Καλεσμένος στην εκπομπή «Ζήσε Αλλιώς» και τη Σοφία Αλιμπέρτη βρέθηκε ο Άρης Καβατζίκης, ο οποίος αναφέρθηκε στις απώλειες που του στοίχισαν τη ζωή.
Με αφορμή το κεφάλαιο «πένθος» και πώς το διαχειρίζεται ο καθένας, ο δημοσιογράφος αναφέρθηκε στον δικό του τρόπο αντιμετώπισης.
Αρχικά, έχασε σε ηλικία 49 ετών τον αδελφό του εντελώς ξαφνικά και δύο χρόνια αργότερα τη μητέρα του.
«Έχασα τον αδελφό μου ξαφνικά στον ύπνο του. Όταν ξύπνησε δεν είχε καλή επαφή, με πήρε η σύζυγός του και τελικά έμαθα ότι ήταν ακαριαίος ο θάνατός του.
Ήταν 49 ετών και έφυγε δύο μέρες πριν από τη γιορτή του μπαμπά μας.
Επειδή είμαι ο δεύτερος γιος ίσως είμαι ο πιο τολμηρός, ο πιο ανεξάρτητος, ο αδελφός μου ήταν μεγάλη αγάπη των γονιών μου. Θεωρώ ότι ήταν το αγαπημένο τους παιδί.
Ακόμα και τώρα που έχουν περάσει οχτώ χρόνια δεν ξέρω αν έχω βιώσει πένθος. Δεν θα ξεχάσω όταν με κοιτούσε στα μάτια η μαμά και έπρεπε να της πω “Ο Δημήτρης δεν είναι εδώ”.
Δεν πρόλαβα να πενθήσω. Έμενα Αθήνα και προσπαθούσα να τους κάνω απροειδοποίητες εκπλήξεις για να χαμογελάσουν λίγο.
Ο Δημήτρης είχε μείνει λίγο πίσω στο μυαλό μου και μπροστά μου είναι οι γονείς. Αυτό που συνειδητοποίησα είναι πώς σε μια δύσκολη στιγμή, είσαι μόνος σου».
«Δεν άντεξα, σήκωσα τα χέρια ψηλά»
«Δύο χρόνια μετά πήρα μια άσχημη διάγνωση για τη μητέρα μου. Είχε καρκίνο στο πάγκρεας, δεν υπήρχε γυρισμός.
Ήξερα από τον Δεκέμβριο του 2016 ότι μπαίνω σε άλλον δρόμο. Ο πατέρας μου δεν γνώριζε τι είχε η μαμά, το έμαθε μετά τον θάνατό της. Εκεί δεν άντεξα, σήκωσα τα χέρια ψηλά και χρειάστηκε να δω ψυχίατρο.
Θεωρώ ότι ξέσπασμα δεν έχω κάνει ακόμα. Ξεσπάσματα έχω σε ανύποπτες στιγμές από άσχετα πράγματα. Δεν θέλω να έρχονται οι γιορτές.
Το “ω γλυκύ μου έαρ” δεν μπορώ να το ακούσω, με ζορίζει άσχημα και από αντίδραση δεν θέλω να κάνω τις ιεροτελεστίες του Πάσχα.
Αυτό που “κέρδισα” από την απώλεια είναι να εκτιμώ περισσότερο και διαφορετικά τον εαυτό μου».
