Καλεσμένη στην εκπομπή «Στούντιο 4» βρέθηκε η Κατερίνα Παπουτσάκη, η οποία αναφέρθηκε τόσο στη σειρά «Τα καλύτερά μας χρόνια» που τελειώνει όσο και στο πώς αντιμετωπίζει τα πράγματα μετά τον χωρισμό της.
Η ηθοποιός πλέον βλέπει με μια διαφορετική μάτια τις καταστάσεις και τους ανθρώπους και όπως εξομολογήθηκε ανακαλύπτει δυνάμεις που δεν γνώριζε ότι είχε.
«Τα τρία χρόνια ήταν μαγικά. Τα θυμάμαι με νοσταλγία, με κλάματα. Ήταν ζόρικα γιατί άλλο να το περιμένεις και άλλο να το ζεις. Κάθε μέρα κλαίγαμε και για κάποιον άλλον στα τελευταία γυρίσματα. Ήταν πολύ ενδιαφέρον το πόσο οι σχέσεις μας ήταν δυνατές, το πόσο ταιριάξαμε, τη χημεία που είχαμε. Γιατί δεν είναι δεδομένο ότι σε μια δουλειά θα είναι όλα ονειρικά. Όλες οι σχέσεις έχουν τα πάνω και τα κάτω αλλά στον πυρήνα ήμασταν οικογένεια. Είχαμε και καλούς σκηνοθέτες! Στο τελευταίο επεισόδιο παίζει και ο γιος μου, Μάξιμος. Κάνει τον “Καραμούζα”, τον μικρό μου γιο σαν Μαίρη που τον βρίσκουμε 8 ετών. Ήταν μια επιθυμία του Μάξιμου να παίξει. Από πέρυσι που μπήκε το μικρόβιο του θεάτρου στο σχολείο, άρχισε να έλκεται από όλο αυτό. Ήταν από το σχολείο το ερέθισμα και είναι πολύ καλός. Μου λέει ότι το θέατρο του αρέσει πιο πολύ! Δεν θα ξαναγίνει, του το έχω εξηγήσει και τώρα ήταν μια ειδική συνθήκη».
«Παλιά ένιωθα ότι ήμουν ο στόχος. Ήταν μια εποχή που έψαχνε τον εύκολο στόχο και δεν είμαι άνθρωπος που μπορεί να κρυφτεί, εύκολα κάποιος μπορεί να ακουμπήσει σε αυτή τη συνθήκη. Πλέον δεν συμπεριφέρονται με την ίδια αγριάδα. Τότε ήταν ένα διαρκές κουτσομπολιό. Νομίζω πλέον υπάρχει μια αξιοπρέπεια. Ακόμα και όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν κάποια θέματα με ελαφρότητα, είναι απλά ενημερωτικοί. Δυσκολεύομαι να βάλω τα όριά μου αλλά προσπαθώ, τα πάω καλά. Γενικώς μου αρέσει να ζω ελεύθερα, να μην καταπιέζομαι.
Έχω εντοπίσει πράγματα για τον εαυτό μου αλλά είναι πιο βαθύ, δεν είναι κάτι συγκεκριμένο. Έχει να κάνει με το πώς τοποθετούμαι, το πώς είμαι και το πώς μπορώ να δω έναν άλλον τρόπο χωρίς πίεση και να ζω. Όλα αυτά είναι καινούργια πράγματα για εμένα. Γενικώς καταφέρνω πιο πολλά από όσο περίμενα. Ανακαλύπτω δυνάμεις που δεν ήξερα ότι είχα. Είμαι δυνατή, το ήξερα από πριν αλλά δεν το ήξερα. Το ένιωθα ότι ήταν εκεί αυτή η δύναμη αλλά δεν ήξερα πώς να το διαχειριστώ. Πλέον βγαίνω από μένα, παρατηρώ και αναγνωρίζω συμπεριφορές. Το να μην ταυτίζεσαι με καταστάσεις που σε δυσκολεύουν, να τις παρατηρείς και να επιλέγεις που θα δώσεις την ενέργειά σου».
