Ο Immune συνάντησε τον Θέμη Γεωργαντά στο After Dark και μιλά για τη σχέση του με την ραπ, τις μουσικές του επιρροές αλλά και τις μοναδικές στιγμές που έχει βιώσει με θαυμάστριές του.
«Άκουγα πάντα ραπ αλλά πιο πολύ κοιτούσα την ουσία, τι θα μπορούσε να πει. Δεν θα ήμουν με τα φανταζί. Ήμουν τυχερός γιατί μέσα στην καραντίνα βρήκα χρόνο με τον εαυτό μου. Και ο κάθε άνθρωπος αν βρει αυτό που έχει να κάνει σε μια χρονική περίοδο που μπορεί να το εξελίξει, είναι η δικλείδα! Σε μια δουλειά η ευχαρίστηση είναι δύσκολη να έρθει. Άλλος κόσμος ζορίστηκε περισσότερο και εγώ βρήκα πατήματα που δεν γνώριζα. Η παρακαταθήκη που θα αφήσω στο τέλος είναι αυτό που θα πω και το πώς θα μιλήσω στην ψυχή κάθε ηλικίας.
Είχα δουλέψει σε βενζινάδικο, σε περίπτερο. Ήμουν συνέχεια έξω στο δρόμο, έπαιζα μπάσκετ, έπαιζα πυγμαχία. Με ενδιέφερε να βλέπω μέχρι πού μπορεί να φτάσει το μυαλό μου. Δεν ήθελα να με πιάσουν κότσο. Ήθελα και τις γνώσεις του δρόμου αλλά και του βιβλίου.
Παλιότερα ήθελα και να δικαιωθώ και να πάρω κάτι πίσω. Πλέον το κάνω για εμένα και δεν περιμένω αντάλλαγμα. Η μεγαλύτερη πληρωμή από όλο το κομμάτι είναι γιατί έγινα γνωστός. Έχω στιγμές που μου έχουν μείνει, να μου δίνει ένα προσωπικό αντικείμενο του παππού του που έχει χάσει ή ότι άνθρωποι της ηλικίας του πατέρα μου και μπορεί να γνωριστώ από ανθρώπους που δεν θα μιλούσα ποτέ».
Για το ποιους άλλους τραγουδιστές εκτιμά ενός άλλου ρεπερτορίου, είπε: «Εκτιμώ την Χάρις Αλεξίου. Σε ένα γλέντι στο σπίτι μου θα ακούσω Καζαντίζη, ανατριχιάζει το μέσα μου.
Καλή δουλειά και καλή φωνή έχει ο Νίκος Βέρτης, ο Αντώνης Ρέμος. Και ο Κωνσταντίνος Αργυρός μου αρέσει πολύ. Με τον Χρήστο Μάστορα έχω μια επαφή και μου αρέσει σαν καλλιτέχνης».
