Καλεσμένη στην εκπομπή, Μαμά-δες, βρέθηκε η Ιωάννα Μαλέσκου και μίλησε τόσο για την μητρότητα όσο και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ερχόμενη στην Αθήνα.
«Είμαστε πολύ δεμένη οικογένεια παρότι γεωγραφικά δεν είμαστε κοντά. Είμαστε τρία αδέλφια και εγώ είμαι η μικρότερη. Είναι πολύ διαφορετικός ο τρόπος που λειτουργούμε με τα αδέλφια μου. Το κομμάτι της δικής μου ενασχόλησης σε μεγάλο βαθμό ήταν τόσο έντονο που πήγε να επηρεάσει τις ισορροπίες με την οικογένειά μου. Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν σχέση με αυτό επηρεάζονται, στεναχωριούνται και είναι πιο ευάλωτοι όταν ακούσουν κάτι και να στεναχωρηθούν. Και όλο αυτό γυρνούσε σε εμένα και τους είπα να σταματήσουν να διαβάζουν και να μου λένε. Και δεν ήθελα να φτάσουμε στο σημείο να μιλάει για εμένα η οικογένειά μου. Ήθελα όπως είχαν αυτή τη δομημένη σχέση οι δικοί μας και ονειρεύομαι να έχουμε μια οικογένεια δεμένη. Δεν θα ήθελα να κάνω πολλά παιδάκια. Θα ήθελα, όμως, μετά από 2-3 χρόνια να έχω ένα παιδάκι για να έχει παρέα το μικρό μας».
«Η τηλεόραση είναι πολύ ανταγωνιστικός χώρος και το διαπίστωσα ερχόμενη εδώ πιο έντονα. Ακόμα και αν εσύ έρχεσαι με διαφορετικές προθέσεις και το σκεπτικό όταν δεν έχω να ενοχλήσω κάποιον. Αντικρίζεις και αντιμετωπίζεις ανθρώπους που στεκόμενοι από αυτό που έχουν φτιάξει οι άλλοι για σένα πριν σε γνωρίσουν, χτίζουν κάποια τείχη και δημιουργούν κάποια αγκάθια που δεν μπορείς να αποφύγεις. Θα ήταν ψέμα να πω ότι ήταν όλα ρόδινα και όπως τα περίμενα. Όπως έχω μάθει στη ζωή μου θωρακίστηκα και είπα “πάμε”. Το θέμα είναι να μην χάσεις τον εαυτό σου».
«Με τον Κωνσταντίνο γνωριστήκαμε και όλο χτίστηκε μέρα με τη μέρα. Ήρθε και προέκυψε. Από μια φίλη έγινε γνωριμία. Από έναν κρίκο που δεν είχα προβλέψει ότι θα συνέβαινε. Δεν ήμουν σε μια φάση διαθεσιμότητας συναισθηματικής, δεν αναζητούσα τον έρωτα. Δεν περίμενα ότι θα πάρει αυτή την τροπή η ζωή μου. Για αυτό είμαι ευγνώμων. Ό,τι έρχεται το αγκαλιάζω».
«Οι στιγμές του τοκετού ήταν έντονες. Η μικρή δεν ήθελε να βγει, είχε ξεπεράσει και τις μέρες που μας είχαν δώσει. Πήγαμε αναγκαστικά με πρόκληση. Δεν ήθελα καισαρική, ήθελα όταν αποφασίσει εκείνη να βγει και να το ζήσω. Όταν την πήρα αγκαλιά είπαμε “εδώ είμαστε”, δεν με ενδιέφερε κάτι άλλο. Κλαίω, συγκινούμαι, χαίρομαι και όταν ήρθε στην αγκαλιά μου ένιωσα ότι ξαναγεννήθηκα».
«Θηλάζουμε, κοιμόμαστε όχι και τόσο. Το κομμάτι του ύπνου δεν είναι κάτι τόσο άμεσο που θα πω ότι λύθηκε. Πριν γνωρίσω το κομμάτι της μητρότητας έλεγα ότι εντάξει θα βρούμε τον τρόπο μας και θα το έχουμε. Έχω ξεχάσει πως είναι να κοιμάσαι σερί και βαριά. Κάτι και να ακούσω είμαι αλέρτ για την μικρή. Ο μπαμπάς είναι συμμετοχικός. Αν και λείπει λόγω της δουλειάς του, όταν χρειάζεται να λείψω είναι εκεί. Κοιτάζω το ρολόι μέχρι που με παίρνει για να γυρίσω στο σπίτι μας, στη βάση μας. Πολλές φορές το περιβάλλον μας όταν λες ότι θα βγω και θα πάω μια βόλτα, κάπου λίγο “α ναι, και το παιδί;”. Μέχρι και τώρα που μιλάμε τόσο όσο το χρειάζομαι το ρυθμίζω. Ο Κωνσταντίνος ξέρει να κάνει τα πάντα. Στη φάση που εγώ δεν δουλεύω σέβομαι το πρόγραμμά του και έχουμε χωρίσει τους χώρους μας. Επειδή υπερτερεί το να είσαι ξύπνιος, να έχει δύναμη. Είναι και εκπαιδευτής σκύλων και αθλητής. Επειδή έχουμε τρία σκυλιά, προσπαθώ να ισορροπώ σκυλάκια, μωρό και να είναι στην εντέλεια. Όταν συνειδητοποίησα ότι με δυσκολεύει μέσα στην ημέρα ό,τι έχει να κάνει με τον νοικοκυριό κάτι με μπλοκάρει. Μόλις κοιμηθεί κάνω δουλειές μέχρι τις 2-3. Δεν το μετανιώνω. Είναι στιγμές που λέω “να μπορούσα να είχα κάνει διαφορετικά το πρόγραμμα” αλλά στο τέλος δεν το μετανιώνω γιατί κλείνει η μέρα με ένα ωραίο χαμόγελο και όταν αυτό το μουτράκι θα σε ακουμπήσει και είσαι όλος ο κόσμος της. Και λες είναι ευλογία, δεν θέλω τίποτα άλλο».
Διαβάστε επίσης
Ιωάννα Μαλέσκου: Η συνάντηση με τη Μαρία Φραγκάκη – «Είπαμε ένα “γεια”»
