Έχουν περάσει 57 ολόκληρα χρόνια από όταν το πλοίο Ηράκλειον βυθίστηκε ανοιχτά της Σούδας και στοίχισε τη ζωή 266 επιβατών που μπήκαν στη μοιραία διαδρομή.
Ο Μανώλης Σταματάκης και ο Ηλίας Κουκουνάκης είναι δύο εκ των επιζώντων που μίλησαν στο Mega Stories.
Οι μνήμες είναι ακόμη ζωντανές, η θέλησή τους για τη ζωή ήταν τεράστια και κατάφεραν μετά από πολύωρη μάχη με τα κύματα να παραμείνουν ζωντανοί.
Μοιράζονται εικόνες από άλλους επιβάτες τους που δεν κατάφεραν να σωθούν, που πάγωσαν από το κρύο ή που χάθηκαν εντελώς. Η περιγραφή τους ανατριχιάζει!
Μανώλης Σταματάκης – επιζών ναυαγίου
«Έρχεται ο κουνιάδος μου και μου λέει “Μανώλη, θα πάω Αθήνα για οικογενειακούς λόγους”. Και αναγκάστηκα να πάρω άδεια και να πάω μαζί του. Τότε είχα δύο παιδιά και αυτός άλλα δύο και ετοιμαστήκαμε να φύγουμε. Επειδή ήξερα ότι το Ηράκλειον ήταν ταχύπλοο, το προτίμησα. Είχαμε καθυστέρηση. Όταν πέρασαν τρία τέταρτα, βλέπω από την κάτω Σούδα να έρχεται ένα ψυγείο. Μόλις μπήκε μέσα, σήκωσαν καταπέλτη και έφυγαν. Ο καιρός βγαίνοντας από τη Σούδα δεν ήταν καλός, ήταν το λιγότερο 8 μποφόρ. Είχαμε καλό κούνημα. Λέω στον κουνιάδο μου να πάμε πάνω γιατί κάτι δεν μου αρέσει. Φεύγοντας από τη 204 καμπίνα και ανεβαίνοντας στα σκαλοπάτια, ήρθαν τα νερά μέσα. Υπήρξε πανικός. Είχε μπατάρει το πλοίο και πάνω υπήρχαν άνθρωποι. Προσπάθησα με κάθε τρόπο και βρέθηκα στο δεξιό κατάστρωμα και κρεμόμουν όπως κρεμιέται ένας άνθρωπος. Αφήνω τα χέρια μου και όπως ήμουν ταλαιπωρημένος και στεναχωρημένος, τσουλάω το κατάστρωμα και βγαίνω από την άλλη πλευρά που ήταν στη θάλασσα. Βρήκα ένα κουπί και στο βάθος βλέπω μια πόρτα με δύο ανθρώπους πάνω. Πάω κοντά σιγά σιγά αλλά δυστυχώς αυτοί είχαν ξυλιάσει. Είχαν περάσει 8-9 ώρες κολυμπώντας και κάποια στιγμή άφησα το κεφάλι μου μέσα στη θάλασσα. Εκείνη τη στιγμή άκουσα ένα αεροπλάνο από πάνω μου. Ακούω ένα σφύριγμα πλοίου και ήταν ο Φιλανδός, πήρα θάρρος και είπα θα γλιτώσω. Με έπιασαν από τη ζώνη του παντελονιού και με ανέβασαν πάνω. Μόλις ανέβηκα, λιποθύμησα».
Ηλίας Κουκουνάκης – επιζών ναυαγίου
«Την στιγμή που βγήκα έξω από την καμπίνα είχε γυρίσει το βαπόρι σχεδόν το μισό. Εγώ έφτασα στην πόρτα χωρίς σωσίβιο και έπιασα τα σίδερα. Κατέβαιναν στις σκάλες, είχαμε αρκετά παιδιά και γυναίκες. Ταξίδευαν αρκετοί φυλακισμένοι, κάθονται με χειροπέδες και βούλιαξαν κατευθείαν. Σε μια στιγμή γύρισε το καράβι, με πετάει το κύμα πολύ μακριά. Ανεβαίνω πάνω και ήταν η κασέλα που υπήρχαν 20 άτομα και με βοήθησαν να κάτσω με την κοιλιά πάνω στην κασέλα, και έτσι σώθηκα. Εμείς είχαμε απομακρυνθεί, σπάει η κασέλα, είμαι εγώ. Παρουσιάζεται το Σύρος και έπεσα στους προβολείς του. Κατάφερα να μπω στην κουλούρα και να με τραβήξουν. Το μόνο που πρόλαβα να πω είναι ότι είναι και άλλοι εδώ. Μετά εγώ τέζα! Η κοπέλα πιστεύω ότι είχε πεθάνει».
