Η Ανθή Βούλγαρη βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή Night Out και μίλησε για τη συνεργασία της με τον Ιορδάνη Χασαπόπουλο αλλά και τον αγώνα που δίνει καθημερινά.
Η δημοσιογράφος παραδέχτηκε πώς τα πρώτα χρόνια της καριέρας της περνούσε αόρατη στους καλεσμένους αλλά με ένα χαμόγελο έβρισκε τη λύση!
«Ξεκίνησα ως ρεπόρτερ στην εκπομπή του Ιορδάνη. Δεν ήταν πάντα καλές οι σχέσεις μας. Του είχα πει ότι θέλω να κάνω viral. Και μου λέει “Τα νέα του διαδικτύου θα λες; Είναι αυτό δημοσιογραφία;”. Μέχρι να τον πείσω ότι θέλει μια έρευνα και θα βγει καλό, πέρασε ένα χρονικό διάστημα.
Είναι μέχρι να σε εμπιστευτεί, αν σε εμπιστευτεί σε εμπιστεύεται για πάντα. Ο Ιορδάνης μου λείπει το Σαββατοκύριακο. Είναι η πρωινή μου συνήθεια. Είναι ο άνθρωπος που θα το πω κάτι και θα μου πει μέσα από την εμπειρία του. Μοιραστήκαμε πράγματα και κάποια πράγματα δεν εξηγούνται. Είναι χημεία! Είναι κάτι παραπάνω από φίλος, είναι οικογένεια.
Όταν σπούδασα στη δημοσιογραφία είχα δάσκαλο τον Πασαλάρη και αυτό που μας είχε πει είναι ότι το γυαλί θα βγάλει τον εαυτό σου εαυτό. Δεν ξέρω αν θα μου βγει σε καλό. Αλλά ό,τι κάνω είναι αβίαστο και αληθινό και θέλω να το ξέρει ο κόσμος. Μπορεί να γελάσω, να κλάψω, να τσαντιστώ και ότι συναίσθημα δίνω είναι αληθινό.
Δεν μπορώ να δω τις απέναντι τις εκπομπές αλλά εκτιμώ όλους τους συναδέλφους. Η Μαρία Αναστασοπούλου είναι νέα, κοιτάζω να δω τι φοράει, πώς κινείται. Ο Γιώργος Παπαδάκης είναι δάσκαλος και είχαμε κοντέψει να συνεργαστούμε πριν κάποια χρόνια. Εκτιμώ όλους τους συναδέλφους.
Από την στιγμή που μπήκα στην αρένα, έπρεπε να πείσω ότι μπορώ να το κάνω, ότι έχω το τσαγανό. Στάθηκα και τυχερή. Αν ο Ιορδάνης έλεγε ότι δεν θέλει να είναι με τη Βούλγαρη, ίσως δεν θα ήμουν εδώ τώρα. Καθημερινά δίνω εξετάσεις!
Είναι ανδροκρατούμενος ο χώρος. Όλα γίνονται πιο εύκολα με ένα γυναικείο χαμόγελο. Στα πρώτα χρόνια όταν έπρεπε να κάνω συζητήσεις με πολιτικούς αισθανόμουν αόρατη. Έπρεπε να κάνω μια ερώτηση και υπήρχε μόνο ο κ. Χασαπόπουλος. Με ένα χαμόγελο τους έλεγες “Μπορείτε να μου απαντήσετε;”. Και έτσι σε μαθαίνουν σιγά σιγά. Μου έσπαγε τα νεύρα!».
