Καλεσμένη στην εκπομπή, Στούντιο 4, βρέθηκε η Φιλαρέτη Κομνηνού και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην επαγγελματική της πορεία και την απόφασή της να έρθει στην Αθήνα.
Η ηθοποιός μίλησε για τη συνάντησή της με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ αλλά και τους καυγάδες της με τον Ανδρέα Βουτσινά μοιράζοντας μεταξύ άλλων και κάποιες χιουμοριστικές ιστορίες.
«Δεν ήταν εύκολο γιατί έχεις να αντιμετωπίσεις την εμπορικότητα ενός κεντρικού θεάτρου. Ο Παπαμιχαήλ είχε έρθει όταν έδωσα εξετάσεις στην δραματική σχολή. Και τότε είχε πει στους καθηγητές “Αυτή τη μικρή αν είχα θίασο θα την έπαιρνα μαζί μου”. Και είχα κατά κάποιο τρόπο την προστασία του Δημήτρη, την εμπιστοσύνη, την αγάπη του και ότι πίστευε σε εμένα. Για αυτό έγινε κι όλη αυτή η μετακίνηση. Νομίζω ότι αυτός με ζήτησε, δεν μου το είπε ποτέ φανερά. Έπρεπε να ξανασυστηθώ στην θεατρική οικογένεια. Άλλο τι ακούγανε για μια ηθοποιό στη Θεσσαλονίκη κι άλλο να κατέβεις και να πεις “εδώ είμαι”. Θυμάμαι ότι είχαν περάσει πολλές πρωταγωνίστριες των Αθηνών για να δουν το καινούργιο φρούτο. Ερχόντουσαν στα καμαρίνια και με σκάναραν από πάνω μέχρι κάτω. Ο Παπαμιχαήλ ήταν πολύ παθιασμένος και τότε ήταν και η Βουγιουκλάκη που ήταν στην ίδια οδό το θέατρο της. Και αισθανόσουν ότι η σχέση τους ήταν έντονη κι ας ήταν χωρισμένοι. Με την παραμικρή αφορμή μιλούσε για τη Βουγιουκλάκη. Το πιο συγκινητικό για μένα ήταν όταν συναντιόντουσαν Αλεξανδράκης και Παπαμιχαήλ επί σκηνής!».
«Ήμουν πολύ μικρή για να έχω απαιτήσεις από τον Ανδρέα Βουτσινά. Η σχέση μας στηριζόταν σε αυτό το συγκρουσιακό. Μου είχε ζητήσει να κόψω το μαλλί και εγώ είχα φετίχ με τα μακριά μαλλιά. Του είπα ότι έχω το σύνδρομο του Σαμψών, ότι θα χάσω τη δύναμή μου. Μου λέει “Εντάξει, θα σου βάλουμε μια περούκα. Εξάλλου είναι μακρινές οι αποστάσεις στην Επίδαυρο”. Μου το έκανε το χατίρι. Και όταν χρειάστηκε να κόψω το μαλλί για προσωπικούς λόγους, έκοψα τα μαλλιά, τα έβαλα σε έναν φάκελο και τα έστειλα σε έναν φάκελο στο σπίτι του στο Παρίσι. Και με παίρνει τηλέφωνο θυμάμαι και μου λέει “Είσαι τρελή, είσαι μάγισσα. Άνοιξα τον φάκελο και γέμισε το σπίτι από τις τρίχες σου”. Δεν μπορούσες να τον ορίσεις εύκολα. Όταν έφυγε από τη ζωή και πήγε ο γιος του να μαζέψει τα πράγματά του από το σπίτι του, βρήκε αυτόν τον φάκελο. Τον είχε κρατήσει».
«Είχα γνωρίσει τον Βουτσινά. Ήταν ο απόλυτος μύθος και ένας άνθρωπος που έφερνε τον αέρα του ανθρώπου που είχε ζήσει στην Αμερική και είχε γνωρίσει όλους τους σταρ. Γνωρίζοντάς τον κατά κάποιο τρόπο εξοικειώθηκε με αυτό που λένε σταρ και μύθος. Ήταν πολύ δύσκολος άνθρωπος, θηρίο που ήταν πολύ σκληρό κάποιες φορές και άλλες πολύ τρυφερός. Οι καυγάδες μας και οι συγκρούσεις μας είχαν μείνει παροιμιώδεις. Κάνουμε πρόβα στις Τρωάδες και σε κάποια στιγμή χτυπάω το κεφάλι μου και με παίρνουν τα αίματα. Πήγαμε στο νοσοκομείο, μου έκαναν ράμματα. Ενώ θα μπορούσα να μην είχα πάει στην πρόβα, πήγα και μου λέει ο Βουτσινάς “Πάμε, η σκηνή της Ανδρομάχης”. Με κοιτούσαν όλοι πώς θα αντιδράσω. Είχα βάλει και μαύρα γυαλιά γιατί είχα μώλωπα και λέω “ώστε με προκαλείς, πάμε!”. Και αρχίζει μια πρόβα που για μένα το να ξεπεράσεις την κοκεταρία σου και τον ναρκισσισμό σου και να παίζεις με κλειστό μάτι, είχε τέτοια απελπισία η σκηνή και πόνο και οργή, που όταν τελείωσε η σκηνή τον νιώθω να με αγκαλιάζει σφιχτά. Ήταν μεν τρυφερός και λέει “ωραία, αν είναι να μου κάνεις τέτοιες πρόβες να σου βουλώσουμε και το άλλο μάτι”. Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι ήθελε αυτό το φορτισμένο πράγμα που κουβαλούσα να δει πώς θα το διοχετεύσω στην σκηνή. Χάρη σε αυτόν έμαθα να είμαι σκληρή και απαιτητική από τις φυσικές μου αντοχές. Ήταν μάθημα για μένα!».
