Καλεσμένος στην εκπομπή «Στούντιο 4» βρέθηκε ο Γιώργος Καραμίχος και αναφέρθηκε τόσο στο πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε αλλά και στα κοινωνικά ζητήματα.
«Ήταν ένα τυχαίο εύρημα. Έπρεπε να κάνει η κόρη μου εξετάσεις λόγω covid, είχε κάποια συμπτώματα κούρασης και λέω θα κάνω και εγώ. Ευτυχώς με έσωσε η ασφαλίστριά μου. Μου είπε να κάνω και εγώ γιατί πέρασα και εγώ covid. Βρήκαν έναν όζο, έκανα μια ακτινογραφία θώρακος και σπιρομέτρηση. Περιμέναμε αρκετή ώρα και μου είπε ότι πριν 1.5 χρόνο δεν είχα τίποτα. Είδα μια σκιά και ήταν εξαιρετικός ο παθολόγος μου και ήταν πολύ μαλακός στην αρχή. Μου είπε ότι βλέπουμε κάτι που δεν υπήρχε και με ρώτησε τι έγινε τον τελευταίο 1.5 χρόνο. Μου είπε ότι πρέπει να κάνω μια αξονική, του είπα ότι θα γυρίσω σε τρεις εβδομάδες. Κατεβάζει την μάσκα και μου είπε ότι με περιμένουν να την κάνω τώρα και εκεί κατάλαβα ότι ήταν επείγον.
Ευτυχώς ήταν μικρός. Με ρωτούσαν οι γιατροί γιατί έκανα τις εξετάσεις γιατί δεν δίνει συμπτώματα. Δεν ήξερα και επίσης είναι μεγάλο μάθημα ο χρόνος. Το πας μέρα μέρα. Την πρώτη μέρα βλέπεις ανθρώπους που δεν είναι καλά δίπλα σου, κάνεις εξετάσεις. Βγαίνεις τα αποτελέσματα, παίρνω τηλέφωνο και κατά 99% ήταν κάτι άσχημο. Άλλαξα το εισιτήριό μου. Η Ρεγγίνα (κόρη του) έφευγε Κέρκυρα, θα γυρνούσε μια μέρα και θα πήγαινε Δανία. Γύρισε εκτάκτως και ήταν στο πλευρό μου συνέχεια.
Γενικώς είμαι σε μια φάση ενδοσκόπησης, κάθε τόσο μπαίνω σε τέτοια τρύπα. Είναι το ένστικτο επιβίωσης που σε προστατεύει από όλα αυτά. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα είναι αν έχω τακτοποιήσει διαθήκες. Έγινε άμεση επέμβαση ενώ όλοι λέγαμε χαλαρά. Είχα υπέροχους γιατρούς γύρω μου. Είχα πάρει βιβλία μαζί μου στην εντατική. Έγραφα και διάβαζα, ήταν αυτό που με κράτησε.
Βγήκα, ήταν η αγωνία να βγει η βιοψία, να μην έχει επηρεάσει τους λεμφαδένες. Μετά να δεις τι τύπος καρκίνος είναι, τι χημειοθεραπεία πρέπει να κάνεις και αν χρειάζεται. Όταν βγήκε ότι δεν είχαν επηρεαστεί οι λεμφαδένες, ξέσπασα σε κλάματα. Πιο κοντά ήμουν στην κόρη μου και στους φίλους μου, αυτοί είναι οι άγγελοί μου. Προσευχόμαστε, προσεύχομαι ούτως ή άλλως. Αλλά οι άγγελοι δεν είναι κάπου έξω αλλά στη ζωή μας. Μπορεί να είναι άνθρωποι που ξέρεις πολύ καλά και άνθρωποι που δεν ξέρεις. Μπορεί να είναι οι νοσηλευτές. Μπορεί να μην έχουν να πληρώσουν το νοίκι αλλά θα έρθουν σε εσένα και θα χαμογελάσουν».
«Ήρθε η απάντηση χωρίς να ρωτήσω το γιατί. Ο καρκίνος του πνεύμονα έχει να κάνει με συσσωρευμένο θυμό, με φόβο. Ήταν πραγματικές όλες αυτές οι απειλές. Για κάποιο λόγο επιλέγουμε κάποια πράγματα σε αυτή τη ζωή. Επέλεξα αυτό που είχα ανάγκη πολύ, σε σχέση, σε οικογένεια, σε φίλους, σε επαγγελματικά. Έχω επιλέξει ανθρώπους ώστε να με κάνουν να βλέπω αυτά που βλέπω τώρα.
Η αίσθηση της απειλής, του φόβου, είναι αυτό που συμβαίνει αυτή την περίοδο. Όταν καίγεται επί 16 μέρες ο Έβρος και δεν γίνεται τίποτα, δεν έχει υπάρξει μέριμνα και συνεχίζεται να μη γίνεται τίποτα. Βλέπεις να διασπείρουν διάφορες θεωρίες ότι ξένοι έρχονται να κάψουν. Ήρθε η κρίση πρώτα, κατηγορούσαμε τους έξω, μετά ήρθε ο κορονοϊός και κατηγορούσαμε τους Κινέζους, τον γείτονα. Όλα αυτά δημιουργούν φόβο. Σε ένα ωραίο τοπίο φόβου σπέρνεις ό,τι θες. Αυτά που ειπώθηκαν από τον ύπαρχο του πλοίου πρέπει να μπουν ισόβια και οι υποστηρικτές του.
Το μέσα και το έξω είναι ένα. Όταν δεν μπορούμε να φιλτράρουμε το έξω γίνεται δικό μας. Ξεκινάει πολύ πιο βαθιά και έτσι έχουμε μεγαλώσει όλοι. Από την στιγμή που έχουμε επιλέξει να ζούμε σε αυτή την κοινωνία, εισπράττουμε όλο αυτό. Όλοι έχουμε ευθύνη σε αυτό το κομμάτι. Η Ελλάδα έχει εκπαιδευτεί σε ένα έθνος κατάθλιψης.
Έχω εκπαιδευτεί με συγκεκριμένα μοτίβα, ότι δεν αξίζω, ότι είμαι ο μικρότερος και το έχω νιώσει πολλές φορές».
Διαβάστε επίσης
Γιώργος Καραμίχος: Φωτογραφίζεται για τη νέα τηλεοπτική σεζόν
