Η Μαρία Κωνσταντάκη και οι «Μουσούδες» συνάντησαν τον Λευτέρη Λαζάρου, στο δεύτερο σπίτι του, το εστιατόριο που διατηρεί στον Πειραιά, με τον γνωστό σεφ να μιλά για τα παιδικά του χρόνια με ζωάκια αλλά και το βίωμα της απώλειας.
«Μεγάλωσε με μουσούδες, δεν θυμάμαι τον εαυτό μου χωρίς μουσούδα. Γεννήθηκα στον Πειραιά, είχαμε μία αυλή όχι περιφραγμένη, οπότε σε αυτή την όμορφη αυλή εκτός από τα κατοικίδιά μας ερχόταν και η γειτονιά να φάει. Τότε αριθμούσαμε στις 6 γατούλες και δύο σκυλάκια».
«Η πρώτη μουσούδα που είχαμε ήταν η Ριρίκα, ένα γατάκι σαν μουστάρδα. Ήταν η δική μου γάτα».
Το να ζει κανείς με ζώα γύρω του κρύβει πολλά οφέλη, όπως ο ίδιος τόνισε.
«Το ζώο σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, σε μαθαίνει συμποεριφορά, ευαισθησία, αγάπη. Αφού σου δείχνει τέτοια αγάπη εσύ τι θα είσαι; Πρέπει να είσαι πολύ σκληρός άνθρωπος για να μην ανταποκριθείς στην ευγνωμοσύνη που σου δείχνει ένα ζώο»
«Έκανα πολύ καιρό να το ξεπεράσω το σοκ αυτό»
Η απώλεια ενός ζώου είναι πάντα ένα τρομερά επώδυνο κεφάλαιο με τον Λευτέρη Λαζάρου να περιγράφει το σοκ που ένιωσε όταν έφυγε από τη ζωή η σκυλίτσα του.
«Το σκυλάκι μας η Μπέσα μάς έφυγε τελευταία, έκανα πολύ καιρό να το ξεπεράσω το σοκ αυτό».
«Όταν χάνω ζωάκια κάνω πολύ καιρό να συνέλθω, μου κοστίζει πάρα πολύ. Έχω χάσει 4-5, είναι πάρα πολύ δύσκολο. Δεν γίνεται να μην συνεχίσω να έχω ανοιχτή την καρδιά μου στα ζώα, θαρρώ ότι με χρειάζονται»,
