Στο After Dark βρέθηκε ο Αντώνης Λουδάρος και μίλησε για την περιπέτεια που ξεκίνησε για τον ίδιο όταν έχασε τη μητέρα του σε πολύ μικρή ηλικία και την απόρριψη που εισέπραξε από τον πατέρα του.
«Όταν εγώ ήμουν στην ηλικία των 12 – 13 χρόνων, κάτι συμβαίνει με την υγεία της μητέρας μου και φεύγει. Εκεί αρχίζει μια άλλη περιπέτεια, η δική μου, γιατί είμαι στην προεφηβεία μου και ξαφνικά χάνω το σπίτι μου. Όλα τα αδέλφια μου με έναν τρόπο έχουν φτιάξει, λίγο ή πολύ, τη ζωή τους και μένω εγώ με έναν μπαμπά που μου λέει «Αντώνη μου, δεν ξέρω εγώ πως πρέπει να σε μεγαλώσω γιατί μέχρι τώρα το έκανε η μάνα σου. Δεν το ξέρω. Δεν είμαι σε θέση να μείνουμε μαζί». Εγώ τότε το ένιωσα σαν απόρριψη αυτό. Ενώ πήγα για έναν στο σπίτι της αδελφής μου, η οποία με καλοδέχθηκε αλλά καταλάβαιναν ότι δεν ήμουν πολύ καλά. Είχα χάσει τη γη κάτω από τα πόδια μου. Έρχεται η θεία μου, η αδελφή της μητέρας μου και μου λέει “Αντώνη, έλα να μείνεις σε εμάς και θα σε αγαπάω σαν να είμαι η μάνα σου”.Έμεινα εκεί μέχρι τα 23 μου και έλαβα πολλή αγάπη. Πραγματικά μου φέρθηκαν σαν να είμαι παιδί τους».
«Μετά από αυτό οι σχέσεις με τον μπαμπά ήταν τυπικά σωστές. Δεν μάλωνα, δεν ήθελα να μαλώσω. Φεύγοντας βέβαια και εκείνος είπε στην αδελφή μου, “τον Αντώνη τον αδίκησα πολύ”. Αλλά τον συγχώρεσα να πω την αλήθεια γιατί την αλήθεια του έλεγε πως δεν ήξερε τι να με κάνει. Απλώς δεν ήθελε να ζήσει τη δυσκολία γιατί είχε τη δική του προσωπική δυσκολία, που έχασε την γυναίκα του. Τότε όμως εγώ σε αυτήν την ηλικία δεν μπορούσα να το εξηγήσω τόσο πολύ όσο το λέω τώρα που τον συγχωρώ και τον καταλαβαίνω».
