργασία μέχρι σήμερα;
Σίγουρα αυτή με τον Αγγελόπουλο, εξαιτίας της προσωπικότητας του ιδίου φυσικά. Ήμουν πολύ μικρή, οπότε ο Θόδωρος με επηρέασε πολλαπλώς· ως πατρική φιγούρα, ως καλλιτεχνική οντότητα μεγατόνων αλλά και ως αισθητική και πολιτισμική πυξίδα. Με έμαθε τη γλώσσα της σιωπής και των συμβόλων και αυτό είναι μάλλον το μεγαλύτερο δώρο που μου έκανε. Επίσης με εισήγαγε σε έννοιες όπως η ελληνικότητα, η ιστορικότητα, η πατρίδα, τα σύνορα, ο χρόνος, που με απασχόλησαν πολύ μετά. Με έναν τρόπο υπόκωφο και μαγικό ενστάλαξε μέσα μου έναν τρόπο κατανόησης του κόσμου και έναν κώδικα πολύ διαφορετικό από τους υπάρχοντες. Μου λείπει πολύ ο Θόδωρος. Μου λείπει η ηθική του οντότητα.
Και η μεγαλύτερη νίκη; Θα ήταν σωστό να λέγαμε σε αυτό το σημείο ότι η μάχη σου με τον καρκίνο κάνει κάθε άλλη καλλιτεχνική λαμπερή στιγμή να ωχριά;
Σίγουρα. Αν και δεν ξέρω αν με αντιπροσωπεύει η λέξη νίκη. Δεν είναι ο καρκίνος ο αντίπαλος. Ο εαυτός μας είναι και ο φόβος που προκαλείται εξαιτίας της νόσου. Ο φόβος του θανάτου, της ανημπόριας. Αλλά ναι, τον εαυτό μου προκάλεσα, τις βεβαιότητές μου, και μάλλον κατάφερα να του επιβληθώ· οπότε σίγουρα είναι μια στιγμή ένδοξη στον προσωπικό μου χάρτη.
Το παρόν; Πώς είναι η Δώρα αυτή την περίοδο στην ζωή της; Σε ποια ψυχική κατάσταση;
Νομίζω, χωρίς υπερβολή, πως διανύω μια από τις γονιμότερες περιόδους της ζωής μου. Γιατί έχω κατακτήσει μια καινούργια συνειδητότητα, έχοντας ταυτόχρονα ελαφρύνει από βαρίδια και αγκυλώσεις, φόβους και ενοχές. Έχω κερδίσει μεγάλο αυτοσεβασμό και στέκομαι ορθή και περήφανη. Για ένα παιδί που πάντα ήθελε να είναι αόρατο αυτή η καινούργια ορατότητα είναι συγκινητικά σπουδαία. Προσπαθώ να παραμένω αισιόδοξη αλλά και γειωμένη. Έμαθα πως η ζωή είναι πάντα πιο απρόβλεπτη και πιο αυτόνομη από εμάς. Και έμαθα να τη σέβομαι, όπως κι αν έρχεται, σε όποια εκδοχή της. Το ότι ζω δεν είναι καθόλου αυτονόητο για μένα πια, οπότε όλα τα βλέπω πλέον από αυτό το πρίσμα, του ελάχιστου, που είναι όμως το άπαν τελικά.
Διαβάστε επίσης
Η γη της ελιάς: Επική Δώρα Χρυσικού! Πώς θα ήθελε να εμφανίζεται η Αρετή στον 4ο κύκλο της σειράς;
