Καλεσμένη στην εκπομπή The 2Night Show βρέθηκε η Νικολέτα Κοτσαηλίδου και μίλησε για τη ζωή της στη Θεσσαλονίκη, τις σπουδές της στις Σέρρες και την απόφασή της να ασχοληθεί με την υποκριτική.
«Ήμουν πάντα δυναμική στη ζωή μου αλλά δεν το βγάζω πάντα. Η οικογένειά μου δεν είναι καθόλου καλλιτεχνική, όλοι είναι με την εκπαίδευση. Έλεγα ότι ήθελα να γεννηθώ άντρας γιατί είμαι αγορίστικα, και συμπεριφέρομαι πιο αγορίστικα. Τις λατρεύω τις γυναίκες αλλά για τους άντρες είναι πιο απλά. Δεν θα με ζάλισαν, θα είχα ελευθερία σε περισσότερα πράγματα. Στις γυναίκες πρέπει μόνιμα να αποδείξουμε, να παρακαλάς, μας έχουν με το μικροσκόπιο.
Στον χώρο της υποκριτικής οι άντρες είναι λιγότεροι από τις γυναίκες. Το ψάχνουμε περισσότερο αλλά άσχετα από αυτό, δεν μπορώ να πω συγκεκριμένα γεγονότα. Αλλά υπήρξαν στιγμές της ζωής μου που έλεγα “αν ήμουν άντρας, δεν θα μου φερόντουσαν έτσι”. Ήθελα να με αφήνουν στην ησυχία μου. Για να γίνω ηθοποιός έκανα επανάσταση.
Σπούδασα στις Σέρρες πληροφορική για χάρη των γονιών μου. Όταν τους είπα ότι θα γίνω ηθοποιός, μου είπαν “όχι”».
«Πάντα ήμουν outsider. Δεν ένιωθα ποτέ σέξι! Μπαίνω στο Εθνικό και με αντιμετώπιζαν σαν την όμορφη Θεσσαλονικιά με τα λούσα ενώ κυκλοφορώ σαν παρτάλι. Μου έκανε εντύπωση αυτό. Είναι έξω από μέσα και δεν θα ασχοληθήκαμε ποτέ στο σπίτι και άκουγα από τους γονείς μου “καλό παιδί θέλω να είσαι”. Ήρθα στην Αθήνα και όταν το άκουσα αυτό, μου έκανε μεγάλη εντύπωση.
Το 2005 περνάω στο Εθνικό θέατρο, οι γονείς μου ήταν πολύ υποστηρικτικοί και άλλαξαν άποψη για αυτό το κομμάτι. Έμενα Πετράλωνα έναν χρόνο και μετά Παγκράτι και δεν ξανάφυγα. Δεν περίμενα να αγαπήσω την Αθήνα, πίστευα πάντα ότι θα μείνω Θεσσαλονίκη ή θα πάω εξωτερικό. Είχα πάντα τάσεις φυγής και ήθελα να τα κάνω όλα μόνη μου. Την Αθήνα δεν τη φανταζόμουν αλλά την αγάπησα πολύ γιατί την έχω συνδέσει με αυτό που αγαπάω. Είναι πόλη μου πλέον. Έγιναν όλα όπως τα ονειρεύτηκα. Όταν βγήκα από τη σχολή δεν υπήρχαν δουλειές αλλά δεν με ένοιαζε και ποτέ δεν με ένοιαξε αν είναι δύσκολα τα πράγματα. Είναι τα πάντα μέσα. Η ανεργία, δεν έχεις του ανθρώπους σου αλλά δεν με ένοιαξε ποτέ. Κάθε χρόνο μοιράζεται η τράπουλα.
Ήμουν αρνητική με την τηλεόραση γιατί αγαπάω το θέατρο και έγινα ηθοποιός για το θέατρο. Αισθανόμουν ότι είναι αδυσώπητη η τηλεόραση. Μου αρέσει που άργησα να κάνω τηλεόραση. Πάτησα πιο γερά!».
«Δεν ήθελα να μου βάλει κανείς την ταμπέλα της τηλεοπτικής ή της θεατρικής ηθοποιού» κατέληξε.
Διαβάστε επίσης: Νικολέτα Κοτσαηλίδου: «Δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο να υπάρχει το κέρατο»
