Η Ελένη Καστάνη μίλησε στην εκπομπή «Ελένη» και τη Νάνσυ Νικολαΐδου.
«Ασχολήθηκα με το θέατρο λόγω και του τραγικού, ακραίου χαμού του πατέρα μου. Πήγαινα στο σχολείο φορώντας μαύρα και μαντήλι! Το επέβαλλαν οι κανόνες της εποχής» είπε αρχικά.
«Η μαμά μου είναι μια πολύ δυναμική γυναίκα. Της έχω απαγορεύσει να πεθάνει. Είναι η μόνη που μου έχει μείνει» είπε χαρακτηριστικά για τη μητέρα της.
«Είμαι drama queen αλλά εμπεριέχω και αυτή τη σχιζοφρένεια, τη μια στιγμή μπορεί να καταρρεύσω από μια κλωστή και μετά αν μου πετάξεις ένα βουνό στη πλάτη μου μπορώ να το σηκώσω.
Ο χωρισμός είναι λύτρωση σε μια σχέση όταν δεν πάει καλά. Ήμουν αυστηρή μανά, σίγουρα πιο αυστηρή από τον μπαμπά.
Νομίζω πως πάντα έτσι είμαστε οι μανάδες. Όταν πήγα στην Αγγλία να δω τον γιο μου, εννοείται πως πήγα με ταπεράκι με σπανακόπιτα.
Δεν παρεμβαίνω στις σχέσεις του.
Το παιδί διαλέγει ανάλογα με το τι έχει δει στο σπίτι του μέσα, πώς ήταν η μάνα του, η θεία του, η γιαγιά του, κάτι τέτοιο ψάχνει. Όπως ήταν οι γυναίκες που βίωσε. Θα ήθελα πάρα πολύ να γίνω γιαγιά.
Πολύ δύσκολα ανοίγεις την πόρτα σου σε μια νέα σχέση. Στα γεράματα πιστεύω ότι δεν θα είμαι μόνη μου, θα έχω και παρέα.
Έχω περάσει διαστήματα ακούγοντας ότι είμαι περίεργη, παράξενη, τα μύρια όσα. Απορώ πώς έχω κάνει καριέρα με σκέτο ταλέντο, που λέω διαρκώς την αλήθεια σε έναν χώρο που είναι βουτηγμένος μέσα στο ψέμα.
Οι κωμικοί δεχόμαστε τον ανταγωνισμό γιατί ανά πάσα στιγμή μετριέται. Είναι πολύ αδηφάγο να σκέφτεσαι «α με αυτόν γέλασαν, δεν γέλασαν με μένα». Το 90,0% των κωμικών ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Δεν μου επέτρεψα ποτέ να σταματήσω να πιστεύω στον εαυτό μου. Στηρίζονται οι άλλοι επάνω μου, οπότε δεν μου επιτρέπεται να λυγίσω.
Το όνειρό μου είναι να βρεθώ στη Σητεία, μπροστά στη θάλασσα με μια ξαπλώστρα. Τόσο ταπεινό, τόσο απλό και δεν μπορώ να το καταφέρω».
