Η Δάφνη Kαραβοκύρη μίλησε στην εκπομπή «Ελένη» για τη νευρική ανορεξία, ένα θέμα με το οποίο καταπιάνεται και στο βιβλίο που ετοιμάζει για την παιδική της ηλικία και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε.
«Όταν ήμουν παιδί ήταν άλλες εποχές. Δεν μπορούσες εύκολα να μοιραστείς ότι δεχόσουν βία στο σπίτι.
Η μητέρα μου είναι διαγνωσμένη με διπολική διαταραχή, πέρασε έναν δύσκολο μεταστατικό καρκίνο και η δική της διέξοδος ήταν το αλκοόλ
Ένας άνθρωπος που πίνει και θα πονέσει με τα λόγια του και με τα χέρια του και με τις πράξεις του».
Η εμφάνιση της νευρικής ανορεξίας και η μάχη με τη ζυγαριά
«Στην εφηβεία, όταν με επισκέφτηκε αυτή η “κακή κυρία”, η νευρική ανορεξία ήμουν 60-62 κιλά και έφτασα να ζυγίζω 39,5. Ο μπαμπάς μου ήταν εκδότης περιοδικών μόδας οπότε ήταν ένας συγκερασμός μεταξύ του τι έβλεπα από τη δουλειά του πατέρα μου και των όσων συνέβαιναν μέσα στο σπίτι.
Ήταν ένας τρόπος να ξεσπάσω. Αποφάσισα να στερήσω από τον εαυτό μου αυτό το κομμάτι γιατί θεώρησα ότι αυτό πρέπει να κάνω, να τσακωθώ με το φαγητό και να μην τρώω.
Υπήρχε και το άλλο το καταστροφικό, που πας σε τραπέζια και καλέσματα και σου λένε “μωρέ, μπράβο έχασες δυο κιλάκια, κοίτα πώς έδειξε το πρόσωπό σου!”.
Όσο εσύ το ακούς λες ότι αφού έχασα 2 κιλά μπορώ να χάσω άλλα δύο.
Όταν νόσησα από νευρική ανορεξία δεν ήμουν εγώ. Δεν ήμουν η Δάφνη.
Ήμουν σαν οδοντογλυφίδα και θεωρούσα ότι έχω παραπάνω κιλά. Η ζυγαριά έδειχνε μείον και ο καθρέφτης συν και συν.
Η τροφή μου για μεγάλο διάστημα ήταν 4 μουστοκούλουρα την ημέρα, κάτι γιαουρτάκια και σοκολατούχα ροφήματα.
Άρχισαν να πηγαίνουν όλα λάθος. Άρχισαν να μου πέφτουν τα μαλλιά, είχα εκζέματα, το δέρμα μου έγινε λεπτό σαν το χαρτί, μου κόπηκε η περίοδος» εξήγησε.
Πώς ξέφυγε από τον εφιάλτη;
«Κάποια στιγμή μου είπε ο πατέρας μου ότι “αν δεν ξεκινήσεις να τρως θα μπεις στο νοσοκομείο”. Με άφηνε, με άφηνε μέχρι που μπήκα. Δεν μπορεί να σε πιέσει κανείς να αλλάξεις γνώμη μέχρι που λες “αξίζει;”
Κατάφερα να βγω από τον λαβύρινθο της νευρικής ανορεξίας γιατί είχα τον μπαμπά μου..
Έπηζε και ερχόταν να φάμε για να βεβαιωθεί ότι έφαγα».
Η ίδια είπε πως κατάφερε να βγει από τον λαβύρινθο της νευρικής ανορεξίας γιατί είχε δίπλα της τον πατέρα της.
«Τώρα έχω την καλύτερη σχέση με το φαγητό. Η νευρική ανορεξία ανήκει στο παρελθόν σαν κατάσταση αλλά στο μυαλό υπάρχει μόνο σαν θύμηση.
Έχω άριστη σχέση με το φαγητό αλλά το έχω δουλέψει με τον εαυτό μου, με διατροφολόγο και ψυχοθεραπευτή και έτσι πρέπει να γίνεται».
