Ο Δημήτρης Μαμιός συνάντησε τον Γρηγόρη Αρναούτογλου στο The 2Night Show και μίλησαν για τον χωρισμό των γονιών του, την απόφαση να γίνει ηθοποιός αλλά και τη συμμετοχή του στον «Σασμό».
Ο ηθοποιός αποκάλυψε πώς το επίθετό του έχει τουρκικές ρίζες και σημαίνει «σπυριάρης» με τον παρουσιαστή να ξεσπά σε γέλια.
Λόγω του χωρισμού τον γονιών του, που το κατάλαβε από ένα σακάκι, ξεκίνησε την ψυχοθεραπεία και ήταν κάτι που τον βοήθησε αρκετά.
«Ο μπαμπάς ήθελε να γίνει καπετάνιος γιατί είναι μέσα στα πράγματα. Όταν έχεις μεγαλώσει, όμως, με την έλλειψη του πατέρα δεν θες να το ζήσεις και να το ζήσουν και τα παιδιά σου. Όταν είσαι μικρός δεν καταλαβαίνεις την έλλειψη αλλά όταν μεγαλώνεις το καταλαβαίνεις. Όπως για παράδειγμα όταν βλέπεις τα παιδιά στην παραλία με τους γονείς τους ή στα πάρτι και νιώθεις περίεργα.
Όταν χώρισαν οι δικοί μου ήμουν πέμπτη δημοτικού. Στο σαλόνι υπήρχε πάντα ένα σακάκι του μπαμπά γιατί έπαιρνα ψιλά από τις τσέπες του. Και μια μέρα λες “που είναι το σακάκι;”. Για πρακτικούς λόγους το σκέφτεσαι αλλά από πίσω υπάρχει ιστορία. Η μητέρα μου ήταν πάντα ανοιχτή για τον χωρισμό της. Πρέπει να είχα θυμό μέσα μου που δεν το εκδήλωνα.
Τη σχέση με τον πατέρα μου την ένιωθα σαν κιβώτιο με αλυσίδες που το έχεις κρύψει πολύ μακριά και δεν το αγγίζεις. Με την ψυχοθεραπεία αυτό ξεκλειδώνει και καταλαβαίνεις ότι πρέπει να είσαι κοντά. Κοίτα τον και θα σε κοιτάξει!».
Πώς αποφάσισε να γίνει ηθοποιός;
«Την απόφαση να γίνω ηθοποιός την πήρα στο Λύκειο. Η μητέρα μου όταν χώρισε έψαχνε τι αρέσει στον καθένα μας και είχαμε γραφτεί σε μια ερασιτεχνική ομάδα θεάτρου. Μου άρεσε πάντα να τραβάω την προσοχή γιατί ήμουν το μεσαίο παιδί. Και στην ερασιτεχνική ομάδα λέει η σκηνοθέτης να διαλέξουμε ένα πρόσωπο της ιστορίας και είπα τον Νέρωνα. Και μου κάνει την εξής ερώτηση “Τι θες να κάψεις;”.
Ήταν ένα άσχημο περιστατικό από το παρελθόν και μου είπε να βρω έναν άνθρωπο που να μου τον θυμίζει. Σηκώνεται ένας άνθρωπος, κάθομαι μπροστά, κοιτάω επίμονα και σηκώνεται και φεύγει. Αυτό μου έκανε καλό και στη σχέση με τον πατέρα μου. Είπα ότι αυτό το πράγμα φαντάσου να ήταν και δουλειά και θα μπορώ να εξελίσσομαι συνέχεια. Κάτι έσπασε και συγκινήθηκε μέσα μου που ήταν στερεό και έγινε υγρό».
Μεταξύ άλλων παραδέχτηκε πώς είχε μια φοβία για την τηλεόραση και είχε επικεντρωθεί περισσότερο στο θέατρο που νιώθει μεγαλύτερη ασφάλεια.
«Δεν ένιωθα ποτέ έτοιμος να έρθω αντιμέτωπος με την τηλεόραση, ήταν ένα θηρίο. Μπήκα στα βαρέα και ανθυγιεινά απευθείας. Το περιβάλλον δεν είναι το ίδιο. Στο θέατρο νιώθεις μια ασφάλεια, είναι πιο οικογενειακό το περιβάλλον. Ενώ στην τηλεόραση είναι πιο απρόσωπο, κάνεις το γύρισμα και φεύγεις και δεν μπορείς να δεθείς».
