Η Ελένη Καρακάση ήταν καλεσμένη στην εκπομπή Πρωίαν σε είδον και μίλησε για τα όσα είχαν ειπωθεί από συναδέλφους της περί αυτοκτονίας της, εξιστορώντας το σκηνικό που της είχε συμβεί στην πολυκατοικία της, όταν είχε κλειδωθεί μέσα, μαζί με τους άλλους περιοίκους.
Παράλληλα, η ηθοποιός αναφέρθηκε στο πώς αντιμετωπίζει της απουσία της από το θέατρο πλέον, αλλά και την περιπέτεια της υγείας της.
Αναφερόμενη στο «σκηνικό» και στις φήμες που είχαν αναπαραχθεί για αυτοκτονία, είπε:
«Ήταν ένα “σκηνικό” που κυκλοφόρησε πολύ περίεργα μέσα στο χώρο της ηθοποιίας και δεν το έχω αναλύσει ποτέ. Είχα ξεκινήσει μια παιδική παράσταση, όταν ξεκίνησα να φύγω οκτώ το πρωί για να πάω στο θέατρο, είδα ότι είχε χαλάσει η κλειδαριά της εισόδου της πολυκατοικίας μου και δεν μπορούσαν να μπουν ούτε να βγουν. Εγώ ήμουν ξενυχτισμένη και έπρεπε να φύγω, πήρα τον κλειδαρά και θα αργούσε. Αντί να πάω να βαφτώ και να ετοιμαστώ και να τους πω να με περιμένουν, πήρα την απόφαση να βγω και να κρεμαστώ από το παράθυρο της εισόδου. Δεν ήταν παρά πολύ ψηλό το παράθυρο, και σκουντούφλησα. Έσκισα το κεφάλι μου στον σωλήνα του φυσικού αερίου».
«Έπειτα όλο αυτό από στόμα σε στόμα έφτασε στο σημείο να γράφονται όλα αυτά περί αυτοκτονίας, να μου στέλνουν μηνύματα τύπου, ”Ελένη πες μας ότι δεν είναι αλήθεια” και τέτοια».
Για το πώς αντιμετωπίζει την απουσία της από το θέατρο έπειτα από αυτήν την περιπέτεια, ανέφερε:
«Μεγαλώσαμε σε μια γενιά ηθοποιών που είχαν την άποψη ότι πρέπει να παίξεις στο θέατρο ακόμα και αν πεθαίνεις. Εγώ πλέον δεν είμαι αυτής της άποψης. Παλαιότερα είχα παίξει ακόμα και την ημέρα που είχε πεθάνει ο μπαμπάς μου. Δεν πρέπει να καταπιεζόμαστε τόσο πολύ. Όλα λειτουργούν και χωρίς εμένα. Δεν το έχω μετανιώσει αλλά ότι και να σου πω τώρα έχω παίξει ακόμα και με πατερίτσες».
Για την περιπέτεια της υγείας της και τα Ιατρεία του πόνου, δήλωσε:
«Μετά από ένα χειρουργείο που έκανα ολικής υστεροκτομής, πήγαν όλα καλά αλλά μου προέκυψε ινομυαλγία, είναι κάτι που συμβαίνει σε πάρα πολύ κόσμο. Δεν μπορούσα να βρω θεραπεία με τίποτα και πονούσα από το πρωί έως το βράδυ. Όταν πήγα σε αυτούς τους ανθρώπους στα Ιατρεία του πόνου με όλες τις εξετάσεις που είχα κάνει και κάνανε συμβούλιο μεταξύ τους και κατέληξα στους σωστούς γιατρούς που έπρεπε να πάω».
