Η Σοφία Φιλιππίδου ήταν καλεσμένη στο Καλύτερα αργά μιλώντας για τα παιδικά της χρόνια, τη σχέση με τη μητέρα της αλλά και την επί 34ετή πορεία της με τον σύζυγό της.
«Όταν ανακάλυψα τη δυστυχία στον κόσμο πέρασα την πρώτη μου μελαγχολία. Κυρίως όταν ανακάλυψα τη φτώχια. Ήμουν φτωχή και δεν το ήξερα. Δεν ήξερα ότι η φτώχεια φέρνει δυστυχία».
«Μεγάλωσα σε μία οικογένεια που είχε την κακή τύχη να ξεριζωθεί, είμαι απόγονος προσφύγων και αυτοί οι άνθρωποι είχαν πολλή όρεξη να ξαναγίνουν κάτι».
«Από τα αδέρφια μου τα τρία παιδιά γεννήθηκαν με διαφορά τριών ετών και το τελευταίο από 13 από εμένα. Ένιωσα λίγο τη μητρότητα. 13 χρονών μπορεί ένα κορίτσι να μεγαλώσει ένα παιδί. Επειδή είχαμε πολλές δουλειές, η μητέρα μου μού παρέδωσε ένα όμορφο αγοράκι, τον είχα κοντά μου, ήταν όμορφος με σγουρά, ξανθά μαλλάκια. Μπορώ να ισχυριστώ ότι τον μεγάλωσα και τον φρόντισα».
«Για εμένα οικογένεια θα πει ασφάλεια ότι εν τέλει με όλες τις διαφωνίες μας, δεν μένουμε στους κόμπους. Μερικά θέματα τα αποφεύγουμε, κατά βάθος υπάρχει μία άλλου είδους έγνοια και μι ασφάλεια ότι κανένας φίλος δεν θα υπάρχει ποτέ, αν κανένας σύντροφος δεν θα αντέξει μέχρι τέλους, ότι κάποιος από την οικογένεια θα είναι παρών».
Με συγκίνηση και κόμπο στη φωνή μίλησε για τη σχέση της με τη μητέρα της.
«Στιγμιαία με ταπείνωνε η μητέρα μου γιατί ήθελα να της διηγηθώ άλλα πράγματα. Κάποτε πήρα από την Επίδαυρο και της είπα “σε παίρνω από την Επίδαυρο, έχουμε πρεμιέρα” και μου λέει “εμείς πεθαίνουμε και εσύ κάνεις πρεμιέρα;”. Συγκινούμαι γιατί πρόσφατα είδα τα ζωγραφικά της έργα…. Εκτός του ότι ήταν νοικοκυρά και μοδίστρα, έκανε και πολύχρωμα έργα ζωγραφικής, ήταν έντονη προσωπικότητα, πολύ ταλαντούχα.Ίσως της μοιάζω, αλλά επειδή έφυγα, ήμουν η δεύτερη που έφυγα, η πρώτη έφυγε στη Γερμανία, δεν με συγχώρησε. Επειδή είμαι καλό παιδί και κάνω όλες τις δουλειές, όποιος με χρειάζεται είμαι παρούσ απάντα και της έλειπε αυτό. Μου είπε “τι θα κάνεις και γιατί φεύγεις;” και είπα “θα πάω Αθήνα για ένα έργο” και δεν ξαναγύρισα και μου έλεγε “πότε θα τελειώσει αυτό το έργο;”».
Υπάρχει μυστικό πίσω από τα 34 χρόνια κοινής πορείας με τον σύζυγό της;
«Δεν υπάρχουν μυστικά ούτε συνταγές στις σχέσεις. Από την πείρα μου ξέρω είναι ότι εμείς δουλέψαμε πολύ μαζί, υπήρχε μεγάλος θαυμασμός, αγάπη και έρωτας. Μετά υπήρχε από κοινού νοιάξιμο για τη δουλειά μου και εγώ ασχολήθηκα με τη δική του τέχνη γιατί είναι εικαστικός. Και τώρα πια πάμε μαζί με όλες τις μεγάλες δυσκολίες με αμβλύνονται»,
Διαβάστε επίσης
Κατερίνα Λέχου: «Επί πολλά χρόνια αναζητούσα την τρυφερότητα που δεν πήρα από τη μαμά μου, το χάδι»
