Η Μαρία Ναυπλιώτου ήταν καλεσμένη της Σίσσυς Χρηστίδου στο Χαμογέλα και πάλι και μίλησε για την τηλεόραση και το θέατρο.
«Την τηλεόραση την αγαπάω πάρα πολύ, με αυτήν συστήθηκα στο κοινό. Επειδή όμως είμαι από 15 χρόνων στην σκηνή ως χορεύτρια, είναι σαν φυσικός χώρος για μένα. Όταν είχα προτάσεις από την τηλεόραση και έχω θέατρο είναι πάρα πολύ δύσκολο να τα κάνω και τα δύο. Δίνω προτεραιότητα στο θέατρο πάντα.
Όταν κάνουμε καλή τηλεόραση εκπαιδεύουμε τους ανθρώπους και τους δίνουμε στιγμές που τους συντροφεύουν. Κάνουμε καλή τηλεόραση στην Ελλάδα, υπάρχουν πάρα πολλές δουλειές που θα ήθελα να είμαι αλλά δεν μπορούσα να είμαι. Δεν είναι ότι δεν μου έχουν προταθεί, δεν ισχύει ότι δεν θέλω. Έχω μια τελειομανία και δουλεύω πάρα πολύ όταν κάνω κάτι».
«Ενηλικιώθηκα στο θέατρο όταν έκανα την πρώτη μου αποτυχία. Είχα τόσο ενθουσιασμό και άγνοια κινδύνου τι σημαίνει να είσαι ηθοποιός και να παίζεις στην σκηνή κάθε βράδυ που βγήκα με τέτοια φόρα που δεν καταλάβαινα τίποτα. Καταβρόχθιζα τους ρόλους και έπαιξα έναν πάρα πολύ δύσκολο ρόλο, την Ελβίρα στο Δον Ζουάν. Βγαίνει 2 φορές σε ένα τρίωρο έργο. Δεν κατάλαβα τίποτα. Έπιασα τον ρόλο πολύ υψηλά και δεν είχα τα εφόδια να τον κρατήσω και εξαφανίστηκε ο ρόλος.
Βγήκα στην σκηνή και είχα πλήρη επίγνωση της αποτυχίας μου. Τότε άρχισα να καταλαβαίνω τι σημαίνει να είσαι ηθοποιός, πως χρειάζεται κανείς να έχει τεχνική, ότι δεν φτάνει μόνο το συναίσθημα. Αυτός ο ρόλος με ενηλικίωσε. Του χρωστάω πάρα πολλά παρόλο που υπέφερα και ήταν το μεγαλύτερο βάσανο που έχω ζήσει μέχρι τώρα στη ζωή μου. Όλη μας η επιτυχία βασίζεται σε αυτές τις αποτυχίες.
