Στέλιος Κουδουνάρης: «Τα πρώτα χρόνια είχα πετάξει τα ρούχα κάτω και τα πατούσα από τα νεύρα μου γιατί με κορόιδευε ένας πελάτης»
Late night shows

Στέλιος Κουδουνάρης: «Τα πρώτα χρόνια είχα πετάξει τα ρούχα κάτω και τα πατούσα από τα νεύρα μου γιατί με κορόιδευε ένας πελάτης»

Στέλιος Κουδουνάρης: «Τα πρώτα χρόνια είχα πετάξει τα ρούχα κάτω και τα πατούσα από τα νεύρα μου γιατί με κορόιδευε ένας πελάτης»

Το My Style Rocks, η αγάπη για τη μόδα και το format που έγραψε στην καραντίνα

Καλεσμένος στο The 2Night Show βρέθηκε ο Στέλιος Κουδουνάρης και μίλησε για την εμπειρία του στο My Style Rocks αλλά και το ρίσκο που πήρε να ανοίξει ατελιέ στο Κολωνάκι.

Ο γνωστός σχεδιαστής που τον απολαμβάνουμε καθημερινά μέσα από το My Style Rocks παραδέχτηκε πώς κάποιες φορές το παρακολουθεί σε επανάληψη αργά το βράδυ.

Πλέον είναι αρκετά εξοικειωμένος με τις κάμερες και προσπαθεί να μην παίρνει προσωπικά τις οποιεσδήποτε κόντρες μπορεί να συμβαίνουν στο παιχνίδι.

«Ήμουν από παιδί μέσα στα ρούχα, ήμουν αυστηρός, έκανα κριτικές. Δεν άφηνα τη μητέρα μου να βγει από το σπίτι αν δεν μου άρεσαν τα ρούχα. Δεν ήξερα ότι θα γίνω σχεδιαστής μόδας αλλά ήξερα ότι θα ασχοληθώ με τα ρούχα. Υπήρχαν ιδιαιτερότητες εκείνα τα χρόνια που τότε δεν το καταλάβαινα. Καταλαβαίνω ότι ήμουν διαφορετικός, δεν έπαιζα ποδόσφαιρο, δεν έπαιζα μπάσκετ. Έπαιζα στις γειτονιές αλλά περίμενα να γυρίσω σπίτι να διαβάσω περιοδικά. Ήταν περίεργο που έκανα παρέα με κορίτσια ή σχεδίαζα ρούχα.

Τα παιδιά είναι πάντα σκληρά. Είχα φτιάξει ένα τοίχος προστασίας δικό μου! Ο πατέρας μου δεν ήθελε γιατί εκείνη την περίοδο που η μητέρα μου ασχολιόταν με τα ρούχα, ο κλάδος της ένδυσης ήταν δύσκολος. Υπήρχε αναστάτωση στον κλάδο. Επειδή στο σχολείο ήμουν ένας καλός μαθητής, ήθελε να με δει αρχιτέκτονα. Εγώ ήμουν ξεκάθαρος ότι θα ασχοληθώ με τα ρούχα. Είχαμε κάποιες διαφωνίες αλλά ξεπεράστηκαν».

«Δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο επαγγελματικό πέραν από το σχέδιο ρούχων. Τα πρώτα χρόνια πιέστηκα πολύ και πέρασε καιρός το να βγάλω χρήματα και να ζω αξιοπρεπώς. Τα πρώτα χρόνια είχα πετάξει τα ρούχα κάτω και τα πατούσα από τα νεύρα μου γιατί με κορόιδευε ένας πελάτης. Προσπαθούσα να κάνω πωλήσεις, να δειγματίσω τα ρούχα. Μας είχαν στο μυαλό τότε ότι ήμασταν “μοδίστρες” που δεν κάναμε τίποτα σύγχρονο. Ήταν ένα συγκεκριμένο κατάστημα που ήθελα να συνεργαστούμε και με είχε στήσει 2-3 φορές. Δεν έβαλε παραγγελία και αισθάνθηκα ότι με κορόιδευε και δεν μου έδινε αξία ως άνθρωπο. Γύρισα σπίτι και τα πέταξα κάτω, τα πατούσα και άρχισα να κλαίω. Διήρκησε δύο λεπτά και μετά τα σήκωσα, τα άπλωσα, τα καθάρισα».