Ο Λευτέρης Χαρίτος μίλησε στην εκπομπή Mega Stories για τις «Άγριες Μέλισσες» την τηλεοπτική του δουλειά που σάρωσε τις προηγούμενες σεζόν.
«Ερωτεύτηκα το σενάριο στην πρώτη ανάγνωση.
Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν ο συνδυασμός ελάχιστου χρόνου με ένα μίνιμουμ καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.
Συνήθως οι ενάρξεις και τα φινάλε σου αφήνουν το πιο έντονο αποτύπωμα. Μια τέτοια σκηνή ήταν ο βασικός φόνος του πρώτου επεισοδίου όπου βουτήχτηκα στην έννοια καθημερινή τηλεόραση γιατί είχα ελάχιστο χρόνο να κάνω την πιο κεντρική σκηνή που θα έκανε τον θεατή να έρθει.
Όταν κατάλαβα ότι είχα 1,5 ώρα να σκοτώσω τον Ανδρέα Κωνσταντίνου και η ώρα ήταν 2 το πρωί και είχαμε φύγει ήδη εκτός αυτό ήταν μια πολύ δύσκολη σκηνή.
Όταν πέθανε ο Γιώργος Γάλλος μου άρεσε γιατί για την τηλεόραση ήταν μια πολύ λυρική σκηνή και λίγο πιο προχώ. Ήταν λίγο πιο ποιητική από όσο επιτρέπει η τηλεόραση.
Στην τελευταία σεζόν μου άρεσε η σκηνή με τον Γεροντιδάκη που ήταν λίγο γουέστερν.
Εξαιτίας του χρόνου δεν προλαβαίνεις να τη χαρείς.
Η αγάπη του κοινού ήταν συγκλονιστική και δεν το αλλάζω με τίποτα. Με το που έγινε επιτυχία δεν προλάβαμε να πάμε ούτε στα μπουζούκια εξαιτίας του κορονοϊού. Δεν το περίμενα με τίποτα. Όταν αυτό άρχισε να ξεφεύγει και να δεχόμαστε μηνύματα και από συγγραφείς.
Συγκινήθηκα στο τέλος και έχω αυτά τα ρολόγια που μετράνε τους σφυγμούς και οι δύο φορές που χτύπησε ήταν στα δύο φινάλε των σεζόν στον δεύτερο και τον τρίτο κύκλο. Ήμουν στο σπίτι με φίλους και κάποιους ηθοποιούς και άρχισε να βαράει. Ένιωθα ότι τα βλέπει όλη η Ελλάδα» είπε ο σκηνοθέτης της σειράς.
