Στην εκπομπή «Στούντιο 4» βρέθηκε ο Φάνης Μουρατίδης και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στη σειρά Maestro αλλά και τις εκδηλώσεις θαυμαστών του εξωτερικού.
Η σειρά μεταδίδεται πλέον και μέσω του Netflix, και για αρκετό διάστημα ήταν πρώτο στις προτιμήσεις του κοινού.
Ο ηθοποιός αποκάλυψε πώς στα γυρίσματα της δεύτερης σεζόν, τουρίστες από την Ιρλανδία τους πλησίασαν και τους εξέφρασαν τον θαυμασμό τους.
«Είπα κατευθείαν “ναι” στον Χριστόφορο Παπακαλιάτη. Είναι φυσιολογικό να κάνω τον πατέρα ενός 20χρονου. Είμαι σε μια ηλικία που πρέπει να κάνω τέτοιους ρόλους. Ένα πράγμα που χάρηκα είναι ότι ο κόσμος συνδυάζουν πράγματα που κάνεις τον τελευταίο καιρό. Επειδή έκανα κωμωδία ήταν δύσκολο να με σκεφτείς για έναν δραματικό ρόλο. Έχω ζήσει και από φιλικό πρόσωπο να μου λέει “Πώς θα κάνεις δραματικό ρόλο; Το μάτι σου γελάει”. Θα ήθελα να το πάρω μόνος μου αλλά το οφείλω στον Χριστόφορο.
Το αποτέλεσμα του Maestro είναι το αποτέλεσμα μιας συνεργασίας όλων των συντελεστών αλλά και κυρίως του Χριστόφορου. Ήμασταν ο ένας για τον άλλον και θέλαμε να δούμε πώς θα είναι λειτουργικός. Ο Χριστόφορος τα είχε φροντίσει όλα και σε βγάζει κουκλάκι ζωγραφιστό. Ό,τι και αν σου πει θα στο πει για το καλό της δουλειάς και όχι να το παίξει έξυπνος. Δεν υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ μας. Διαχειρίζεται τα πάντα και ταυτόχρονα είναι χαλαρός».
«Είμαστε όλοι μηδενός εξαιρουμένου φροντισμένοι. Και αφήνεσαι και δεν σε απασχολεί τίποτα άλλο! Έχουμε ξεκινήσει γυρίσματα για τον δεύτερο κύκλο. Στους Παξούς υπήρξε κόσμος από το εξωτερικό που ήταν εκεί, τρώγαμε και έρχονται κάτι Ιρλανδοί και μας έλεγαν ότι είμαστε οι καλύτεροι. Λες “τι φάση;”. Είσαι με την μπουκιά. Κάτι να κάνουμε, να το παίξουμε σημαντικοί. Ήμασταν με τη σαγιονάρα. Το πιο υπέροχο είναι ότι ήρθε ένας Άγγλος στο ξενοδοχείο και τραγούδησε το “Τυχερό αστέρι” στα ελληνικά.
Ο άνθρωπος είναι φαν της σειράς, ήταν εκεί στα γυρίσματα και το τραγούδησε στα ελληνικά. Ήταν τόσο συγκινητικό! Πού να φανταστείς ότι έχεις κάνει μια δουλειά εδώ και εμάς ο νους μας δεν έχει φτάσει τόσο. Δεν θα κάνεις τον συνειρμό. Δεν με βαραίνει καθόλου. Απενοχοποιημένα το χαίρομαι».
