Καλεσμένη στην εκπομπή, Ελένη, βρέθηκε η Μαίρη Μηνά και μιλά για τον ερχομό της κόρης της αλλά και τη σχέση της με τον Μιχάλη Σαράντη.
«Μέσα σε αυτό το σπίτι υπήρχαν συγκρούσεις, τσακωμοί αλλά η κυρίαρχη ενέργεια που διέτρεχε τις σχέσεις ήταν η αγάπη. Δεν υπήρχε ποτέ η αμφιβολία των προθέσεων. Ούτε απέναντί μας, ούτε μεταξύ τους οι γονείς. Αυτό για μένα ήταν κάπως δεδομένο. Δεν είχα μέτρο σύγκρισης, δεν ήξερα πως ήταν άλλες οικογένειες. Αυτός ήταν πυρήνας! Δημιουργείται ένα κριτήριο, αυτό που βλέπεις διαμορφώνει το κριτήριό σου. Οι δικοί μου έφτασαν τον πήχη πολύ ψηλά. Κάποια στιγμή πρέπει να αποκαθηλώσουμε τους πάντες για να τους βάλουμε σε μια θέση πιο γήινη. Άρχισα να θεωρώ ότι έθεσαν πολύ ψηλά τον πήχη αλλά χρειάστηκε και εγώ να κάνω έναν απολογισμό, μια ενδοσκόπηση να μπορέσω να ανιχνεύσω τι θέλω εγώ για μένα που να βασιστεί στη δική μου ανάγκη και θέλω και όχι στο πρότυπο των γονιών μου. Εκεί θέλει διαύγεια αλλά έχω μεγάλη ευγνωμοσύνη που ακόμη τον υψηλό πήχη μου τον έκαναν δώρο. Και ο Μιχάλης μεγάλωσε σε ένα σπίτι με πολλή αγάπη, με πολύ “θόρυβο” γιατί ήταν πολυμελής οικογένεια. Οπότε είμαστε εξοικειωμένοι με ίδιες αξίες και ίδιες αρετές και ρυθμούς.
Με τον Μιχάλη γνωριστήκαμε σε μια ταινία, τον Απόστρατο. Ήταν ένα πράγμα αρκετά έντονο αλλά κανείς δεν μπορούσε εύκολα να το αποδεχτεί. Κάτι αισθανθήκαμε ότι συμβαίνει, δεν μπορούσαμε να το ερμηνεύσουμε, έμπαινε η λογική αλλά ήταν σαν να μας κυνηγάει. Εγώ το ταλέντο το ερμηνεύω ως προς την θέαση. Όταν βλέπω κάτι και αντιλαμβάνομαι ότι έχει μια φωτιά και πάθος, αυτό ερμηνεύω σαν ταλέντο. Το ότι ο Μιχάλης είναι ηθοποιός και τον έβλεπα να φλέγεται, να κοπιάζει, για μένα ήταν γοητευτικό! Δεν είναι λίγο να βλέπεις έναν άνθρωπο και να θέλεις να έχεις και εσύ αυτή την ορμή. Απλά ο ένας μπορεί να το λέει ταλέντο, ο άλλος ορμή. Αλλά είναι αυτό το στοιχείο που σε καθηλώνει. Ο Μιχάλης όταν ήρθε στην Ολυμπία το είδα στα μάτια του σαν να έγινε μια μικρή υπενθύμιση της αίσθησης όταν με είχε πρωτοδεί. Δεν το συζητήσαμε αλλά με είδε σε κάτι που έπρεπε να βάλω κάτι από τον ψυχισμό μου και ήταν πολύ αναζωογονητικό.
Ήρθαν όλα τούμπα με τον ερχομό του παιδιού. Είναι το πιο δύσκολο πρότζεκτ! Όταν έρχεται κανείς και τίποτα δεν μπορεί να σε προετοιμάσει για τα μεγέθη και τον όγκο μεταμόρφωσης που μπορεί να υποστεί η οικογένεια. Σε αλλάζει πίστα ραγδαία! Είναι “αγριμάκι” το παιδί μας».
