Λυδία Φωτοπούλου: «Όταν πέθανε η μητέρα μου, ήταν η δεύτερη φορά που…»
Τηλεόραση

Λυδία Φωτοπούλου: «Όταν πέθανε η μητέρα μου, ήταν η δεύτερη φορά που…»

Λυδία Φωτοπούλου: «Όταν πέθανε η μητέρα μου, ήταν η δεύτερη φορά που…»

Η αδυναμία στον γιο της και η απώλεια των γονιών της

Τη Λυδία Φωτοπούλου συνάντησε η Τζένη Θεωνά στην εκπομπή «Μαμά-δες».

Η αγαπημένη ηθοποιός μίλησε για τον γιο της, τον οποίο απέκτησε σε πολύ μικρή ηλικία, αλλά και για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στο μεγάλωμά του, αφού δεν είχε τους γονείς της, τους οποίους είχε χάσει.

Έγινα μαμά στα 23 μου. Ήταν σοκ και δεν ήξερα, θα χρειαζόμουν να ρωτήσω τους γονείς μου. Ήρθε και ευτυχώς που ήρθε. Το παιδί μου ήταν το μεγαλύτερο δώρο για εμένα».

Μίλησε στη συνέχεια για τον θάνατο της μητέρας της σε νεαρή ηλικία και το πώς βίωσε με τον πατέρα της την απώλειά της.

«Την έχασα πολύ μικρή, 14 χρονών,  σε πολύ δύσκολη ηλικία, εκεί είναι που διαμορφώνεις κάτι, εκεί έχεις τις συμφωνίες και τις διαφωνίες σου με τον γονιό σου. Χάνοντας αυτό το στήριγμα πέρασα μία δύσκολη εφηβεία και ξαναβρήκα τον εαυτό μου και όλο αυτό που καταπίεσα μέσα μου.

Ακόμα και η απώλεια είναι κάτι που πρέπει να ξέρεις να βιώσεις. Έκανα μία τρελή εφηβεία δηλαδή υπήρχαν πράγματα μέσα μου που δεν ήξερα να εκφράσω.

Για τον μπαμπά ήταν χειρότερο, ήταν η δεύτερη φορά που έμενε χήρος με μία κόρη στα δεκατετράχρονο κοριτσάκι. Η πρώτη του γυναίκα πέθανε όταν η κόρη τους ήταν 14 ετών. Ήταν ένας άνθρωπος που έλυνε σταυρόλεξα, έπινε το ουισκάκι του, διάβαζε κανένα βιβλίο ήταν πολύ κλεισμένος».

Όταν του είπα στην αρχή τρόμαξε. ήθελε πάρα πολύ να γίνω αρχιτέκτονας. Όατν γκρεμίστηκε όλο αυτό, έπαθε ένα σοκ αλλά δεν μου χαλούσε χατίρι.

Πρόλαβε να με δει στο θέατρο, στην πρώτη παράσταση που έκανα στη δραματική σχολή. Και μετά που έπαιξε στο Κρατικό Θέατρο με ειδική άδεια. Στην πρώτη μου δουλειά ως επαγγελματίας έφυγε και εκείνος. Οπότε είχα δυο άδειες θέσεις να σκέφτομαι από κάτω».

Διαβάστε επίσης

Λυδία Φωτοπούλου: «Ο Σεργιανόπουλος κριτίκαρε τον εαυτό του – Οι επιλογές του ήταν ένα θέμα που δεν αγγίζαμε ποτέ»